ARTICULUS II.

Utrum sit una nutritiva, an plures ?

Secundo quaeritur, Utrum sit una nutritiva, an plures ?

Et videtur, quod una.

1. Unius enim actus indifferentis secundum speciem una est potentia indifferens secundum speciem; sed nutritivae est actus unus non diversificatus in membris nisi secundum materiam: ergo nutritiva erit una.

2. Item, Videtur per simile probari in radiis solis: radius enim non differt ex hoc quod quasdam materias indurat, et quasdam liquat: ergo similiter nutritiva non accipit differentiam ex hoc quod est nutrire os, vel carnem, manum, vel pedem.

3. item, Natura expedit se paucioribus quantum potest. Cum igitur sufficiat una nutritiva cum diversa complexione nutritivorum membrorum, non erunt plures in uno corpore animato.

4. Item, In secundo de Anima dicit Philosophus, quod sunt tria opera vegetabilis animae, scilicet alimento uti, et augmentare, et generare, et non subdividit alimento uti: ergo videtur, quod in toto corpore usus hujus alimenti sit ejusdem rationis.

Sed contra:

1. Diversi motus secundum speciem, diversos exigunt motores secundum speciem: sed in corpore animato diversi, sunt motus nutritionis specie: ergo diversae erunt nutritivae moventes. Major patet: quia alius est motor sursum, et alius deorsum, et alius ad. substantiam, et alius ad quantitatem. Minor probatur ex hoc quod motus distinguitur penes terminum, sicut motus substantiae qui est ad substantiam, motus augmenti qui est ad augmentum. In corpore vero

animato nutritio terminatur ad os, carnem, et nervum, quae non sunt ejusdem rationis.

2. Praeterea, Hoc idem expresse dicit Avicenna sic: Omne membrum habet virtutem propriam nutritivam, quae est in. eo quod permutat nutrimentum in similitudinem ejus propriam, et unit ei.

Solutio. Dicimus unam solam esse nutritivam, quae est pars animae vegetabilis, plures autem causatas ab ipsa secundum diversitates complexionum omnium membrorum similium: cum. enim anima sit motor corporis, non movebit ipsum nisi influendo ei impressiones, secundum quas potest animari ab ipsa et moveri: et hae impressiones animales sunt virtutes affixae membris, ut supra diximus, et in corpore in quo sunt ut in subjecto: sed. tamen ab anima causatae et influxae ipsi corpori. Et dico membra similia quae dividuntur divisione continui, hoc est, quod quaelibet pars divisi rationem habet totius, ut caro, os, nervus, arteria, vena, cerebrum, et medulla, et hujusmodi. Membra autem dissimilia sunt, quae non dividuntur sic, quod quaelibet pars obtineat rationem totius, sicut caput, manus, pes, et hujusmodi: non enim quidquid est pars capitis, est caput, sicut pars carnis caro est. Cum igitur secundum auctoritatem physicae, artis membra dissimilia non nutriantur immediate, sed per similia quae immediate nutriuntur, et ex quibus illa componuntur, illae virtutes affixae membris praecipuo erunt multiplicatae secundum numerum et complexionem membrorum similium.

Et per hoc patet solutio ad dictum Avicennae, quod de illis virtutibus intel- ligitur.

Ad illud quod ante objiciebatur, dicendum quod est finis qui tantum est terminus operis, et ille non trahit opus in speciem, sicut non dicitur domificatio alia specie quae terminatur in factura

fundamenti, et quae terminatur in factura parietis: et diversitas talis finis non exigit diversitatem motoris. Et est finis secundum intentionem moventis; et diversitas illius distinguit motum, et per motum motorem per diversas species. Unde cum nutritivae sit unus solus talis finis qui est salvatio substantiae, non erit nisi unus solus motor specie, qui est virtus nutritiva: cujuscumque enim est finis ultimus ut inducens, ejusdem sunt omnia quae sunt ad finem illum.