237. Lessus Paenitentis.

"Confessio Imbriconis episcopi Wirceburgensis."

Cum bene perpendo, quid sim, mala semper agendo,

Nunquam cessando sed prisca novis cumulando,

Tunc me praeteritae confundit ineptia vitae,

Et lacrimas fundo sic ore loquens tremebundo:
5. Summe Deus, quid agam, quid agam, quia sentio plagam,

Plagam feralem, plagam, Deus, exitialem?

Nam, quod me laesit, penetrali cordis inhaesit.

Cuius plaga mali nisi cedat ab hoc penetrali,

Quis me curabit, quis saucia cordis levabit?
10. Tu solus, Domine, cuius praestant mediciuae,

Ut desperatis redeat vigor integritatis.

En, ego confusus antiquos cogito lusus

Quaeque per aetates varias feci levitates.

Nil non temptavi sed nec fore dulce putavi,
15. Nilque fuit blandum, nisi quod patet esse nefandum.

Gustus et olfactus, auditus, visio, tactus

Nil mihi fecerunt aliud, nisi quod nocuerunt.

Nam, dum per gustum gula ventrem replet onustum,

Impletus venter mala suggerit impatienter,

20. Et Veneris telum pectus transfigit anhelum ;
Dumque libido furit ac me velut ignis inurit,
A turpi Venere me non posset cohibere
Transfodiens hasta Phinees male corpora casta.
Sed nec odoratus caret in me labe reatus,

25. Quo sic erravi, quod ut Dathan superavi,
Qui luit erratum terrae subito per hiatum.
Insuper auditus semper peccare peritus
Uno tam diram verbo mihi concitat iram,
Ut pacis foedus non redderet hic citharoedus,

30. Qui tangendo lyram regis compescuit iram.
Quando per historiam lego caecatum Sedechiam,
Miror, tam vani quod sunt oculi mihi sani ;
Sed quia iustitia tunc usus es in Sedechia,
Nunc me clementer supportas et patienter.

35. Si tactus modicus in Oza reputatur iniquus,
Arcam, ne caderet, dum sustentando teneret,
Dicere quid possum, quoniam miser inter eos sum,
Qui sacramenta tua tractant mente cruenta?
Num talis laicus merito non esset iniquus?

40. Ast, ego peccator videor legis fore lator
Et sublimatus per honorem pontificatus,
Cuius honoris onus multo fero crimine pronus.
Quippe quod iniunctum mihi sit scio per caput unctum,
Et quia lege data mihi sit manus ista sacrata,

45. Cur per ornatus, cur scandaliis decoratus?
Sed quae praetendo specie cultuque verendo,
Non ago, non operor super hoc ergo mihi metor
Et dolor est mentis magnus quasi percutientis.
Verbum doctrinae si tali claudere fine

50. Assidue cuperem, quod ego bona cuncta docerem,
Ipse prior facerem, tibi sic fortasse placerem.
Sed neque dicendo placeo tibi nec faciendo,
Verbo non prosum, reus autem si taceo sum;
Sic miser ignoro, quid agam, dubiusque laboro.

55. O quam mole gravi premitur mens conscia pravi !
Hei mihi, quid feci, quae qualia semina ieci!
O, quales messes meterem nisi tu pius esses!
Nullus damnatus fuit unquam tam sceleratus,
Sed neque damnandos adeo reor esse nefandos ;

60. Nemo meis igitur par peccatis reperitur.

Nec despero tamen, sed adhuc exspecto iuvamen
Voce loquens humili: fer opem, patris unice fili,

Ad te suspiro, Deus, et tua dona requiro,
Qui desperatis confers tua munera gratis.

65. Tu condemnasti merito crimen protoplasti,
Sed licet iratus fueris, tamen es miseratus,
Quippe videns hominum genus ad mala quaeque supinum
Ire sub inferna pro traditione paterna,
Ut nos eligeres caeloque locare valeres,

70. Caelo descendis homo factus pro redimendis,
Natus mirifice de virginea genetrice,
Quae vitae porta, quamvis sit regibus orta.
Quando narratur stirps regia vel numeratur,
Thamar in hac serie censetur et uxor Uriae,

75. Utique peccatrix, legis sacrae violatrix.

O quam prudenter factum, quam convenienter,
Ut peccatores habuisses progenitores,
Per quem salvandus peccator erat miserandus !
Numquid, flos Iesse, non vis huius memor esse?

80. Annon et memor es, quantos in carne labores
Propter me tuleris? Non ergo mei misereris,
Pro quo sudasti, flagra, sputa, crucem tolerasti?
Ne, quaeso, Domine, me proicias sine fine,
Quem moriens redimis de mortis faucibus imis;

85. Et memor esto satis, precor illius pietatis,
Qua latro salvatur, cum discipulus reprobatur.
Haec etiam, care Iesu, pariter memorare,
Quod, cum vicisti mortem victorque redisti,
Quam tu mundasti, de qua prius ipse fugasti

90. Septem daemonia, te vidit primo Maria.
Quo facto pandis, quod iniquis iustificandis
Omnia fecisti, Iesu, quaecumque tulisti,
Quidquid fecisti, notos factum voluisti.
Natus, passus obis, surgis, subis aethera nobis,

95. Ut nos eligeres lapsos caeloque locares,

Sed cum descendas, ut iusta quibusque rependas.
Iudex venturus, sua praemia cuique daturus,
Sola redemptorum tunc spes et vita tuorum,
Tunc commissorum pariter memor esto meorum.
100. Ne sit cum reprobis in abysso portio nobis,
Immo largire tecum simul astra subire,
Quo praecessisti, pretium mundi, caro Christi.