251. Status Religinsiirum Moderans.

1. Olim nostrum ordinem

principes amabant,
Et Romani praemules

ipsum honorabant,
Grata privilegia

gratis nobis dabant
Et praeter suffragia

nihil postulabant.

2. Nunc est tributarius

idem ordo factus,
In communem omnium

sortem est redactus,
Servituti subiacet.

totus est confractus,
Pro subventionibus

ad usuras tractus.

3. Plures domus ordinis

debitis gravantur.
Et ex hoc pericula

magna generantur.
Nam ut debitoribus

debita solvantur,
Oportet, ut redditus

vel tenue vendantur.

4. Nostra bona tradita

ordini iam pridem
Successores filii

auferunt eidem,
In factis eiusmodi

peccant multum quidem,
Patrum elemosynis

non servantes fidem.

5. Olim dum simplicitas

ordinis vigebat,
Nos laudabant homines,

nullus nos laedebat,
Collectas ab ordine

nemo requirebat,
Sed ordo pacifice

Deo serviebat.

6. Nunc videntes homines

grandes apparatus,
Equos et saumarios,

splendidos ornatus,
Dicunt, nisi locuples

esset horum status.
Non valerent ducere

tales equitatus.

7. Propter terras etiam,

vineam et prata,
Quae sunt a fidelibus

quondam nobis data,
Nos rodunt, nos lacerant,

dicunt: nimis lata
Sunt bona, quae possidet

gens haec cucullata.

8. Ipsi non considerant,

quantum laboramus,
Non ut nos tantummodo

sed multos pascamus,
Supervenientibus

bona nostra damus
Et exinde modicum

nobis reservamus.

9. Nos samus in pluribus

similes iumento,
Cui dantur paleae

excusso frumento,
Sustentamur etenim

pane et pulmento,
Servato hospitibus

lauto nutrimento.

10. Nos sumus agricolae,

sed nostra cultura
Saepe fit inutilis

nobis propter plura,
Nam corrupti aeris

turbata natura
Modo laedit vineas,

modo laedit rura.

11. Ea, quae pauperibus

solebamus dare
Et in usus varios

hospitum aptare,
Cogimur de cetero

nobis reservare,
Ne nos haec benignitas

cogat mendicare.

12. Quid prodest tot vineas,

tot agros tenere,
Laborare iugiter

et semper egere?
Mendicis ordinibus

melius est vere
Quam nobis, qui talia

videmur habere.

13. Papa nihil appetit

ab his sibi dari,
Quia nudus aliquis

nequit spoliari,
In hoc solent ordines

isti gloriari,
Quod possessionibus

nolunt onerari.

14. Ipsi nihil possident

nec sunt indigentes,
Colunt enim divites

frequenter petentes,
Apud eos commedunt

nihil respuentes,
Quae sibi conveniunt,

dapibus utentes.

15. Surgentes a prandio

remotisque mensis
Benedicunt Dominum

manibus extensis,
Retributis hospiti

gratiis immensis
Recedunt nec computant

de factis expensis.

16. De ista materia

plura non loquamur,
Sed ommissis aliis

ad nos revertamur,
Poenas huios temporis

laete patiamur,
Ut bonis caelestibus

frui mereamur.

17. Signum est, quod Dominus

non vult nos perire,
Qui nos tamquam filios

non cessat ferire,
Ipse per haec tristia

det nobis transire,
Quod ad vera gaudia

possimus pervenire.

18. Amen, Amen dicite

Fratres, Benedicti
Patris qui almifici

regula constricti
In claustris ut milites

certatis invicti,
Ut in caeli curia

sitis benedicti.