161. De s. Maria Magdalena.

1. Gaude, felix Magdalena,
Crucifixi zelo plena,
Nos perducas ad amoena

Paradisi gaudia ;
Dona nobis cor amarum,
Fac repletum lacrimarum,
Sit lamentum nobis carum,

Planctus sit laetitia.
2. Magdalena, nos plorare
Fac, nos tecum supplicare,
Crucifixum fac amare

Cordis desiderio ;
Magdalena, nos tuere,
Affectantes tecum fiere
Fac, ardere et languere

Amoris incendio.
3. Magdalena, quae fuisti
Sic amica Iesu Christi,
Fac nos fiere, quae flevisti,

Sit in fletu gaudium ;
Quod audisti, fac audire,
Quod sensisti, fac sentire,
Fac cor nostrum introire

Lugubre suspirium.

4. Istae laudes Magdalenae
Quasi dulces cantilenae
Sint suaves et amoenae

Cordibus fidelium ;
Magdalenae cor ardebat,
Suspirabat et gemebat
Nec quiescere valebat

Plorans Dei filium.
5. Propter magnam vim amoris
Plena maximi doloris
Aestuabat intus, foris

Voce lamentabili;
Stabat iuxta monumentum,
Eius cor erat intentum
Circa planctum et lamentum

Corde miserabili.

6. O quam felix tu fuisti,
Lacrimando quae lavisti
Christi pedes et terristi

Tuis sacris crinibus;
O discipula beata,
Quae fuisti Deo grata,
Christi pedes osculata

Tuis ungens manibus.

7. O exemplar paenitentis,
In qua fuit ardor mentis,
Quae gaudebas in lamentis

Anxia doloribus,
Magdalena, manda zelum,
Quem habebas sic anhelum,
Quod perducat nos in caelum

Tuis semper precibus.

8. Magdalena, mala dele,
Tui planctus sint medelae
Semper nobis, sint tutelae

Contra carnis vitia;
Magdalena, dele mala,
Nos tua salva sub ala,
Esto via, dux et scala

Nobis ad caelestia.