167. De sancta Martha.

1. O Martha, Christi hospita,
Pro ipso quam sollicita,

Ad plurima turbata,
Nimirum nedum angelum
Sed angelorum dominum

Suscipere parata,

2. Excellens in hoc Abraham,
Loth, Raguelem et Saram

Et quosque veteranos.
Fratrem vides suscitari,
Christum quoque lacrimari

Affectus ob germanos.

3. Si domui Aegyptii,
Ioseph sui emptitii,

Dominus benedixit,
Obededom propter archam,
Laban Iacob patriarcham,

Iniuste quem afflixit,

4. O quae pax tuae domui
Introitum ob Domini

Provenit, pacis filia?
Requievit et implevit,
Salus quia in te crevit

Totaque familia.

5. Inde vitae caelibatum
Agis et post incolatum

Vocaris ad gloriam,
Non in domum manufactam,
Luto glebisque compactam

Neque transitoriam,

6. Sed in latas mansiones
Caelique papiliones

Et in tabernacula
Quam dilecta, quae cupiscunt,
Qui cum Deo esse gliscunt

Et agno sine macula.

7. Si non frustra in praesenti
Datur cuique sitienti

Calix aquae frigidae,
Si non dantem, hospitantem
Non cibantem nec potantem

Iudex ferit rigide,

8. Quid meretur, qui cibavit,
Hospitavit et potavit

Regem caeli pauperem,
Non habentem, ubi caput
Reclinaret, sed te apud

Invenit sibi requiem?

9. O quam felix et quam laeta
Iuste iusto de propheta

Mercedem iusti recipis !
Prophetarum et iustorum
Omniumque electorum
Summum Deum respicis.

10. Iam in domo ubertatis
De torrente voluptatis

Divinae debriaris,
Iam mensura effluente,
Sinum tuum adimplente

Abunde praemiaris.

11. Eia, verna Christi cara,
Ea dona nobis para

Largo Dei munere,
Ut iam diu tumulati,
Saxi mole praegravati

Peccatorum funere

12. Christi voce respiremus,
Actus vitae iteremus,

Fructus paenitentiae,
Quibus tenebris abiectis
Detur lumen corde rectis

Et spes indulgentiae.

13. Ad nos Christus mox intrare
Mentemque inhabitare

Dignetur per gratiam,
Ob auditum praeceptorum
Derivetur fons donorum

Quasi in Bethaniam.

14. Fac, ut semper satagamus,
Ei digne peragamus

Frequens ministerium,
Interpella, ne lacescat
Manus, tamen non torpescat
Mentis desiderium.

15. Actioni sic instemus,
Sessionem ne frustremus

Aut verbi esuriem,
Sed utraque vita freti
Exhinc transeamus laeti

Ad futuram requiem.