256. Dialogus Mortis cum Homine.

1. Quis es tu, quem video

hic stare sub figura?
In visu es horribilis

tristisque statura,
In toto tuo corpore

es macies obscura,
Me tua dispositio

perterruit impura.

2. Ego sum, quem metuit

omnis creatura,
Timent me praesentia,

praeterita, futura,
Sum iudex de sententia

strictissima censura,
Non prodest appellatio,

condemno poena dura.

3. Miror, unde venias,

non vidi tibi parem,
Nam habes mentum horridum

et horrendam narem,
Si diu te inspicerem

et approximarem,
In terram forte caderem

nec tandem me levarem.

4. De regione venio

multivariarum
Horribilitudinum,

dolorum et poenarum,
Ubi mihi balneum

Styx parat amarum,
Ministri sunt reptilia

liquorum et aquarum.

5. Quare sic horribilis

deformis et exsistis,
Tuusque intuitus

exstat valde tristis?
Capitis calvitie

et membris inhonestis
Iam inspectis timeo,

ne sequatur pestis.

6. Si non essem horridus,

deformis atque tristis,
Non essetis pavidi ;

oportet, quod ex istis
Discernatis exitum,

super quo sum testis,
Eritis consimiles,

qui modo laeti estis.

7. Dic ergo, quae causa est

istius horroris?
Es dentatus turpiter,

(et) labellis cares oris,
Olent tua guttura

plenissima foetoris,
Circumdatus es vermibus

intus atque foris.

8. Quod quaeris, per te poteris

agnoscere profecto.
Nam vitales spiritus

per meam vim resecto
De corpore ex quattuor

humoribus collecto,
Isti sunt vermiculi

corpore tumba tecto.

9. Nunquam nos terrigenae

resistere valemus
Tuis potentatibus

per artes, quas habemus,
Ut in terra iugiter

viventes habitemus,
Nec tuas violentias

omnino formidemus?

10. Stulte quaeris, quia sum

vobis nimis fortis,
Contra me non praevalent,

quae pullulant in hortis,
Sed quodcunque nascitur

in terra, meae sortis
Non evadet laqueos,

quin cissum bibat mortis

11. Quid est hoc, quod contines

manibus siccatis?
Apparet semicirculus

ab una parte satis
Acutus, sed in reliqua

est plus obtusitatis,
Vellem scire, cuius est

hoc utilitatis ?
12. Vidisti nunquam simile

huius instrumenti,
Quod dicitur messorium

et aptum est metenti?
Hoc mitto verus occidens

stans in oriente,
Nunc aquiloni comminor,

nune australi genti.

13. Si es messor, ideo

non metes nisi messes,
Quae maturae fuerint,

et quandoque cesses ?
Contrarium si faceres,

non bonus messor esses
Et meus adversarius

nimium me lacesses.
14. Ne, credas mihi, minime

de hoc ego curo,
Sin mihi placuerit,

in fructu inmaturo
Haec falx operabitur,

in claro et obscuro,
Non obstabunt moenia

dente pro praeduro.

15. Parce, precor igitur,

te nosco iam et vidi
Plures, quos prostraveras,

qui se vix elidi
Crediderant, flebiliter

in tumulos collidi,
Et paene motis pedibus

ego dentes stridi.
16. Non novi vobis parcere,

tamen aliquando
Fit specialis gratia

tempus prolongando
Pro digna paenitcntia

pro scelere nefando;
Vigilate itaque,

vos nescitis quando.
17. Qui cunctis animantibus

scis iniuriari
Atque meis subditis

soles dominari,
Sive sit in aere,

terra vel in mari,
Peto mea tempora

modo prolongari.
18. Audisti satis antea,

quod tibi revelavi,
Me fore strictum iudicem

nec ullam perpetravi
Viventibus iniuriam,

sed saepius negavi
Vitam terrae dominis,

nam erant valde pravi.