204. De sancto Udalrico.

Salve, praesul bone, miserorum fide patrone,
Udalrice, grate pugil Christique beate,
Nobilis et miles, actos omnino viriles
Qui perfecisti, pugnans pro nomine Christi
5. Sub floridis annis cum saevis namque tyrannis,
Quos tu vicisti, licet aspera multa tulisti.
O praesul mitis, palmas verae quoque vitis,
Nomine pro Christi passus qui multa fuisti,
Ecce, triumphasti, cunctos hostes superasti,

10. Nunc iucundaris aliqua nec mole gravaris,
Corregnans laetus Christo sine fine quietus.
Eia, praedigne, pie, clemens, large, benigne,
Ob Christi nomen, per quod sortitus es omen
Tanti dulcoris et veri culmen honoris,

15. Me miserum, qui te nunc pulso, respice mite
Iugiter orando pro me semperque iuvando,
Ut mea sit vita virtutum luce polita
Deque malis tuta mundi curisque soluta.
Omnem languorem mentis carnisque dolorem

20. In me tua cura removeque tua prece pura,
Reprime nocturnos hostes pariterque diurnos,
Ne spolient, tundant, alia mihi vel mala fundant.
Ast obitus hora pietate tu mihi rora,
Gratum solamen mihi sis et dux ad ovamen.

25. Regni caeloram, gaudens ubi turma piorum
Concinit ante Dei vultum carmen iubilaei.
O flos caelestis, pia dans solamina maestis,

Ora pro cunctis vivis et corpore iunctis,
Ut vivis detur venia, pax et cumuletur,

30. Detur et aeterna lux fundis aede superna.
O praesul invicte, si quisquam veneratur te
Te prece pulsando vel digne te venerando.
Hic, si turbatus fuerit, languore gravatus
Aut paupertate quacunque vel anxietate,

35. Per te sanetur, ditetur vel laetificetur.

Praestet plasmator hominum pius et miserator,
Omnipotens Dominus, qui regnat trinus et unus.