142. De sancta Katharina.

1. Ad laudem tui nominis
Et Katharinae virginis

Assis huic principio,
Ut digna loqui valeam
Et loqui tibi placeam,

Iesu, nostra redemptio.

2. Decora nimis facie,
Vocata gemma Graeciae
Et inspirata caelitus
Est, quam laudare cupio,
Sed spirans huic initio
Veni, creator spiritus.

3. Regnante dudum impio
Sub iudice Maxentio

Perpessa est martyrium
Haec virgo tibi dedita
Et ope tua praedita,

Christe, redemptor
omnium.

4. Exorta natalitiis

Non infimis, sed regiis,

Ut Costi regis filia,
Regi se dedit omnium,
Qui conferat in praemium

Beata nobis gaudia.

5. Dum patris in palatio
Sederet, congregatio

Fit generalis populi,
Ut libaretur idolis
Ab his, non tuis incolis,

Iesu, salvator saeculi.

6. Quod Katharina audiens
Surrexit locum adiens

Et obstans constantissime
Cultum talem redarguit
Teque colendum astruit,

Caeli Deus sanctissime.

7. Imbuta liberalibus
Ita florebat artibus

Adhuc aetate tenera,
Quod licuit advertere
In ea relucescere
Aeterna Christimunera.

8. Nam non insipientiam
Huius mundi scientiam

Suumve fingens studium,
Hunc scire solum asserit,
Qui solus cuncta noverit

Primo dierum omnium.

9. In tantum autem profuit
Scientia, qua floruit,

Conclusis ut rhetoribus,
Doctores qui gentilium
Erant, passis martyrium
Exsultet caelum lau-
dibus.
10. His adplicatis ignibus
Non adustis corporibus

Pro fide Christi nominis
Dat mori mirabiliter
Et vivere feliciter

Consors paterni lu-
minis.
11. Cum esset in ergastulo,
Cuiusvis adminiculo

Ne potiretur penitus,
Pro confortanda virgine
De caeli venit culmine
A patre unigenitus.

12. Agnosce, inquit, filia,
Pro quo pati supplicia

Non defers carni propriac,
Age fiducialiter,
Tecum ero perenniter
Splendor paternae
gloriae.

13. Completoque certamine
Hoc mox pro meo nomine

Eris, quo nox non nubilat,
Sed dies fulget celehris,
Et semper sine tenebris

Aurora lucis rutilat.
14. Regina cum Porphyrio
Eius freta colloquio

Sic adquievit virgini,
Ut et ipsa relinqueret
Deos vanos et fieret

Iste confessor Domi ni.

15. Insanit prae angustia
Maxentius, snspiria

Trahens et cordis gemitum
Ex eo, quod Porphyrius
Cum ducentis fit socius,

Deus, tuorum militum.

16. Rotarum moles igitur
Terribilis erigitur

Pro discerpenda virgine,
Sed positam in medio
Salvas ab hoc [exitio],
Salvator mundi, Do-
mine.

17. Interea disrumpitur

Haec moles et conteritur

Inde pars turbae pessimae,
Cumque vindicta cernitur,
Haec pars ad te convertitur,

Aeterne rex altissime.

18. Rex nequam iram concipit,
Caput auferri praecipit

Demumque regis filiae,
Quam collocat in Sinai
Per angelos Adonai,

Magnae Deuspotentiae.

19. Praetereundum etiam

Non est, quod lactis copiam

Spiculatoris rabies
Effudit, dum occubuit,
Ita nam tibi placuit,
Christe, qui lux es et
dies.

20. Superna providentia
Quibusdam specialia

Sanctis dat signa munerum,
En, ista privilegia,
Quae sunt ex tua gratia,
Conditor alme side-
rum.

21. O Katharina, regia
Virgo, nos tuos expia
A livione vitii,

Ut te laudantes iugiter
[Nos] praemiet sublimiter
Summi largitor praemii.

22. Hoc enim donum adnuit,
Tibi dum vox intonuit

Ab arce lapsa supera,
Rex Christe, colunt, praedi-
cant,
Adorant et magnificant
Quem terra pontus
a e t h e r a.

23. Age proinde, domina,
Ut nostra scripta nomina

[Sint] in libro viventium,
Ubi perennis gloria
[Et] omnibus est omnia
Deus, creator omnium.

24. Nec procul absis, quaesumus,
Te invocantes assumus

Nos peccatores quotiens,
Descenderit pro talibus
Cum de supernis sedibus
Verbum supernum
prodiens.

25. Quinimmo carnem induit
Et in ea sustinuit

Mortalis et corporeus
Mortis amaritudinem
Sicque redemit [hominem]
Plasmator hominis
Deus.
26. Ecce, quam carum habuit
Ipsum, pro quo succubuit
Vita mortis sententiae,
En, pro eo, [quem] condidit,
In mortem semet tradidit
Summae Deus clemen-
tiae.
27. Hoc te felicem moveat,
Ut per te [ei] placeat

Cursus nostrae militiae,
Quo demum iuncti coetui
Sanctorum eius vultui
Hymnum canamus
gloriae.

28. Tu felix es, nos miseri,
Tu sancta, nos ex veteri

Fraude fefellit proditor,
Sed tuam ad instantiam
Nostram iuvat miseriam
Telluris ingens con-
ditor.

29. Nos quidem recognoscimus,
Quod nimium peccavimus

Et indigemus venia,
Sed tuis interventibus
Detur te diligentibus

Aeterna caeli gloria.

30. Ad quam caelestem gloriam
Post vitam transitoriam,

Qui te laudamus Dominum,
Duc nos expertes criminis
Huius obtentu virginis,

Iesu, corona virginum.