173. De sancto Mauritio.

O dux Mauriti, qui clarior ab Oriente

Nostras ad partes occiduas veneras,
De quo lux fidei processit ad omnia mundi

Climata, te laudo, te colo, te veneror.
5. Se tibi praeclara coniunxit turba Tbebaea,

Christo devota, fida Deo legio.
Hostes, ut Caesar praecepit Maximianus,

De regno terrae pellere debueras.
Quique viris multis accinctus iussit: Adoret
10. Omnis bellator idola, turificet,

Et qui contemnet regis mandata, cruore

Purpuret et satiet regia tecta suo.
Qui statuas statuit. Accurrunt undique laeti,

Congaudent iuvenes, tangere sacra volunt.
15. Multi turificaut verbum regale verentes,

Iussio quos terret et facit esse reos;
Cumque tuis sociis, Mauriti, surgis in illo

Tempore, quosque mones, idola despiciant.
Quibus vallatus vacuos sine laude remittis
20. Regis legatos consolidasque tuos.

Regius inde furor sic arsit, ut hic moreretur,

Quisquis ex cunctis sorte foret decimus.
Ad mortem quasi delicias sic quilibet horum

Festinat quo sit primus in hoc numero.
25. Rursum legatos spernit, cui vivere sorte

Contigit, hic rursus ense perit decimus.
Cetera cum post hoc contemneret idola turba

Tota Deo martyr fit ea sacra cohors.
Sicque relinquentes infecta negotia regis
30. In fide Christi quisque manet stabilis.

Hinc, o dux magne, pro me, te quaeso, rogate
Cum sociis ; tibi nam servio mente libens.

Tu mihi prae multis sanctis exstas specialis,
Raynero fragili, tuque miserto mei.

35. Quem, peto, commendes Christo matrique Mariae,
Illius ut flatum regna Dei foveant,
Nec Styga nec tenebras timeat, sed ad aethera scandat,
Cum venerint fata mortis acerba nimis.