220. De Forma vivendi Monachorum.

1. Christus nobis tradidit
formam hic vivendi
Et exemplo docuit
viam gradiendi,

Ut mundana vanitas
possit vilipendi,

Et aeterna bonitas
queat apprehendi.

2. Christus quidquid fecerat,

nostra est doctrina,
Quidquid ipse pertulit,

nostra medicina.
Omnia patrata sunt,

nos ut a ruina
Salvaret clementius

pietas divina.

3. Eia, ergo, monache,

verus miles Christi,
Qui te spreto saeculo

Deo spopondisti,
Age nunc viriliter,

sicut incepisti,
Ipse te non deserit,

cui te dedisti.

4. Quidquid tibi accidit,

quidquid patieris,
Christum semper respice

ipsumque sequeris,
Forma vitae tuae sit,

sicque semper eris
Patienter sustinens,

ut tu coroneris.

5. Cum in choro steteris

laude in divina,
Vagam mentem erige,

ne ruat supina
Cogitando vanius,

de mundi sentina
Ad laudis dulcedinem

mentis cor inclina.

6. Longis in vigiliis

choro stans ligatus
Cogitabis, qualiter

Christus flagellatus
Pro tuo peccamine

sitque morti datas,
De tali spectamine

sit tuus cogitatus.

7. Quando in capitulo
eris proclamatus
Et propter invidiam
forte accusatus,

Durusque tibi fuerit
praesidens praelatus,

Patienter sustine,
et eris beatus.

8. Christi patientiam

volve tunc in mente,
Qui damnatus fuerat

pessima a gente,
Turpiter adloquitur

ipso nil loquente,
Ut agnus obmutuit

coram se tondente.

9. In labore manuum

quamvis tu graveris,
Omni patientia

fac, quod tu iuberis,
Et hoc voluntarie

dono ne priveris,
Sic perfectus monachus

coram Deo eris.

10. Laborando cogites,

quod Christus non quievit,
Suae carnis commoda

otiando sprevit,
Portans crucem propriam

mandatum implevit,
Sic exemplum exhibens

omnia complevit.

11. Dum in refectorio

non bene condita
Dantur necessaria

languescente vita,
Benedicas Domino,

a quo sunt largita,
Patienter sustinens

cogitabis ita:

12. Brevis erit terminus

Huius malae vitae,
Christus hoc sustinuit,

sustine tu rite,
Magnum erit praemium,

quies sine lite,
Dulcis vox: ad gaudium,

dilecti mi, venite.

13. Dum in tuo lectulo

sunt stramenta dura,
Et labore lassa sunt

genua et crura,
Nihil vani cogites

pensans mente pura,
Et de rebus saeculi

non sit tibi cura.

14. Tua meditatio

sit de cruce Christi,
Omnibus quae durior,

quae tu pertulisti,
Qualiter redemptus sis,

quod non meruisti,
Inque tuo lectulo

sint tractatus isti.

15. Si te temptat Dominus

per infirmitatem
Vel dolorum gravium

per diversitatem,
Habe patientiam

atque pietatem,
Dominus te visitat

ad utilitatem.

16. Christus personaliter

pertulit dolores
Et dolere patitur

suos cariores,
Ut dolendo iugiter

fiant puriores
Et cum caeli civibus

habeant honores.

17. Cum praelatos videris

splendida in mensa
Delicate vivere

plurima expensa,
Pauperum penuria

illic vilipensa,
Caveas a murmure

et in corde pensa:

18. Pro tuis miseriis

habebis tu mercedem,
In caelesti gaudio
claritatis sedem,

Hic vivendo misere
impetrabis aedem

Angelorum, ideo
siste tuum pedem.

19. Abbas si te diligit

una cum priore,
Hoc servare studeas

summo cum timore,
Hos turbare caveas

mente, corde, ore
Et sincere diligas

omni cum honore.

20. Ioseph Christi fuerat

pater putativus,
Quem Christus dilexerat,

quamvis genitivus
Ipsius non fuerat,

tamen subiectivus
Esse sibi voluit

formam positivus.

21. Summe tamen caveas

esse adulator,
Falsum verum dicere,

et falsificator,
Ne placendo ipsis sis

pauperum damnator,
Mortem prius elige,

quam sis criminator.

22. Talis Iudas exstitit

dispensator Christi,
Quem mercando tradidit,

sic sunt omnes isti,
Qui pro gula pauperes

damnant voce tristi,
Hos in poenis pessimis

Deus iubet sisti.

23. Si non habes gratiam

forte praelatorum,
Manus tunc incidere

timeas eorum
Et Christo adhaereas

frequentando chorum,
Ipse te custodiet,

qui spes est iustorum.

24. Christus, Dei filius,

doctor veritatis,
Reclamavit publice

viam falsitatis,
Propter hoc displicuit

scribis et praelatis,
Talia si sustines,

hoc non erit gratis.

25. Si pro neglegentia

fueris argutus,
Habe patientiam,

tace quasi mutus,
Respondendo frivole

non sis dissolutus,
Sciens linguam regere

eris semper tutus.

26. Iesus, puer parvulus,

salus nostras spei,
Virgam matris timuit

oboediendo ei,
Non loquendo moritur,

impii Iudaei
Dum cruci affigerent

verum natum Dei.

27. Quando tu ab aliquo

fueris turbatus,
Tu debes ignoscere,

quamvis non rogatus,
In bono malum vincere

semper sis paratus,
In tali patientia

felix monachatus.

28. Sic te Christus docuit,

verus rex caelorum,
Patienter tacuit,

quando Iudaeorum
Pertulit opprobria,

nihil servans horum
Patiendo supplicat

memor miserorum.

29. Si quemquam de fratribus
videris errare,
Hunc in mansuetudine
debes increpare,

Tua propter monita
si non vult cessare,

Tibi sit sicut ethnicus,
et hoc dico quare.

30. Christus multos docuit,

qui non sunt salvati,
Quibus pie profuit,

non fuerunt grati,
Caute arguendi sunt,

qui non sunt sensati,
Ne te tractent turpiter,

qui nil volunt pati.

31. Si in vehementia

aliquem turbasti
Signo, verbo factoque,

quidquid perpetrasti,
Roga, ut dimittat hoc,

in quo tu peccasti,
Et emendare studeas

instar viri casti.

32. Quem Christus non laeserat,

habuit placatum,
Inimico blandiens

efficit beatum,
Hoc exemplum exhibens

ob tuum reatum,
Tuum adversarium

duc ad bonum statum.

33. Si arrident prospera,

tu non exalteris,
Semper te humilia,

caute glorieris,
Deus dat haec omnia,

quem tu depreceris,
Quid sis, qualis, intra te

Semper memor eris.

34. Christus, rex altissimus,

non se exaltavit,
Sed pro te humiliter

se humiliavit,
Quidquid es, ab ipso es,

ipse te creavit,
Illi te humilies,

qui te sic beavit.

35. Si praecellis alios

aliqua virtute,
Noli hos despicere

te regendo tute,
Sed collauda Dominum

tua pro salute,
Non spernendo aliquem,

sic servabis tu te.

36, Non sprevit altissimus

viles peccatores,
Hinc nos docens clarius,

quod inferiores
Non debemus spernere

neque viliores
Exhibendo iugiter

omnibus honores.

37. Si tuo iudicio

iam simpliciores
Praeferuntur aliis

et sunt digniores,
Quorum tibi displicet

tam vita quam mores,
His, si Deum diligis,

exhibe honores.

38. Qui sua potentia

caelum, terram rexit,
Regi a simplicibus

pro te non despexit,
Crucis mortem pessimam

pro te non neglexit.
Quid pro illo sustines,

qui te sic dilexit?

39. Illud semper cogita,

ad quid tu venisti,
Cui servis, propter quid,

quae tu quaesivisti;
Et labores maximos,

quos tu pertulisti,
Noli gratis perdere

stans in laude Christi.

40. Quid ad te, si alii
currunt indirecte?
Gressus tuos dirige,
ambula perfecte,

Christus viam docuit
ambulandi recte,

Quem sequendo iugiter
cor et crura flecte.

41. Christus pro te pertulit

plurima tormenta,
Et ei compassa sunt

cuncta elementa,
Quae in tuo saepius

corde repraesenta,
Patienter sustinens,

pauca temptamenta.

42. Si commotus fueris,

ille perturbatus,
Verbera si sustines,

ille flagellatus,
Iuste si argueris,

hic male tractatus,
Quidquid mali sustines,

ille plus tristatus.

43. Deo semper servias

cum stabilitate,
Stabiliri expetas

sua pietate,
Ne perdas miserias,

quas cum gravitate
Acquisisti longius,

has non move a te.

44. Nil valet incipere,

nisi compleatur,
Laus in fine canitur

et corona datur,
Christus post miserias

caelo coronatur,
Noli retrospicere,

merces ne perdatur.

45. Tua consolatio

sacra sit scriptura,
In qua saepe studeas

perlegendo plura,
Multa tu invenies,

quae sunt placitura,
Quae te a multiplici

liberabunt cura.

46. Nihil est utilius

sacra lectione,
Vel orare saepius

cum devotione,
Ista reddunt monachum

habilem coronae,
Ergo tuum studium

in istis compone.

47. In perturbationibus,

pauper monachelle,
Invoca auxilium

inclitae puellae
Mariae, ut adiuvet,

ne laedant procellae,
Ipsa te eripiet

a doloris felle.

18. Quidquid facis, ubi sis,
claustro vel in via,
Illa semper tecum sit
dulcis vox: Maria.

Haec est custos pauperis
et matrona pia,

Haec tuum viaticum,
tua melodia.

49. Deum patrem gloriac

lauda omni hora
Et credendo firmiter

debite honora,
Qui te sibi similat

specie decora,
Cui ut tu placeas,

sedule labora.

50. Eius quoque filium,

nostrum consolamen,
Prece pia invoca

atque sacrum flamen,
Ut nos omnes adiuvet,

qui timent turbamen,
Et a malo liberet

in aeternum. Amen.

AdminBookmark

Qui transitis, monachi, omnes huc venite
Et virtutum floribus caput redimite,
Si audire cupitis nobile Venite,
Cum in fine dicetur reprobis Abite.

Haec doctrina instruit cor humiliare
Et in schola Domini caute ambulare,
Hanc tabulam tu, monache, noli declinare,
Sed perlege iugiter atque meditare.

AdminBookmark

O bone claustralis, Christi protectus sub alis,
Per celerem cursum properans ad praemia sursum,
Nulla sinistrorum te flectant, nulla retrorsum
Gaudia terrena, licet haec videantur amoena.
Moribus insiste, vitiis orando resiste,

Motibus resiste pravis, bonus est labor iste.

Despice ridere, cum psallis, ne tibi digne

Cum reprobris barathri ardere contingat in igne.

Dum cantas hymnos, noli proferre cachinnos,

Non vult, quem quaeris, ut eum ridendo preceris,

Fletum ridenti promittit, gaudia flenti.

Flentes exaudit, pietatis viscera claudit

His, qui non plorant, vel eis, qui segniter orant.

AdminBookmark