271.

Carmen episcopi Brunonis invehentis contra papam.

1. Pater, fili, spiritus,

Deus septiformis,
Regum rex altissimus,

Iesu, numquid dormis?
Nonne mundum prospicis,

quam nunc est enormis,
Quot et quantis maculis

factus est deformis?

2. Papa pavor pauperum

est [iam] difnnitus,
In eo grammaticae

perturbatur ritus,
Nam qui fore debuit

gratiae dativus,
Factus est ecclesiae

rerum ablativus.
3. O subtilis logica,

quid ad haec vis fari,
Quae nos doces speciem

non posse mutari?
Nonne pastor ovium

vult lupus vocari,
Minare de cetero

non vult, sed minari?
4. O dulcis rhetorica,

dole peritura,
Tua iam simpliciter

infringuntur iura,
Decimam ecclesia

iure receptura
Sub tributo ponitur

decimam datura.

5. Numquid et tu pateris,

o geometria?
Per papam indebite

mensuratur via,
Per quem in ecclesia

fit haec simonia;
Da succursum breviter,

o Iesu Messia.
6. Dolet arithmetica,

quod ipsa gravetur,
Quod docet, per numerum

ut res ordinetur ;
Papa clerum numerat,

ut non conservetur,
Immo quod ecclesiae

rebus spolietur.
7. Nonne doles, musica,

prorsus depravata,
Per clerum antiquitus

dulciter prolata?
Papa tibi nocuit

decima rogata,
Voce lacrimabili

nunc es subplantata.
8. Taceant astrologi

amplius probare
Solem astris ceteris

lucem ministrare,
Papa, sol ecclesiae,

studet hoc falsare,
Qui totam ecclesiam

vult obtenebrare.