260. De Extremo Iudicio.

1. Antequam indicii

dies metuenda
Veniat, sunt omnia

mundi commovenda,
Nam per dies quindecim

modo sunt videnda
Signa nimis aspera,

signa perhorrenda.
2. Relegens Hieronymus

libros Hebraeorum
Ista signa repperit

et ad posterorum
Scripsit haec memoriam.

ut suppliciorum
Convertantur impii

metu futurorum.

3. Namque mundi vespere

venient portenta
Et haec possunt equidem

dare documenta,
Pravis quam crudelia

veniant tormenta,
Semper qui dilexerant

mundi blandimenta.

4. Prima dies saeculo

tale signum dabit:
Mare surget tumidum

undasque levabit,
Quadraginta cubitis

montes superabit,
Terram nec operiet,

sed ut murus stabit.

5. Signum die postera

tale subsequetur:
Mare petet infima

et sic abscondetur,
Quod vix illud oculis

hominum cernetur,
Sed ad statum pristinum

post haec revertetur.
6. Die pisces tertia

super fluctus stabunt
Et mugitus maximos

contra caelum dabunt,
Congregatae volucres

plangent et clamabunt,
Nec non omnes bestiae

planctu resonabunt.

7. Quarta lux horribile

signum exhibebit,
Mare cum fluminibus

omnibus ardebit,
Omne genus hominum

videns hoc pavebit
Et prae metu nimio

pro se quisque flebit.

8. Non minus crudelia

quinta lux monstrabit,
Totam terram sanguinis

sudor occupabit,
Omnis herbae species

sanguine rorabit,
Omne genus arborum

pariter sudabit.

9. Sexta die moenia

cuncta dirimentur,
Turres, domus, oppida

cuncta destruentur,
Instrumentis bellicis

non sic laberentur,
Immo propter proximum

finem confundentur.

10. Die vero septima

lapides pugnabunt,
Et alternis ictibus

invicem crepabunt,
In cavernis homines

metu latitabunt,
Et, ut eos obruant,

montibus clamabunt.

11. Totam terram motui

lux octava dabit,
Qui sic erit validus,

quod cuncta turbabit,
Non homo, non animal

super pedes stabit,
Cuncta simul stantia

ad solum prostrabit.

12. Montes colles lapides
in terram vertentur
Die nona pariter,
cuncta ut aequentur,

In unam planitiem
cuncta redigentur,

Nullaque superflua
sub caelo linquentur.

13. In cavernis homines

prius delitentes
Ibunt die decima

campos per patentes
Et errabunt undique

veluti dementes,
Prae timore nimio

loqui non valentes.

14. Post terrorem siquidem

talium signorum
Die sub undecima

claustris sepulcrorum
Fractis foras salient

ossa defunctorum
Et terrorem facient

oculis vivorum.

15. De supernis partibus

postea pressurae
Die duodecima

mundo sunt venturae,
Fixae caelo quoniam

stellae sunt casurae,
Et per partes aeris

flammae volaturae.

16. Die terna decima

cuncti morientur,
Qui vivi in saeculo

tunc reperientur,
Cum defunctis aliis

ut resuscitentur
Et secundum merita

sua iudicentur.

17. Ignis quarta decima

die succendetur,
Ut, quod homo polluit,

in mundo purgetur,
Ergo superficies

caeli comburetur,
Atque terrae facies

idem patietur.

18. Dies quinta decima

caelum renovabit
Atque terrae pariter

novam formam dabit,
Et post haec angelica

tuba mox sonabit,
Quae defunctos insimul

omnes suscitabit.

19. Axis post incipiet

totus rutilare,
Nam in luce veniens

Christus nubis clarae
Iosaphat videbitur

super vallem stare,
Vivos atque mortuos

omnes iudicare.

20. Current ad iudicium

omnes qui vixerunt,
Tunc videbunt reprobri,

quem reprobaverunt,
Illis et monstrabitur,

in quem pupugerunt,
Iustique prospicient,

quem concupierunt.

21. Hinc occulta cordium

omnium patebunt,
Opes et pecuniae

nihil tunc valebunt,
Amatores saeculi

flebunt et egebunt,
Caelique divitias

iusti possidebunt.

22. Nullus ineffabilem

gloriam sanctorum
Vel dolorem dicere

potest damnatorum,
Iustis erit omnium

patens fons bonorum,
Illis erit omnium

cumulus malorum.

23. Ergo quisquis properet

reus emendari,
Studeat criminibus

lacrimis lavari
Nec se per diabolum

sinat superari,
Sed venturum iudicem

curet venerari.