194. De sancto Servatio.

1. Salve, pater et patrone,

Servati sanctissime,
Sis protector in agone

Horae mortis ultimae.
Nazaraeus ieiunabat

Omni die strictius,
Quem Servatium vocabat

Summi Dei nuntius.
2. Iesu Christi tu cognatus

Carnis ex propagine,
Tu servator nobis datus

Proprio de nomine,
Adulescens peregrinus

Urbis Ierosolymae,
Factus presbyter divinus

Vivendo castissime.

3. Insignis propheta Christi
Tungrim, urbem regiam,
Destraendam praedixisti
Atque totam Galliam ;

In activa stabas vita

Cunctis benefaciens,
Diva carpens eremita,

Totus Deum sitiens.
4. Tu praeclarus propugnator

Fidei catholicae
Et fidelis exprobrator

Tabis avaritiae,
Signa fiunt, fontes scatent

Per te multis vicibus
Et arcana Dei patent

Tuis in sermonibus.
5. Tu apostolus vocaris,

Missus ab Armenia,
Et in omni lingua faris

Docens Christi nuntia,
Ligas, solvis a peccatis

Virtute deifica,
Tibi Petrus clavem gratis

Vi dat apostolica.

6. Quamquam martyr cruentatus

Non sis datus gladio,
Palma martyris privatus

Non es desiderio,
Fustibus et pugnis caedit

Te offendens Tungria,
Et te gens Hunnorum laedit

Captans in Italia.

7. Dum servasti caelibatum,

Virginem te dixerim,
Angelis te conservatum

In hac vita noverim,
Tua vita gloriosa

Resplendet miraculis,
Mors et tua pretiosa

Fiet cunctis saeculis.