252. Conflictus Mundi et Abrenuntiantis.

1. Tabescentis iam immundi
Fluctuantem linius mundi

Cursum cum inspicio,
Dum me terret timor mortis.
Tam immitis et tam fortis.

Tunc torus deficio.
Quidquid dedit, hoc recepit
Mundus, hen, me decepit

Inconstantes

Et errantes

Fortunae ludens aleas;
Quidquid tuum est, non durat,
Quod infelix homo curat.

Ergo, munde

Tam immunde,

A te recedo, valeas.
2. Dic, amice, cur insanis?
Numquid vivis cum insanis?

Rupto pacis foedere
Absque causa ab amico
More saevo et iniquo

Sic quaeris recedere?
Quis te terret, quis minatur?
Cur inconstans mens vagatur?

Trepidare

Tu quis quare,

Cum te nullus insequitur?
Fugitivam firma mentem,
Nullis causis pavescentem.
Pone metum,
Cor fer laetum,

Te favor noster sequitur.
3. Nihil agas, litus aras,
Detinere si me paras

Tua cum astutia,
Semper stultos sic deludis,
Quibus ex falsis concludis

Permixta versutia.
Syllogizas indirecte
Et subinfers falsa tecte,
Falsitatem,
Veritatem

Nectis ut rem cum fabula.
Certe verus es sophista,
Quis prudens non sentit ista?
Te mendosum
Et dolosum

Scripsi in cordis tabula.

4. Noli, frater, sic errare; .
Nam malum pro bono dare

Naturae pro vitio
Digne potes incusari,
Si tu non vis recordari

Sumpto beneficio.
Nonne multis te praefeci
Et multos tibi subieci?

Famam, mores,

Res, honores

Dando te feci dominum ;
Omne meum pretiosum
Tibi dedi et formosum;

Flecte lora

Sine mora,

Ut sis dux et rex hominum.

5. Tace, miser, quid blandiris?
Quidquid promittis, mentiris,

Et sunt transitoria
Cuncta, quae tua censentur,
Et quae tam sunt et habentur,

Cadunt a memoria.
Truffis tuis multos necas,
Quorum mores tu excaecas;
Sic pro melle
Potas felle,

Ut amicum decipias ;
Unde tecum stare nolo,
Sed et te vitare volo.
Ergo vale,
Cede, male,

Tua tecum recipias.

6. O infelix, an non sentis,
Quod status vitae praesentis

Meo pendet omine?
A me sceptra tenent reges,
Per me magnis dantur leges

Et sub meo nomine.
Praesul, imperator, papa,
Simul monachus in cappa

Vult et audet,

Immo gaudet
Mea esse familia;

Cardinales me sequuntur,
Presbyteri me fruuntur,

Vulgus credit

Et oboedit,

Tu quoque fac similia.

7. Quod tantum tibi servi vi
Et in tantis oboedivi,

Fletus cogor fundere,
Nam hunc, qui tibi servire
Semper vult et oboedire,

Niteris confundere;
Nil das tuo servitori
Nisi hic et ibi mori,

Heu, sic stultos

Valde multos

Tuo subdis imperio.
Fraudasti primos parentes
Et post hos multos sequentes.

A me ergo

Dato tergo

Fuge cum vituperio.

8. Iam non prosunt blandimenta,
Ibo ergo per tormenta

Sororum subtilium,
Quas saligia ostentat
Et per literas praesentat.

Ach, harum consilium,
Heu, me miserum deiecit
Et potu mortis infecit;

Sed, O pia

Tu Maria,

Ne peream, me foveas.

Frustra potes invocare
Hanc, quam cessa sic turbare,

Non evades

Me, sed cades

In laqueos et foveas.

9. Mihi, ut te magis pungam,
Daemonemetcarnem iungam.

Tunc nequeo subsistere.

Iamiam, care, hic est finis.

Certe opto, ut his binis
Valeam resistere

Et a tuo solvi hamo;
Ore, voce, corde clamo:

Tu dignare

Me iuvare,

Ut tibi mente libera
Possim, ut decet, servire,
Dulcor suavitatis mirae,

Iesu bone,

A Platone,

Carne, mundo nos libera.