ARTICULUS II.

Utrum nutritiva habeat plures motus vel unum ?

Deinde quaeritur, Utrum nutritiva habeat plures motus, vel unum ? Et videtur, quod plures.

1. In nutritione enim oporiet assimilari nutrimentum: et hoc non fit nisi per alterationem. Similiter de potentia carne fit actu caro secundum substantiam: et hoc non fit nisi per generationem quamdam: ergo habet motum alterationis et generationis ad minus: et sic habet plures motus.

2. Praeterea, Necesse est, quod cibus corrumpatur secundum substantiam in qua fuit: et sic etiam habet motum corruptionis.

3. Item, Illud aliud quod additur nutrito, corpus est, ergo quantum: quantum autem additum quanto facit majus: ergo est in praeexistentis magnitudinis additamentum: ergo est motus aug- menti.

4. Item, Quidquid crescit in quantitate, crescit in majorem locum: major autem locus et minor non sunt idem locus: ergo mutatur de loco in locum: ergo habet loci mutationem.

5. Praeterea, Cibus secundum locum transit a loco digestionis ad membra sursum et deorsum: ergo est ibi motus secundum locum: et ita videtur nutritio esse motus compositus ex generatione, corruptione, augmentatione, alteratione, et loci mutatione: et haec quidam opinati sunt esse unum.

Sed contra:

1. Omnis motus est ab aliquo et in aliquid in quo quiescit: alteratio cibi non est aliquid quod sit ens qualitatis in quo sit quies ergo non est ibi absolute alteratio. Prima patet ex ratione terminorum motus. Secunda probatur ex hoc quod si quid esset in aliquo ente qualitatis, non de necessitate transmutaretur cibus secundum substantiam: quod tamen necessarium est in omni nutri-

mento.

2. Praeterea, In primo de Generatione et Corruptione dicit Philosophus, quod alteratio est quando manente subjecto sensato ente transmutatur in ejus passionibus, aut contrariis, aut mediis. Puta, corpus est sanum, et rursus laborat manens idem. Hic autem cibus non manet idem in subjecto. Ergo non alteratur.

3. Item, In omni generatione generatur aliquid secundum speciem et formam, quod secundum formam illam prius non fuit: cibus autem hic transmu- tatur in speciem et formam carnis, quae prius fuit: transmutatur enim in speciem

et formam nutriti, quae prius fuit: ergo non est generatio.

4. Item, Motus denominatur ab intentione moventis, ut supra habitum est: cum igitur intentio nutritivae non quiescat in corruptione cibi secundum substantiam in qua prius fuit, non erit in motu illo corruptio.

5. Praeterea, In omni generatione necesse est id ex quo aliquid generatur, corrumpi prius: quia aliter duae formae substantiales essent in eodem simul: ergo si propter corruptionem cibi in nutritione dicamus esse motum corruptionis, eadem ratione dicemus esse motum corruptionis in omni generatione.

6. Praeterea, Non est necesse in omni nutritione fieri magis augmentum: aliter enim augmentativa non staret, quod est contra Philosophos et contra sensum: ergo non est necesse, quod cum nutritione sit augmentativa, et per consequens non est necesse crescere in majorem locum: motus autem qui est nutrimenti a loco digestionis ad membra sursum et deorsum., est motus qui est in nutriente tantum ut in subjecto, et non in nutrito. Cum autem nutritio sit in nutrito, ut probatur, nutritio non erit motus compositus ex motu secundum locum.

Solutio. Hoc concedimus. Dicendum est enim, quod nutritio est unus motus qui est in nutrito simpliciter quidem, quem tamen praecedunt quidam motus ex parte nutrimenti quod per digestivam transmutatur ex contrajacentibus passionibus, et assimilatur membris, et per calorem naturalem purius elevatur sursum ad nutri mentum superiorum, et grossius deprimitur inferius ad nutrimentum inferiorum.

Ad argumenta autem facta in contrarium, patet solutio per rationes pro ista parte inductas.