270. De Duobus Gladiis.

1. Quondam duo gladii

simul concordabant,
Causas huius saeculi

recte iudicabant ;
Maiores cum minimis

Christum invocabant,
Angelorum homines

panem manducabant.

2. Omne mundi gaudium

versum est in luctum,
Semen iam agricolae

parvum praebet fructum,
Segetes et gramina,

flores et vineta ;
Nihil iam in saeculo

mente vivit laeta.

3. Deviat in ordine

totum, quod movetur,
Labitur, exoritur,

viribus deletur,
Stellae negant radios,

aves adgravantur,
Ferae tardant cursibus,

nemora curvantur.

4. Nos purgavit crimine

Christus passione,
Iacet sua passio

sub oblivione,
Dixit ad discipulos:

tunicas vendatis,
Calceis et vestibus

gladios ematis.

5. Magister et Domine,

tunicas vendemus,
Duos autem gladios

nobiscum habemus.

Dixit ad discipulos:

plures non quaeratis,
Illos sub custodia

vos retineatis.

6. Nobis duos gladios

reliquit in signum:
Spiritalem gladium,

iustum et benignum,
Posuit per ordinem,

ut esset supremus,
Saecularis gladius

post illum extremus.

7. Isti duo gladii

simul decreverunt,
Et per cuncta saecula

iura perierunt,
Innocentem sanguinem

omnes effuderunt,
Plurimas sententias

falsas produxerunt.

8. Heu, sponsa Domini,

quomodo nunc sedes
Carens omni gaudio,

nudos habens pedes?
Tuis es sponsalibus

omnibus exuta,
Speciosa facies

lacrimis polluta.

9. Transeuntes per viam
colaphis te caedunt,
Verbis et operibus

maxime te laedunt,
Praelati cum laicis

iura retrocedunt.

10. Iura specialia

retrocedunt; quare?
Saeculare brachium

facit haec errare,
Extra fores clerici

iam proiciuntur
Et a cuncto populo

nimis persequuntur.

11. Praelati, pontifices

poenas meruerant,
Iudae sub officio

Christum vendiderunt,
Dona spiritalia

gratis non dederunt,
Super ipsos scandala

plurima venerunt.

12. Baculum pontifices

curvum deiecerunt,
Ad eorum brachia

lanceas emerunt,
Galeam pro infula

superposuerunt,
Casulam sanctissimam

loricam fecerunt.

13. Producunt in pectore

clipeum pro stola,
Tempore novissimo

gravis erit mola.
Heu, sponsa Domini,

modo sedes sola,
Iura spiritalia

sordent quasi nola.

14. Surge, pater, caelitus,

vigila pro clero,
Si non surgis citius,

surgis nimis sero,
Praebe tuam dexteram

viris literatis,
Sedent iam in saeculo

linguis conseratis.

15. Nolunt hoc attendere

iudices terrarum,
Solent iam colligere

res ecclesiarum ;
Tales, quos constituit

patres animarum,
Tenebris obtenebrant

regna tenebrarum.

16. Ordinant incendio

templa sacra Dei
Et in omni spolio

nolunt esse rei,
Raro praebent patribus

loca requiei,
Nunquam solent quaerere

"miserere mei".

17. Iudicabit iudices

iudex generalis,
Nihil ibi proderit

dignitas papalis,
Sed foetorem sentiet

poenae gehennalis,
Sive sit episcopus

sive cardinalis.

18. Vestros, ait Dominus,

renes accingatis,
Hoc est sine dubio

zona castitatis,
Ac lucernam ardentem

manibus feratis
Et exemplum populis

bonum praebeatis.

19. Sacri vos presbyteri,

sacri vos propbetae,
Quod vobis paratum est,

regnum possidete,
Quod vobis paratum est,

sine metu metae,
Benedicti, Domino

semper congaudete.