168. De sancto Martino.

Ave, gemma sacerdotum,
Gloriosus es per totum
Et laudandus sine fine,
Sancte pater, o Martine.
5. Et licet laus peccatoris
Nil fecerit, heu, decoris,
Quidquid tamen mihi deest,
Tua virtus supplex praeest;
Tuae laudi hic instabo,

10. Semper te magnificabo.
O Martine, gaude, gaude,
Nam es dignus omni laude;
Nemo tantum te laudabit,
Dum in laude claudicabit.

15. Patriarchis comparatus,
Largitate es praelatus,
Nam vestisti deitatem
Tegens nudi paupertatem.
Compar factus es prophetis

20. In futuris et secretis
Diu mortem praesciendo,
Hanc amicis praedicendo.
Consors es apostolorum,
Quod est magnum et decorum,

25. Propter donum hoc insigne:
Apparenter nam in igne
Sanctum pneuma suscepisti,
Dum levasti corpus Christi.
Quamvis non sis vi mactatus,

30. Martyr tamen es probatas
Stricte corpus affligendo,
Multa dura patiendo.
Es confessor confessorum,
Dux virtutum, splendor mo-
ram,

35. Triplo statu admirandus,
Invitandus et laudandus:
Scilicet in militari,
Monachali, praesulari,
Es lux ita laicorum,

40. Monachorum, praelatorum.
Post haec virginalis decor
Te exornat. Ergo precor,
Da, ut sim in cunctis horis
Mundus intus, castus foris.

45. Adhuc pietatem laudo,
Quam fecisti caeco, claudo,
Quos sanasti contra velle.
Ergo, pater, rogo, pelle
Omnem morbum malum a me,

50. Mentis, corporisque famae.
O patrone summe pie,
Sis dux meus huius viae
Et duc me post vitae cursum
Ante vultum Dei sursum,

55. Quo tecum per iubilamen
Ipsum laudem semper. Amen