202. De sancto Thoma.

1. Sancte Thoma, princeps mundi,
Fac me, quaeso, non confundi
Ob culparum gravitatem,
Fac me tuam dignitatem
Digne semper exaltare
Et devote invocare.

2. Christum tantum dilexisti,
Mori secum quod cupisti
Dicens: et nos gradiamur
Et cum illo moriamur.
Exquiris nec prius scitam
Viam, veritatem, vitam.

3. Non credendo Christi miris
Veram fidem experiris,
Tangendo humanitatem
Es confessus deitatem,
Inde nobis fortitudo
Crescit et beatitudo.

4. Veritatem sic expertus

Hinc fis Christi testis certus,
Magnus mundi praedicator,
Trium regum baptizator,
Commendans Christi ore,
Te fidelem servum fore.

5. Nam quod lucrum acquisisti,
Totum Christo attulisti,
Contemplator o caelestis,
Tu in nuptiarum festis
Semper caelum intuendo
Nil edendo vel bibendo.

6. Tuae carnis es afflictor,
Castitatis benedictor,
Es in donis thesaurorum
Pius pater egenorum
Et palatii fundator,
Fratris regis suscitator.

7. Ipsum regem sic repente
Acquiris cum multa gente,
Omnes aegros hic sanando
Transis inde praedicando,
Lanceis post perforans
Et sic martyr coronaris.

8. Errorum tu es contemptor,
Perfidorum es peremptor,
Nam nunquam in civitate,
Qua iaces in veritate,
Vivit quis haereticorum,
Iudaeorum, paganorum.

9. Digitis, cum quibus Christi
Sacrum latus tetigisti,
Sacramentum praebes dignis,
Denegando hoc indignis,
Et hoc fit in manifesto
Omni anno tuo festo.

10. Vere signum tale, tantum
Nunquam fit per quemquam

sanctum;
O mi princeps tam praeclare,
Praeelecte mihi care,
Quamvis sim peccator totus,
Tibi tamen sum devotus.

11. Te honoro teque amo,
Te requiro, ad te clamo,
Firma me in castitate,
Spe, fide et caritate,
Fac me Deo sic servire,
Ne contingat me perire,
Duc per viam veritatis
Me ad vitam claritatis
Statim, cum amittam flamen ;
Verus Deus det hoc. Amen.