190. De sancto Sebastiano.

1. Ave, dux Sebastiane,
Narbonensi civitate
Corpore progenitus,
Urbis post Mediolanae
Civis, prudens et amate,
Perornate caelitus,

2. Ave, tiro christiane,
Strenue Sebastiane,
Fac nos cuncta mentis sanae

Vincere contagia.
Ave, praecellens athleta
Christi, fac nos mente laeta
Peccatorum labe spreta

Consequi caelestia.

3. Ave, miles laudis mirae,
Cui parem invenire

Nullus tunc praevaluit,
Quando corpore manebas
Terris, cunctos praecellebas,
Et hoc clare claruit.

4. Ave, virtutum patrator,
Veri caelibatus amator

In te et in ceteris;
Ave, Iesu praedicator,
Esto nobis defensator

Animae et corporis.

5. Ave, qui sagittas passus

Ut esses ericio
Similis, nec ob hoc lassus

Perstabas in atrio
Obiurgans imperatores
Impugnantes bonos mores,
Qui tandem te peremerunt
Fustibus et absconderunt,
Ut non honorareris
A christianis veris.

6. Ave, qui es relevatus,

Ut tumulareris,
Sis pro nobis exoratus,

Ut propitieris,
Et pro nobis semper ora,

Quod nunc et in mortis hora
Caeli pane satiemur
Et in Christo gloriemur
Hic et regno caelorum;
Quod da, Deus deorum,
Per omnia saecula saeculorum.