220

τὸν αἰῶνα". τὸ τῆς ἐξομολογήσεως ὧδε̣ ὄνομα τὴν εὐχαριστί αν σημαίνει· "ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἔκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν καὶ ἀνε̣κάλυψας αὐτὰ νηπίοις". ἵνα δοτικὴ ᾖν, δύναται οὕτω ὅτι· "τῷ ὀνόματί σου ἐξομολογούμεθα", ὅτι αὐτὸ η῾̣μῖν σωτηρίας γέγονεν αἴτιον. δυνατὸν δὲ καὶ τοῦτο· ἐν τῷ σῷ ὀνόματι τῷ ἐπικληθέντι ἐφ' ἡμᾶς, ὡς̣ ἐὰν λέγῃς· ἐν τῇ ἐπιστήμῃ ἢ ἐν τῇ ἀρετῇ ἐξομολογήσομαι. 9-10 διάψαλμα. νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατῄσχυνας ἡμᾶς καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν. "σὺ εἶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου". συν····· · τῷ θεῷ ἡ φωνή· τῶν γὰρ ἐγγιζόντων καὶ πλησιαζόντων ····· ····· ·····ων θεὸς και`̣ βασιλεύς ἐστιν. "ὁ ἐντελλόμενος τὰς σωτηρίας Ἰακώβ". τοῖς ἐγγὺς ····· ····· ····· ····· · τὰς σωτηρίας ἐντέλλεται καὶ ὅλα χρηστά. περὶ αὐ313 τῶν λέγει· "ἐν σοὶ ἐπαινεςθησόμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξομολογησόμεθα εἰς τὸν αἰῶνα", τουτέστιν εὐχ̣αριςτήσομεν. καὶ λέγει· "νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατῄσχυνας ἡμᾶς καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν". ὅτε δὲ ἐξήρχου ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν τῆς στρατιωτικῆς αὐτοῦ ἢ τῇ δυνάμει τῇ ἰσχύι ἡμῶν, ἠνύαμεν ἀεὶ πάντα. πᾶν δὲ τοὐναντίον ἐνταῦθα ὑπάρχει ἡμῖν. καὶ ἐπεὶ ἔλεγον, οὐ δεῖ τὰ προβληματικὰ εἰπεῖν̣ ῥητῶς περὶ αὐτῶν· ὁ Ἰσραὴλ ἁμαρτὼν μετῳκίσθη ἀπὸ τῆς Ἰερου σαλὴμ εἰς Βαβυλῶνα αἰχμαλωσίας τρόπῳ. καὶ ∆ανιὴλ δὲ καὶ οἱ τρεῖς ἐκεῖνοι καὶ Ἰησοῦς ὁ Ναυὴ καὶ Ἰεζεκιὴλ καὶ οἱ ἄλλοι τῶν ∆ώδεκα Προφητῶν ἦσαν ἐκεῖ, Ἅγγεος καὶ Ζαχαρίας. οὗτοι οὐκ αἰχμαλωσίας τρόπῳ μετηνέχθησαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα, ἀλλ' ἕνεκα τοῦ μετόχους εἶναι βοηθῶν καὶ ἰατρῶν τοὺς καταδικασθέντας ἐκεῖ. καταδικάζει τινὰ θεὸς μετὰ φειδώ, τουτέστιν οὐκ ἐᾷ αὐτὸν ἀβοήθητον. καὶ ἀγγέλους ἐκπέμπει καὶ ἄνδρας ἁγίους ποιεῖ ὑπο̣π̣ε̣σεῖν κ̣ακώσει καὶ αἰχμαλωσίᾳ οὐ διὰ ἁμαρτήματα ἑαυτῶν, ἀλλὰ τῆς ἄλλων ἕνεκ̣α σωτηρίας. ἐς τοὐναντίον ο̣ὐ῀̣ν με̣ταβολὴν λέγουσιν γεναμένην ἀπὸ τῶν καλῶν ἐπὶ τὰ φαῦλα, α᾿̣π̣ὸ τοῦ βοηθεῖσθαι καὶ ἔχειν αὐτὸν α᾿̣ντιλήμπτορα εἰς τὸ ἐνκαταλελεῖφθαι, ἀλλὰ τρόπον τινὰ ἐνκατελε̣ίφθησαν γενόμενοι βοηθοὶ ἄλλων, οὐχ ἵνα ἀπόλωνται, ἀλλὰ ἵν' ὠφελήσωσιν καὶ μὴ ἐπιτρέψωσιν ἐπὶ πλέον τὰ ἁμαρτήματα τῶν καταδικασθέντων γενέσθαι. "ἀπώσω" οὖν "ἡμᾶς νῦν". καὶ τὸ "ἀπώσω" δὲ οὐ πάνυ ψόγον φέρει· "ἐξῆλθεν Κάϊν ἀπὸ προσώπου κυρίου τοῦ θεοῦ". οὐκ ἀπώσατο αὐτὸν ὁ θεός, ἀλλ' αὐτοκελεύστῳ προθυμίᾳ̣ ἠσπάσατο τὸ κακόν, ὥρμησεν ἐπὶ τὴν κακίαν. περὶ δὲ τοῦ Ἀδὰμ οὐ πάν̣υ ἀποπεσόντος εἴρηται ὅτι· "ἐξέβαλεν τὸν Ἀδὰμ" ὁ θεὸς ἀντιποιούμενον δηλονότι τῶν ἔσω καὶ μὴ θέλοντα ἐξελθεῖν. ἐκεῖνος δὲ τῆς Εὕας τῆς γυναικὸς ἕνεκα ἐκβέβληται ἐκ τοῦ παραδείσου· καὶ γὰρ αὐτῆς ἕνεκα τὸν κανόνα παρέβη· πυνθανομένου γὰρ τοῦ θεοῦ λέγει· "τίς σοι ἀνήγγειλεν"; λέγει· "ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ' ἐμοῦ". οὐκ εἴρηκεν· "ἣν ἔδωκας", ἀλλὰ "μετ' ἐμοῦ αὐτὴν ἔδωκας". καὶ οὗτός ἐστιν ὁ σκοπός· κἀγὼ ἐ´̣δ̣οξα δέ, ὅτι ἀπατηθεῖσα ὑπὸ τοῦ διαβόλου, ὡς αὐτὴ ὡμολόγησεν, ἐκβάλλεται τοῦ παραδείσου, ἔδοξα τὸ αὐτὸ α̣ὐτῇ ποιεῖν, ἵνα ἐκβληθῶ κἀγὼ τοῦ παραδείσου· εἰ μὴ γὰρ συνεκβληθεὶς ἦν ὁ Ἀδάμ, οὐκ εἰσήρχετο εἰς τὸν̣ παρ̣άδεισον ἡ γυνή. οὐ π̣ᾶς ἔλεγεν ὁ λαός· "ὁ θεός, ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν, οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν ἡμῖν". καὶ μεθ' ὁλίγα· "ἀλλ' ἡ δεξιά σου καὶ ὁ βρ̣αχ̣ίων σου ····· ·· καὶ ὁ φωτισμὸς τοῦ προσώπου σου". οὐ πᾶς ὁ λαὸς τοῦτο ἔλεγεν̣. ἐμνημονευσ̣····· ····· ····· ····· τοῦ ἐν τῇ πρὸς Κορινθίους λεχθέντος τοῦ· "εὐχαριστῶ, ὅτι ἐν παντὶ ἐπλουτίσθητε, ἐν παντὶ λόγῳ καὶ πάσῃ γνώσει". εἶτα πάλιν· "ἀκούεται ἐν ὑμῖν πορνεία". οὐ πε̣ρὶ ἑνὸς οὖν ἦν τ̣····· ····· ····· ····· ἐπὶ τοῦ λαοῦ τούτου οἱ μὲν ἰδίῳ τρόπῳ. οὗτοι οὖν οὐκ̣ ἐξεπέτασαν χεῖρας προ`̣ς θεὸν ἀλλότριον. "νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατῄσχυνας ἡμᾶς". οὐδεὶς ἁμαρτάνων ὑπὸ θεοῦ καταισχύνεται, ἀλλ' ὑφ' ἑαυτοῦ. καταισχύνει δὲ ὁ θεὸς τρόπον τινά, ὅτε τὸν μὴ ἁμαρτωλο`̣ν σὺν τοῖς α῾̣μ̣αρτωλοῖς ····· ····· ····· ····· 314 ···· καὶ ὁ καταισχυνμὸς ἐπωφελὴς καὶ δόξαν φέρων τῷ