171. De sancto Martino.

1. O Martine, flos praesulum,

O conculcator zabuli,
O monachorum speculum,

O vani spretor saeculi,
Quem in mundi climatibus

Tot admirantur populi,
Audi preces cum fletibus

Te venerantis servuli.

2. Alter ego Sulpicius

Me tuo patrocinio
Commendans specialiter,

Te venerari gestio,
Si te velim attollere

Singulari praeconio,
Prae cunctis confessoribus

Iusta fiet laudatio.

3. Tu polles sanctimoniae

Totius privilegio,
Totus caelestis gratiae

Perfusus stillicidio,
In terra manes corpore,

Sed in caeli palatio
Conversans mente pia

Cum sanctorum consortio.
4. Datum est tibi caelitus

Donum vere mirabile,
Donum ignotum ceteris,

Donum nimis laudabile,
Qui in tumultu populi

Facis sine gravedine,
Quod facere non praevalet

Latens in solitudine.

5. Martine, martyr inclite,

Sed non lictoris gladio,
Qui pro Christo viriliter

Decertasti in stadio,
Te fecit esse martyrem

Corporalis afflictio,
Bellum carnis ac spiritus

cinisque cum cilicio.
6. O Martine dulcissime

Implora pro me Dominum,
Ut ad ipsum perveniam

Post huius vitae terminum,
Rex Christe clementissime,

Domine dominantium,
Esto mihi placabilis

Per Martini suffragium.

7. O praesules et monachi,

Caveamus insidias
Versipellis Leviathan

Sustinentes molestias,
Cum Martino pontifice

Semper inter angustias
Benedicamus Domino,

Deo dicamus gratias.