102. De sancto Gregorio.

1. Salve, flos ecclesiae,

Honor monachorum,
Doctor sapientiae,

Speculum pastorum,
Salus pestilentiae

Urbis Romanorum,
Gregori sanctissime,

Decus clericorum.

2. Salve, cuius merita

Norma sunt iustorum,
Vita nec non inclita

Exemplar sanctorum,
Semita iustitiae

Tu es, forma morum,
Auctor amicitiae,

Salus viatorum.

3. Salve, carens simili

In sacra doctrina,
Mente scrutans humili

Dogmata divina,
Instructus a spiritu

Forma columbina,
Ut nos in hoc transitu

Serves a ruina.

4. Salve, summus pontifex,

Felix tu fuisti,
Terrenorum locuplex

Licet exstitisti,
Tu in usus pauperum

Hoc distribuisti,
Ut amorem integrum

Possideres Christi.

5. Non curans in saeculo

Hoc thesaurizare
Neque rerum cumulo

Nimis abundare,
Inopum miseriam

Velis sublevare
Et ad Dei gloriam

Totum erogare.

6. Duodecim pauperes

Dietim pavisti,
Miseros ac inopes

Ad honorem Christi,
Sed tertiumdecimum

Semel perdidisti,
Dei sanctum angelum

Fore cognovisti.

7. O quam vir piissime

Christus te probavit,
Angelus cum speciem

Pauperis monstravit,
Ut dares subsidium,

Certe te rogavit,
Discum mox argenteum

A te reportavit.

8. Salve, cuius lacrimae

Piae, quas fudisti,
Cum Traianum intime

Ad cor reduxisti
Et iustum iudicium

Eius audivisti,
Suum servans spiritum

A dolore tristi.

9. Et in tanto lacrimans

Poenam meruisti,
Pro damnato flagitans,

Quod non debuisti,
Exinde febricitans

Aeger exstitisti,
Tandem vitam terminans

Purgando transisti

10. De valle miseriae

Ad aeternam vitam,
Damnando mortis robur

Et in tuto sitam
Sumens plenam gloriam,

Gaudio munitam
Et ex Dei munere

Prorsus infinitam.

11. Oves tuae pascuae,

Pastor, tu guberna,
Ne luporum rabie

Mergantur ad inferna,
Sed sanctorum animae

Scandant ad superna,
Ut fruantur requie

Tecum sempiterna.

12. Nunc isto coenobio

Gregem conservato,
Digneris protegere

Hoste anullato,
Purgatum a faecibus

Fine bono dato
Exsultare valeat

In regno beato.