226. De bonis operibus.

1. Unicus, ob Christum vivus quem porrigis, assis,
Cui gravis incumbit pauperies, misero,

Gratior est Christo, tibi reddituosior ipsi,
Quam si post mortem mille talenta sinas,

Vel solidum ex auro tangentem vertice caelum
Legares montem pauperibus moriens.

2. Passio lacrimulam si Christi evulserit unam
Plenaque peccatis magna crumena tuis,
Gratior est Christo, tibi reddituosior ipsi,

Quam si pro mundo Auxeris in lacrimas,
Vel si profusis aequaret flumina plorans
Lacrimulis mundi turbine pressus homo.

3. Verbum, quod nequam dicet tibi proximus ore

Asperum, si Christi victus amore feras,

Gratior est Christo, tibi reddituosius ipsi,

Quam si discrucies omnia membra tibi,

Vel tot percusso frangas in corpore virgas,

Quos campus vel quot frondea silva gerit.

4. Somnum rumpe tuum, quo Christum pervigil ores
Nocte sub obscura, cum magis grata quies,

Gratius est Christo, tibi reddituosius ipsi,
Quam si sanctorum mille sepulcra petas,

Vel si bis saevus miles tua tolleret ossa

Proque anima peteret trans mare templa tua.

5. Si tua pauperibus peregrinis tecta patebunt,
Ac eis in cunctis obsequiosus eris,

Gratius est Christo, tibi reddituosius istud,
Quam si ieiunes tempus in omne tuum,

Vel si castiges per singula sabbata ventrem,
Ut ter ieiunum panis et unda cibet.

6. Si pro te supplex animam corpusque rogando
Committes Christo voce, fide, gemitu,

Gratius est illi, tibi reddituosius istud,
Quam pro te mater si sua sancta roget,

Vel pro te sanctus rogitaret et angelus omnis
Orans pro culpa proque salute tua.

7. Adversum, quodcunque tibi contigerit, omne
In dextram partem si tuleris patiens,

Gratius est Christo, tibi reddituosius istud,
Quam si nota foret pagina sacra tibi,

Vel si pro meritis multis virtutibus auctis
Lux tua se Pauli sublevet usque polum.

8. Laeto fer animo, quaecumque ferre necesse,
Et tibi sit libitum, quod secus esse nequit,

Gratius est Christo, tibi reddituosius istud,
Quam mundo centum visere templa pede,

Vel peregre errantem fontes liquisse cruoris,
Qua se cumque pedis verteret umbra tui.

9. Mundanum, quodcunque iuvat, quod praeterit omne,
Abice nec rebus talibus adde fidem,

Gratia sola Dei tibi perquiratur, ab ipso
Quae datur his, illam quaerere qui satagunt,

Donec inveniant, quoniam non sufficit illam
Quaerere in extremo, limite tenta venit.

10. Gratius hoc Christo, tibi reddituosius ipsi,
Quam si concisus vulnera mille feras,

Vel, si quae ad caelos consurgeret usque columna
Passim vel clavis obsita vel gladiis,

Percurrenda tibi noctesque diesque perennet
Sanguinis exspergens larga fluenta tui.