104. De sancta Helena.

1. Caeli regem veneremur,
Voce dulci modulemur
Infideli de regina,
Facta mundi medicina.

2. Per Silvestrum est nutrita
Et in fide stabilita,
Viro fidem quae suasit,
Christum sed plus adamavit.

3. Hnius [n] conversione
Iubilemus contione
Angelorum cum superna,
Ut nos ducat ad aeterna.

4. Indos vertit et Hibernos,
Quos fideles fecit vernos
Sicque genti truci horum
Fidem dedit praedictorum.

5. Lignum quaerit haec Helena
In absconso non abs poena,
Quod post misit sublimari
Et per cunctos adorari.

6. Dehinc membra Thebaeorum
Per cultores vitiorum
Dire nimis trucidata
Per hanc sistunt sublimata

7. Templis altis, quae construxit,
Clare dum in fide luxit,
Quibus confert arva multa,
Quae est laude circumfulta.

8. Tandem haec matrona digna
Voce cepit de benigna
Sui sponsi exlamantis,
Hanc ad caelos invitantis:

9. Veni sponsa nunc amica,
Lege cares cum iniqua,
Caelos cum ingredieris,
Donis meis asserveris.

10. Nostra salus, o Helena,
Cura Xantrensibes amoena
Voce te laudare curem
Et in tua laude durem.

11. Tuum sponsum tu exora,
Pro his tu non des[is] prona,
Ut emendam consequantur
Et a noxis abluantur.