180. De sancto Michaele.

1. Inclite caeligena, Michael, fulgoris amoena
Alta colens regna, plus quam dulcedine plena,
Fulmina refraena, pestes, hostes aliena,
Caelica terrena, fac nobis, alme, serena.

2. Tu nimium classis pangentis dies in axis
Tu quia mira facis, fortis pugil, incola pacis,
Tutor in hora sis a dente larvae rapacis
Tu quasi iam passis, archangele, te precor, assis.

3. Te nomine praedit, te nempe ut Deus edit,
Te duce vita redit, a quo prius illa recedit,
Nam tibi concedit Dominus, si quando recedit
Spiritus et credit, Michael hunc ad loca reddit.

4. Fulgens splendore, nimio iam dignus honore,
Praepositi more cunctos praecellis honore,
Angelico flore transcendens cuncta decore,
Daemonis horrore nos prives atque dolore.

5. Signifer o Christi, serpentem qui domuisti,
Mors Antichristi monstrabit, quid valuisti.
Iudicio sisti tua flabit dum tuba tristi,
Per te caelesti patriae iungamur honesti.

6. Ante pericla maris in monte tuba veneraris,
Apuliaeque paris mons est Garganus honoris,
Quae loca praeclaris virtutibus auxiliaris,
Pluribus a caris huc illuc saepe vocaris.

7. Dum Zabulon ussit Michael in monte reluxit,
Divisum duxit fieri mare, dum retro fluxit,
Israel eduxit, Aegypto barbaro cussit,
Sic Deus hoc iussit, qui nobis propitius sit.

8. O primas hagie, paradisi satrapa die,

Dux quoque militiae, ruit ex qua turma Goliae,
Athleta iustitiae, felix assecla Mariae,
Princeps ecclesiae, da nobis dona sophiae.

9. O vos felices per caeli dindima voces,

Gabriel insignes bona qui nova fers super omnes,
Vos cuncti celebres, Raphael, medicina cohaeres,
Nos superum aves reddere, ferte preces.