243. De Vanitate Mundi.

1. Caecus ego sequens caecum
Cogitare coepi mecum,
Prope, procul et profunde
Quaerens, quomodo et unde

Tanta cordis caecitas.
Sic dum diu me dolente
Tota tamen freta mente
Dies intrat, nox discedit,
Sol resplendet, error cedit,
Et apparet veritas.
2. Manifeste monstrat res se,
Cum cognosco verum esse,
Quod dudum est prophetatum,
Quod vanitas vanitatum

Et omnia vanitas.
Res mundanae modo vadunt,
Modo surgunt, modo cadunt,
Iacet homo, regnat homo,
Hic in humo, hic in domo,
Nusquam est stabilitas.
3. Ergo mala sunt mundana,
Vacua sunt atque vana,
Falsi flores, quos praemittunt,
Qui non reddunt, quod pro-
mittunt,
Dolus, fraus et falsitas.
Falsitatem flos fallendo,
Fraudem fructum non ferendo,
Dolum facit, sicut patet,
Quod sub flore spina latet,
Mira est calliditas.
4. Foris floret, spem praetendit,
Quo cadente nil rependit,
Flos pro fructu spinam solvit,
Fraudem suam sic involvit

Floris infidelitas.
Nihil valent res mundanae,
Nihil quidem, nihil sane.
Totum vanum et inane,
Aret sero florens mane
Rerum universitas.

5. Finem habent, fide carent,
Vadunt et iam non comparent,
Nil valoris, nil aetatis,
Nil in eis veritatis.

Nec fides nec firmitas.
Mundi cives in honore
Metu vivunt et dolore,
Habent, tenent et amittunt,
Decedentes nil dimittunt,

Brevis est utilitas.

6. Labor longus in habendis,
Timor magnus in tenendis,
In amissis gravis dolor
Et, quid ultra iam praestolor ?

Universa vanitas.
Tu, qui lumen habes sanum,
Dic, homine quid plus vanum V
Principatum terrae geris,
Illa manet et tu peris,
Vilis tua dignitas.

7. Ergo, miser, quid laboras?
Car tu Deum non honoras?
De labore nihil dato,
Deo tibi non placato

Poenas solves debitas.
Precor, ut non glorieris,
Iamiam forte morieris,
Non redibis pulsus foras
Et tu, miser, quid laboras?

Magna est fatuitas.

8. Foras pulsus non redibis,
Non redibis et quo ibis?
Cur non gemis, cur non ploras,
Cur pauperum non imploras

Opem hosque visitas ?
Thesaurizas et ignoras
Metas vitae, mortis horas,
Cum nil ferat terrenorum
Praeter pondus peccatorum

Carnis tuae gravitas.

9. Tuus erit huc regressus,
Unde nudus es egressus ;
Quod nunc tenes, erogetur,
Morientem te sequetur

Nec aes nec hereditas.
Moriturum te novisti
Et idcirco pedes Christi
Vivens lava, dans egenis,
Quas relinques alienis

Res in morte perditas.
10. Da egenti, dum tibi vis,
Da egenti, dico, si vis
Cum egenis obtinere,
Cum egenis possidere

Mansiones placitas.
Quae relinques venienti,
Da praesenti, da petenti,
Non est nota, non est certa,
Non asserta, non aperta

De futuris veritas.

11. Fodere tunc non valebis,
Quia tempus non habebis;
Nihil pium, quo festinas,
Sed terrores atque minas

Habet taetra civitas.
Non est locus ille lenis
In tormentis et in poenis,
Ubi vermis foetor ignis

Et quare non dubitas?

12. Vermis nunquam morietur,
Sed nec ignis extinguetur
Flammis, quibus combureris,
Et nequaquam morieris ;

Et quare non dubitas?
Post tormentum aquae, nivis
Infernalis miser civis
Pertrahetur ad calorem,
Cuius nemo scit ardorem ;

Et quare non dubitas?
13. Ventus, imbres et procella,
Fames, frigus et flagella,
Iugis illic nox obscura,
Ubi non est mors secura;

Et quare non dubitas?
O quam tristis est infernus,
Illic horror sempiternus,
Stridor dentis, dolor, fletus,
Sempermaeror,sempermetus ;

Et quare non dubitas?

14. Peccatorum confusio,
Bonorum desperatio,
Remordens conscientia,
Nulla deest miseria;

Et quare non dubitas?
Bonum nullum, mala satis
Aestimanda pro peccatis,
Et in fine dico tibi,
Quidquid mali manet ibi;
Cur ergo non dubitas?