94

εἰ δὲ ἦν συνπαθών, ἀμφήριστον ἐγίνετο, τίνος ἕνεκα τοῦτο γέγονεν. καὶ "ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν". λέγεται δὲ καὶ ὁ πατὴρ παραδεδωκέναι αὐτόν· εὐδοκίᾳ γὰρ πα τρὸς καὶ τοῦτο γέγονεν̣. ἐὰν δὲ καὶ Ἰούδας λέγηται αὐτὸν παραδεδωκέναι, ἑτέρῳ τρόπῳ αὐτὸν ἐκεῖνος παρέδωκεν· προδότης αὐτοῦ γέγονεν. 15-16 ἐγὼ δὲ ἐπὶ σὲ ἤλπισα, κύριε· εἶπον Σὺ εἶ ὁ θεός μου. ἐν ταῖς χερσίν σου οἱ κλῆροί μου. εἰ καὶ ἐκεῖνοι οὕτω πεποίηκαν καὶ ἐπισυνήχθησαν ἅμα ἐπ' ἐμὲ λαβεῖν τὴν ψυχήν μου βουλευσάμενοι καὶ τὰ ἄλλα ποιήσαντες, ἀλλ' οὖν γε ἐγὼ οὐκ ἀπέστην τοῦ ε᾿̣πὶ σὲ ἐλπίσαι. "εἶπα Σὺ εἶ ὁ θεός μου. ἐν ταῖς χερσίν σου οἱ κλῆροί μου". αἱ παπατικαὶ ἐξηγήσεις τοῦτο λέγουσιν, ὅτι οἱ κλῆροι ἐν ταῖς χερσὶν τοῦ θεοῦ τυγχάνουσιν οἷον ἡ διακονία, ὁ πρεσβύτερος, ἡ ἐπισκοπή. μακάριον δέ ἐστιν τὸ ἐν ταῖς χερσὶν τοῦ θεοῦ τοὺς κλήρους ἔχειν οὕς τις κεκλήρωται. ἀνεπιβούλευτός ἐστιν ὁ τοιοῦτος· "οὐδεὶς" γὰρ ἁρπάζει "ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ πατρός". "ἐν ταῖς σαῖς χερσὶν οἱ κλῆροί μού" εἰσιν, λέγει ὁ σωτήρ. καὶ ἵνα συνέλθωμεν τῇ δοθείσῃ ἐκδοχῇ, λέγομεν ὅτι· οὓς ἐκληρωσάμην ἵνα μοι ὑπηρετῶσιν, οὓς ἐθέμην ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἀποστόλους καὶ προφήτας καὶ διδασκάλους, ἐν ταῖς χερσίν σού εἰσιν. δυνατὸν δέ-καὶ ὁ Ἰσραὴλ ὅτε ἐχρημάτισεν "λαός μου", ἐλέγετο αὐτοῦ μερὶς καὶ κληρονομία-· τὰ ἔθνη πάντα κληρονομία δέδοται τῷ υἱῷ. πολλοὶ κλῆροί εἰσιν τὰ ἔθνη. οὗτοι οἱ κλῆροι ἐν ταῖς σαῖς χερσίν εἰσιν, ἠσφαλισμένοι ὑπὸ τῶν δραστηρίων καὶ σκεπαστικῶν σου δυνάμεων, ὥστε μη δένα οἷόν τε εἶναι ἁρπάσαι ἐκ τῆς χειρός σου· "οὐδεὶς" 149 γὰρ "δύναται ἁρπάσαι ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ πατρός". οὐκ εἶπεν· εἰ μὴ ἔξω τις ἑαυτὸν ποιήσῃ τῆς χειρός, οὐ δύναται ἁρπασθῆναι ὑπό τινος. ἐπεὶ λέξουσίν τινες· καὶ μὴν σπουδαῖοι ὕστερον ὑπεσύρησαν εἰς ἀσέβειαν. καὶ ἵνα μὴ ἐξ εἰκότων λέγω, οἷον ὁ Ἰούδας αὐτὸς ἔξω πεποίηκεν ἑαυτὸν τῆς χειρός· νυκτὸς γὰρ οὔσης ὅτε τὰ περὶ τῆς προδοσίας ἐλογίζετο, λέγει· "ἐξῆλθεν ἔξω· νὺξ γὰρ ἦν". "οἱ κλῆροι" οὖν "μου"· ἕκαστος τῶν πιστευόντων εἰς ἐμὲ κλῆρός μού ἐστιν. ἐν ταῖς χερσίν σου τυγχάνει ἴσος κλη̣ρονομίᾳ· ἕπεται γὰρ τῇ κληρονομίᾳ καὶ ὁ κλῆρος ὅταν εἰς πολλοὺς λογίζεται. ἀμφιλαφεστέρως λ̣έγομεν καὶ τοῦτο· χεῖρες τοῦ θεοῦ εἰσιν αἱ δύο διαθῆκαι. εἴ τις κλῆρος αὐτοῦ τυγχάνει, ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ. 16 ῥῦσαί με ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν μου καὶ ἐκ τῶν καταδιωκόντων με. οὐ πάντες οἱ ἐχθροὶ καταδιώκουσιν· οἱ δὲ καταδιώκοντες πάντες ἐχθροί. ἵνα τὸ τὸ μὴ καταδιῶξαι ὧδε μὴ ἐπὶ τῷ λαβεῖν, ἀλλὰ ἐπὶ τῷ ἐνεδρεῦσαι· "εἶπεν ὁ ἐχθρὸς ∆ιώξας καταλήμψομαι". οὗτος ὁ διωγμὸς οὔκ ἐστιν μιμήσεως χάριν γινόμενος. διώκοντας δὲ δικαιοσύνην δεῖ ἀγαπᾶν. οἱ διώκοντες τὴν δικαιοσύνην ἕνεκεν τοῦ μετασχεῖν αὐτῆς καὶ ποιωθῆναι κατ' αὐτὴν διώκουσιν α̣ὐτήν. ὡς ἐάν τις διώκοι ἐπιστήμην ἵνα κατὰ τὴν ἐπιστήμην καὶ θεωρῇ. οὕτω καὶ τό· "ζήτησον εἰρήνην καὶ καταδίωξον αὐτήν", ἐκλαβεῖν δεῖ. δύναται ἠθικώτερον καὶ οὕτω λημφθῆναι· ἐπεὶ ἡ χεὶρ τῶν ἐχθρῶν καὶ τῶν καταδιωκόντων με κακία ἐστίν, πρᾶξις ἀπηγορευμένη, ῥῦσαί με ἐκ τῆς πράξεως τούτων, μὴ ὑποπέσοιμι τοῖς αὐτῶν κακοῖς, τῇ αὐτῶν πράξει. 17 ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου, σῶσόν με ἐν τῷ ἐλέει σου. ἐάν με ε᾿̣γείρῃς καὶ ἔξω ποιήσῃς τῶν διωκόντων, ἐπέφανες τὸ πρόσωπόν σου. ἐγὼ δέ εἰμι τὸ πρόσωπόν σου, ὁ "χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεώς" σου, ἡ "εἰκών" σου "τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου". ἐπειδὴ δὲ "μορφὴν" ἔλαβον "δούλου", "ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου". δεῖξον ὅτι οὗτος ὁ δοῦλος μορφὴν τὴν σὴν ἔχει, τὸ σὸν πρόσωπον ἐσκήνωσεν ἐν τῷ δούλῳ τούτῳ, ἵνα τὸ "ῥύσῃ με" κατ' ἐπίνοιαν τοῦ δούλου λέγηται, τὸ δὲ "πρόσωπον" κατ' ἐπίνοιαν τῆς ἀληθείας, τοῦ χαρακτῆρος τῆς θεικῆς ὑποστάσεως. "ἐν τῷ ἐλέει" οὖν "τῷ σῷ σῶσόν με". ἔγειρόν με ἐκ νεκρῶν. τάχα δὲ καὶ σωτηρίαν ἑαυτοῦ λέγει τὴν σωτηρίαν τὴν ὑπὲρ ὧν ἐλήλυθεν, ἵν' "αἴτιος" αὐτοῖς "σωτηρίας αἰωνίου" γένηται. 18 μὴ καταισχυνθείην, ὅτι