ARTICULUS III.

De oblivione qua quidam obliviscuntur scici1I,iae habitae per son111ium .

Tertio et ultimo, Quaeritur de oblivione qua quidam obliviscuntur scientiae habitae per somnium,

1. Dicit enim Cregorius et Isaac, quod oblivio est corruptio scientiae. Cum igitur minus operentur causae destruentes oblivionem in somnio, magis debet operari oblivio : sed in somnio minus operantur causae destruentes oblivionem ; ergo magis debet operari, oblivio. Prima patet per se. Secunda probatur per hoc quod causae destruentes oblivionem sunt acceptio scientiae, et memoria, et reminiscentia : quorum nul I. uni operatur in somnio, sed in vigilia,

2. Item, Quando non potest accipi scientia, tunc non potest etiam salvari : sed in somnio non potest accipi : ergo nec salvari. Et ita magis causabitur oblivio in somnio, quam in vigilia,

Sed contra. :

Oblivisci est separari ab anima quod prius est acceptum, in anima : sed in vigilia magis separatur ab anima quod est acceptum in ipsa, quam in somnio : ergo in vigilia magis contingit oblivisci, quam in somno. Prima palet per diffinitionem oblivionis. Secunda, probatur sic : In vigilia soluti sunt sensus ad exteriores actus. Unde sicut contingit accipere nova simulacra per sensus, ita contingit deleti velera. In somno igitur immobiles sunt sensus ad actus exteriores) ita quod per nova simulacra non delentur vetera, eo quod nova non adveniunt,,

In vigilia enim contingit oblivisci per se, in somno non nisi per accidens. Oblivisci enim est separari ab anima acceptam per memoriam scientiam, vel corruptio memoriae. Unde sicut meditationes salvant memoriam per se et agunt in vigilia, ita decisio meditationis per se reducitur ad vigiliam : opposita enim reducuntur ad idem. In somno autem nec est oblivio, nec acceptio scientiae, nec salus ejus : cujus enim non est mium oppositorum, illius nec re Ii qu uni erit.

Ex hoc palet solutio ad objectum. Nec enim sequitur, si in somno non salvatur scientia^ quod propter hoc corrumpatur in ipso. Quod vero in somnio non contingit recordari praecedentium quae facia sunt, in vigilia autem sequenti contingit recordari eorum quae facta sunt in somnio, etiam nonhabet hanc causam, quod in somnio sit per se oblivio, sed illam quae supra expedita est, scilicet quia memoria immobililatur in somno, non autem in vigilia.