213

1 Τῷ ∆αυὶδ ψαλμός. Κρῖνόν με, ὁ θεός, καὶ δίκασον τὴν δίκην μου ἐξ ἔθνους

οὐχ ὁσίου. ἐκ προσώπου τοῦ σωτῆρος δύναται οὗτος ὁ ψαλμὸς ἀπαγγέλλεσθαι. κεῖται ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ἀμφοτέρως τὸ ἱερὸν καὶ ἐνάρετον. ὁ ἓξ ἀριθμὸς ἐλέχθη, πῶς τέλειός ἐστιν. ὁ ἑπτὰ δέ ἐστιν ἀδιάφθορος καὶ παρθένος ἀμήτορι καὶ ἀπάτορι ἐοικώς· οὐδὲ γὰρ γεννᾶν πέφυκεν ὁ ἑπτὰ οὐδὲ γεννᾶσθαι. παρθένος ἐστὶν ἣ οὐ γεννᾷ, παρθένος ἀδιάφθορος. διὰ τοῦτο πολλάκ̣ις ····· ····· ····· ····· ····· ····· ··· · ἡμῶν εἰς τὰς ἓξ μονάδας, ἀλλὰ εἰς τὴν φύσιν τοῦ ἀριθμοῦ. ····· ····· ····· ····· ····· ····· ··· φαμὲν γεγονέναι οὐ τοῦ θεοῦ χρῄζοντος χρόνου ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· ἔργον τὸν λόγον. ἅμα ἠθέλησεν καὶ ὑπέστη ἐκεῖνα. αὐτὸ ····· ····· ····· ····· ····· "πάντα, ὅσα ἠθέλησας, ἐποίησας". ἀρκεῖ τὸ θέλειν αὐτοῦ πρὸς ὕπαρξιν ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· · ἕνεκα καὶ ἀκολουθίας καὶ ἁρμονίας τ··ο ε········ ····· ····· ····· 304 ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·· ἐντὸς δεκάδος. ο῾̣ τεσσεράκοντα δύο οὖν̣ κεῖται ἐνταῦθα. διὰ τοῦτο καὶ ἐν τῇ γενεαλογίᾳ ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·· ἦσαν αἱ διαδοχαί· ἔδει γὰρ τὸν ἐκ παρθένου γεννηθέντα καὶ τέλειον ····· ····· ····· ····· ····· ····· ἡδονῆς. πᾶσα δὲ σύνλημψις ἡδονῆς συνελθούσης γίνεται. ὡς ὁ Σαοὺλ ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·· ἀπὸ μὲν τοῦ "Ἀβραὰμ ἕως τοῦ ∆αυὶδ" τῷ ὄντι "γενεαὶ δεκατέσσαρές" εἰσιν, ἀπὸ δὲ τοῦ" ∆αυὶδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλ̣ω῀̣νος "δεκαεπτά εἰσιν διαδοχαί. καὶ ἐπεὶ ἔχρῃζεν τοῦ δεκατέσσαρες ἀριθμοῦ ····· ····· ····· ····· ····· ····· · διὰ τὸ μυστήριον, ἀφεῖλεν τὰς τρεῖς γενεάς. καὶ πάλιν "ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ" οὐχ εὑρίσκονται δεκατέσσαρες γενεαί, ἀλλὰ δεκατρεῖς δώδεκα ὅλως. ἐὰν δὲ καὶ αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν ἀφέλῃς, τρεῖς γενεαὶ δέουσιν τοῦ ἀριθμο̣ῦ τῶν δύο ἑβδομάδων· ὅπου γὰρ ἀφεῖλεν ἐκ τοῦ πλήθους, ὅπου δὲ προσέθηκεν πρὸς αὐτὸ ὀνόματα. διὰ δὲ τὴν ὁμοιότητα ἑβδομάδων γέγονεν ἡ ἔνλειψις τῶν τριῶν ὀνομάτων, ····· ····· ····· ····· ····· ··· δέ. λέγει δὲ ἐν τῇ διαδοχῇ τὸν Ἰωρά Ὀζίαν. δοκεῖ δὲ ὁμοιότητα ἔχειν τὸ ὄνομα τοῦ Ὀζία πρὸς τὸ τοῦ Ὀχοζία· εὐαγγελ̣ικὸν γὰρ ἁμάρτημά τινες αὐτὸ νομίζουσιν εἶναι, ἀλλὰ ἡ ἐπιφορὰ τοῦ····· ····· ····· ····· ····· ····· · ἁμάρτημα, ἀλλὰ τοῦ σοφοῦ ἐπιτήδευμα, ἵνα σώσῃ τὴν τῶν ἀριθμῶν ····· ····· ··· "κρῖνόν με, ὁ θεός, καὶ δίκασον τὴν δίκην μου ἐξ ἔθνους οὐχ ὁσίου". ὅσιον ἔθνος λέγει τὸν ····· ····· ····· ····· ····· ···· "οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν". ἐπεὶ τοίνυν ἐπέθετο αὐτῷ ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·· κ̣ριθῆναι βούλεται ἐκ τούτου· οὐκ ἔχουσιν γάρ, ὃ ἐνκαλέσωσιν αὐτῷ. ····· ····· ····· ····· ····· ····· ··· ἐνκλήματα κατ' αὐτῶν ἐστιν. λέγουσιν· "οὐκ ἔστιν οὗτος ὁ ἄνθρωπος παρὰ θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ". τί δέ ἐστιν̣ τὸ τηρεῖν τὸ σάββατον; ἐν τῷ σαββάτῳ οὐ δεῖ νεκροὺς ἐγείρειν; ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·····ω̣ γίνεται τὸ "τυφλὸν ἀπὸ γενετῆς" ἀγαγεῖν εἰς ὄψιν; τίμιον ····· ····· ····· ····· ····· ····· · σάββατον. πάλιν ὅταν λέγουσιν· "ἐν Βεεζεβοὺλ τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια", τοῦτο λέγο̣ντες ὁμολογοῦσιν ὅτι ὅλως ἐκβάλλει· οὐ γὰρ ἴσχυσαν εἰπεῖν, ὅτι ου····· ····· ····· ····· ····· ····· ···ο̣νων καθαριζόμενοι ἐπιτιμίᾳ τῇ αὐτοῦ τῇ κατὰ τῶν δαιμονίων. "οὐ καλῶς ἐλέγομεν ἡμεῖς ὅτι Σαμαρίτης εἶ σὺ καὶ δαιμόνιον ἔχεις"; Σα μαρίτης φύλαξ ἦν. ὁ παρὰ θεῷ κρίσιν αἰτῶν ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· παρρησίαν. "καρδιογνώστην πάντων" καλεῖ κριτὴν καὶ αὐτὸν ευ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ··ν̣ ἁμαρτίαν οὐδὲ ἐποίησεν αὐτὴν οὐδὲ ἔσχεν δόλον ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·μεν ὅτι πολλάκις, ὅταν πλῆθος αἰτιᾶται καὶ ἕνα, εὑρίσκεται ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· · αἰτιώμενος ὁτὲ δὲ τὸν Ἰούδα, ὅτε παρεθέμεθα ἀπὸ τοῦ ἑκατοστοῦ ὀγδόου ψαλμοῦ. ἐστὶν τὸ "ὁ θεός, τὴν αἴνεσίν μου μὴ παρασιωπήσῃς, ὅτι στόμα ἁμαρτωλοῦ καὶ στόμα δολίου ἐπ' ἐμὲ ἠνοίχθη", περὶ ἑνὸς λέγων. "ἐλάλησαν κατ' ἐμοῦ γλώσσῃ δολίᾳ". "ὅτι εἰ ἐχθρὸς ὠνείδισέν με, ὑπήνεγκα ἄν· σὺ δέ, ἄνθρωπε ἰσόψυχέ μου". καὶ μεθ' ὁλίγα· "ἐλθάτω