250. De Malitia Mundi.

1. Mundi fides iam frigescit,
Sed in fraude recalescit,
Antiquatur et decrescit
In bonis operibus.

2. Mundus formam sui status
Immutavit, ergo datus
Est ruinis et locatus
Iam in suis finibus.

3. Mundus nequam et dolosus,
Perfidus et odiosus,
Vilis et laboriosus
Est in suis actibus.

4. Mundus risum dat sub fletu,
Dat iocosa, sed sub metu,
Sic ludit in suo coetu
Horis iam in omnibus.

5. Mundus mella dat sub felle,
In sua agnina pelle
Morsum ingerit lupellae
Dentibus crudelibus.

6. Mundus antiphrastice,
Quod sit mundus minime,
Dicitur, semper vae, vae
Mundo commanentibus.

7. Mundus huie iam contradixit,
Quod de caelo vox praedixit,
Hunc, qui digne papa vixit,
Signis dans et nutibus.

8. Mundus sedem iam papalem
Ad se traxit et regalem,
Disponendo cardinalem
Suis voluntatibus.

9. Mundus archipraesulatus
Simul et episcopatus,
Abbatias, monachatus
Vendit iam emptoribus.

10. Mundus plebem cum pastore,
Mundus virum cum uxore,
Cunctos locat in errore
Suis voluptatibus.

11. Mundus ius spirituale
Destruxit et saeculare,
Nullis iuste iudicare
Vult, sed falsis artibus.

12. Haec de mundo qui praedixi,
Heu, sub mundo totus vixi
Et mundanam mentem fixi;
Nunc precor flebilibus,

13. Ut tu, mater Christi pia,
Nos de mundi huius via
Transferas, virgo Maria,
Ne peccemus amplius.