231. De Malo Exemplo.

Mundus errat, ut apparet,
Nam si mundus non erraret,
Et nostrorum esset fides
Vera nunquam, sicut vides.
Clerus gente laicali
Viveret vita in tali

Sicut facit tota die,
Nam usurae, simoniae
Nec non species ipsarum,
Quas colere nolunt parum,
Alieno palliare
Et sic iustas nominare

In peccatis sunt adfixi,
Crebris usibus obnixi,

15. Quod vix usquam invenitur
Custos vel sacerdos scitur
Seu persoua laicalis,
Quin sit in his partialis.
Hoc mirandum hac de gente

20. Est vulgari, nesciente
Textus evangeliorum,
Nam cum facit dux eorum,
Qui sit iustus et devotus
Et perfectus fere totus,

25. Hoc, quod solet increpare,
Arguit et dicit: quare
Nos non illud faceremus?
Rationem non videmus,
Cum sacerdos literatus,

30. Qui ad hoc est ordinatus,
Ut serviret Deo caeli

Puro corde et fideli
Ut peccataque vitaret
Et nos rudes informaret,

35. Hoc non timet operari,
Non est illud criminari.
Et sic peccant plus praelati
Clericique literati
Isti quam simpliciani,

40. Qui scientiis sunt vani.
Nam in se et in vulgares
Isti peccant et in pares ;
Multi enim non peccarent,
Isti si non inchorarent.

45. Ergo, ciere praeelecte,
Dei sorte vivas recte,
Sis ne Simon vel usuraus,
Harum species nec curans,
Ne damneris et perdantur,

50. Qui te in his imitantur.