58. De sancta Barbara.

1. Ave, rosa sanctitatis,
De spinis nata pravitatis

Dioscori pagani,
Inserta fide veritatis
Cum radice caritatis

Arbori immani,
Quae totam terram occupat
Et lesum Christum praedicat,

Quem colunt christiani.

2. Tu pulchra carne, pulchrior

Mente exstitisti,
In turri sedens altior

Angelos vidisti,
Nos visita per gratiam

Hac in valle tristi.
3. Tu virgo Christi, Barbara,
Quam digne colunt aethera,
Caelum. terra, infima

Ob vitae sanctitatem,
Adhuc exsistens parvula

Gracilis et tenera,
Fide tibi indita

Novisti trinitatem,
Cuius tu in cellula
Trina fenestrellula
Contra patris monita

Monstrasti veritatem.

4. Tu tunc fidem ostendisti,
Cum baptizanda iniisti

Alveum aquarum
Et baptizata consecrasti,
Signo crucis consignasti

Balneum thermarum,
Ut in eo lavarentur,
Sanctitate fruerentur

Corporum et animarum.
Precor te, pulcherrima
O sponsa Christi Barbara,
Ablue ab anima

Maculas culparum.

5. Post patri revertenti

Et de fenestris quaeritanti
"Cur trinas ordinasti ?"
Tu, sponsa Iesu Christi,
Modeste respondisti

Et patrem informasti:
Illuminant trinae lucide
Et binae tenebrescere
Faciunt, clamasti.

6. Quod pater tuus audiens
Et fidem in te sentiens

Christianitatis,
Iratus vibrans gladium,
Ut in te naticidium

Patraret feritatis,
Orando Deum intime
Impetrasti caelicae

Solamen pietatis.

7. Nam te salvavit Dominus
Iuvamen mittens caelitus

Miro hoc prodigio
Per murum tibi ruptum,
Sed patri incorruptum,

In rupium fastigio
Ut Loth te salvam fecit,
Ad montem tum te iecit

Segor in mysterio.

8. Propter hoc miraculum,
O virgo, cum obstaculum

Occurrit temptatorum,
Fac nos constanter aggredi
Et in Deo transgredi

Murum peccatorum,
Ut praeservemur a conflictu
Liberemurque ab ictu

Ensium in vasorum.

9. Post pater tuus fervidus
Ira atque infidus

In monte te quaesivit,
Duobus a pastoribus
Dispertitis moribus

Contraria audivit,
Uno defendente,
Altero te prodente,

Quem Deus sic punivit:

10. Oves eius in locustas
Commutavit, ut vetustas

De Loth uxore asserit,
Quae, quia retrospexit
Et Dominum despexit,

In statuam salis transiit;
Tu nos ad bonum adiuva,
Dehinc in melius commuta
Et tandem in optima

Per Christum qui te diligit.

11. De monte tunc ad carcerem,
De carcere ad praesidem

Te traxit pater proprius,
Qui tuam pulchritudinem
Dum cerneret per ordinem,

Sic dixit iudex impius:

12. Quid vis nunc eligere,
An tibi ipsi parcere

Aut diis sacrificare?
Ego, ais, Domino Deo,
Christo Iesu, sponso meo,

Incensum volo dare,
Non deos tuos absonos
Ex auro aereque conditos

Volo adorare.

13. Tunc praeses te nudavit,
Tuam carnem maceravit

Taurinis nervis acriter,
Pannis cilicinis
Defricare nimis

Iussit et immaniter ;
Fac nos in cilicio
Simul et ieiunio

Servire Deo largiter.

14. Sic te patiente
Et Deo apparente

Verba Christi audiuntur:
Confide, ait, Barbara,
Terra atque aethera

De tuo pati laetabuntur,
Nec te dimittam cadere,
Sed submittam supere,

Quo plagae sanabuntur.

15. Quo dicto statim es sanata
Ab omni plaga et curata,

Sponsa Christi Barbara;
Per ipsum, qui te sanavit
Et te cruce consignavit,

Sana mea vulnera
Et nos gementes consolare,
Tripudiantes confortare

Tua per precamina.

16. Sed cum praeses perfidus
Haec dona data caelitus

Diis falsis imputaret,
Dii tui, ais, similes
Nec tibi nec sibi utiles;

Quomodo hoc apparet,
Quod me sanarunt impotentes,
Surdi, caeci nec loquentes,

Ni verus Deus hoc donaret ?

17. Tunc praeses te suspendere
Ad furcas atque carpere

Latus ungulis demandabat,
Lampades ardentes,
Malleos caedentes

Ad tuum caput procurabat,
Ex quibus sanguis effluit,
Quo tuum corpus maduit

Et totum cruentabat.

18. Videns praeses, quod portabas
Flagellorum plagas

Et carcerem taetrosum,
Lanceatum laterum
Et ardorem lampadum,

Malleum poenosum,
Iubet mammas virginales
Abscindi ense pectorales,

Quod est luctuosum.

19. Tunc in caelum aspexisti
Devota mente et dixisti:

Noli me proicere
A facie tua, Domine,
Nec sacratum a me homine

Spiritum recipere;
Hunc sanctum Dei spiritum
Ad bona necesarium

In nobis fac persistere.

20. Per totam idem regionem
Variam post caesionem

Nudatam iussit ire,
Sed qui caelum nubibus
Tegit, tuis precibus

Inclinatus mire
Candidam stolam caelitus
Per angelum misit concitus,

Te fecit operire.

21. Nos nudatos nuptiali
Veste tege, virgo, tali
Ornamento caritatis,
Ne rex visos invitatos
Nos eiciat ut damnatos
A facie deitatis.

22. Quidpluradicam,virgoChristi,
Quae a patre tuo tristi

Fuisti decollata?
Ante tamen caesionem
Capitis per orationem

Et Christum deprecata
Pro cunctis, qui te venerantur
Tuumque nomen memorantur

Et quod sic es plagata,

23. Ut Deus sua gratia
Dimittat hic peccamina

Cum venia finali,
Nec privet eos munere
Sancta eucharistiae

In morte corporali.

24. Facto hoc precamine
Deifico adfamine

Sic es adlocuta:
Veni, dulcis Barbara,
Dilecta mea candida,

Certa sis et tuta,
Quod cuncti, qui te reverentur,
Ad regna celsa transferentur,

Quae sunt impolluta.

25. O clemens virgo atque pia,
Quam diligunt Iesus et Maria,

Regina in virginibus,
Fac nos sic te venerari,
Ut hic a Christo liberari

A peccatis omnibus

Mereamur et cibari
Corpore Christi ab altari

Sacerdotum manibus,
Ac in fine praeservari
A maligno et beari

Sanctis cum spiritibus.