218. De Vita Religiosa.

1. Si vis bonus fieri

moribus et vita,
Quidquid Deo displicet,

sollerter evita,
Esto contra vitia

virilis et ita
Cum bonis angelica

erit tibi vita.

2. De quocunque veniant

climate terrarum,
Dilectionem dilige

rerum honestarum,
Nam sic pater luminum

te habebit carum,
Apud quem acceptio

non est personarum.

3. Omnes innocentia

vitae commendati,
In quacunque fuerint

regione nati,
Tibi sint in Domino

fratres et cognati
Et amoris nexibus

firmis foederati.

4. Aures meis monitis

et mentem inclina,
Malorum consortium

attente declina,
Pedem fige fortiter

in lege divina,
Stando tamen praecave

tibi a ruina.

5. Audi, quid te doceat

ethica Catonis:
Malos vita cautius,

ambula cum bonis.
His et dictis concordant

iussa Salomonis,
Caelestis prudentiae

quae sunt plena donis.

6. Dicam tibi breviter:

nunquam bonus eris,
Si malorum gratiam

et favorem quaeris,
Nam inevitabile

esse arbitreris,
Quin, si attrectaveris

picem, maculeris.

7. Bonorum vestigiis

constanter adhaere,
A bonis consilium

et solamen quaere,
Quamdiu te videro

malis displicere,
Habeo fiduciam,

ut vivas sincere.

8. Sed contra blanditias
hominis deliri
Non minus sollicite
volo te muniri,

Nam seduci saepius
et circumveniri

Contingit blanditiis
mentem boni viri.

9. Haec ergo memoriae

commenda tenaci
Et complenda suscipe

stadio vivaci,
Ne a terribilibus

minis, a fallaci
Promisso exorbites

a via veraci.

10. Salubri scientiam

hauri de doctrina
Et, quod inde hauseris,

aliis propina,
Sic cortinam trahere

legitur cortina,
Et curati morbidis

fiunt medicina.

11. Manus, mentem, labia

serva semper munda,
Crebris conscientiam

fletibus emunda,
Exemplo laudabili

alios fecunda,
Sic metes de fertili

semine iucunda.

12. Carnis insolentiam

doma et refrena
Primis eius motibus

adhibendo frena,
Nam in illis latitat

vitiorum vena,
Per quam mens efficitur

virtutis egena.

13. Carnis motus reprime

cibi parcitate,
Cibo cibum vermium

ciba moderate,
Ne ventris ingluvies

mentem castitate
Privet et destituat

morum levitate.

14. Nam qui desideria

carnis amplexatur,
Per quae verus animae

vigor enervatur,
Hostem armat gladio,

quo percutiatur,
Atque in se suscitat

flammam, qua uratur.

15. Animae imperio

caro castigetur
Eique ut dominae

semper ancilletur,
Ut tua legitime

domus ordinetur,
Dum suo officio

utraque fungetur.

16. Vide, quam sit flebilis

praesens mundi status,
Homo quod continuum

ad laborem natus,
Quam sit miserabili

pondere prostratus,
Addictus miseriae

huius incolatus.

17. Tuos ergo dirige

in Deum conatus
Et in terris dilue

lacrimis reatus,
Ut ad summi nuptias

regis invitatus
Decenti compareas

veste adornatus.

18. Curam ne adhibeas

vel cor tuum vanis,
Ecce, mundus deperit

cum rebus mundanis,
Mors rapit cotidie

iuvenes cum canis,
Fortes cum debilibus,

aegrotos cum sanis.

19. Te mortis memoria

revocet a malis,
Te timor corripiat

poenae gehennalis,
Ubi ponit impios

dolor aeternalis,
Maeror indeficiens

et mors immortalis.

20. Cum ad cordis ostium

coeperit pulsare
Prava cogitatio,

statim repugnare,
Artes et insidias

hostis propulsare,
Nam sic debes colubri

caput conculcare.

21. Ecce, dies Domini

tamquam fur venturus
Hortatur, ut viliget

homo moriturus,
Ubi sit, consideret,

et quo deventuras,
Rationem operum

Deo redditurus.