263. Versus de Adventu Antichristi.

1. Antichriste, quid moraris?
Iam a cunctis tam avaris
Ut Messias adoptans

More tuo causaque.
Nonne vides iam secundum
Legem tuam totum mundum
Laborare sitibundum?

Tibi praeparavit se.

Veni super certa spe;
Aufer tecum tantum bona
Et his large cuncta dona,
Statim rege cum corona,

Mundus coronabit te.

2. Miror multum, an ignores,
Quod tam male iam maiores
Vivunt et regunt minores,

Nec Christus curatur quid.
Si qui verbo Christo credunt,
Facto tamen iam recedunt.
Plus mandata Dei laedunt,

Legem tuam firmat id.

Veni, cum iam tempus sit ;
Simonia cum usura
Iam colantur tamquam iura.
Si qua poena sit ventura,

De hoc nullus timor fit.

3. Praestolantur te magnates,
Protestanturque primates,
Universae potestates

Te poscunt, ut natus sis.
Si ut monstrum eris natus,
Propter caput eris gratus,
Dando fies exaltatus,

Nec cura, si nihil scis.

Veni, si iam dare vis;
Inter clerum principales,
Cum his omnes laicales
Parva pro re sunt venales

Et tibi credunt, si das his.

4. Times sedem tu Romanam
Atque fidem christianam?
Curam illam linque vanam,

Timor est stultorum mos.
Times fidei praelatos
Atque iuris riteratos?
Scias illos iam placatos,

Postquam subrogatur dos.

Veni, cur suspendis nos?
Clero dic, quod simonia
Iusta sit et multum pia,
Fides Christi vana via,

Sicut vis, habebis hos.

5. Antichriste, vis venire?
Scias tibi opus mire,
Mundus novit superbire,

Ad hoc debes sibi res.
Dato, scias divinare
Et defunctos suscitare,
Multo plus te praefert dare ;

Ergo vide, quid tu des.

Veni, si venturas es;
Nemo tibi impugnabit,
Et si manus tua dabit,
Totus mundus protestabit:

Huc sit tibi levis pes.

6. Antichriste, huc festina,
Cum sit clerus in ruina,
Sine omni disciplina,

Cuius decet esse vas.
Evangelium ignorat
Nec pro ovibus exorat,
Philargyria laborat,

Favet tibi, si tu das.

Veni, neque differ cras ;
Nam, si fiet inter clerum,
Quod, ut debet, noscat verum
Nihil cupiatque rerum,

Si tunc venis, male stas.