ARTICULUS IV. .

Utrum species intelligibiles sunt in intellectu ut in loco ?

Quarto quaeritur, Utrum species intelligibiles sunt in intellectu ut in loco vel in materia ?

Et videtur, quod ut in loco.

1. Dicit enim Aristoteles in III de Anima , quod Philosophi bene dicentes sunt animam esse locum specierum, praeter hoc quod non tota est locus, sed secundum intellectum, neque actu, sed potentia est species, supple, anima intellectiva.

2. Item, Quidquid est in aliquo a quo babet esse incorruptibile et conservatum, est in ipso ut in loco : species autem sunt in intellectu ut a quo habent esse incorruptibile : ergo sunt in ipso sicut in loco. Prima probatur per hoc quod locus est salvativus locati, ut habetur in IV Physicorum . Secunda probatur per hoc quod universale non est nisi in rebus et in intellectu., in rebus au- tem corrumpitur-: quia destructis primis substantiis impossibile est aliquod aliorum remanere, ut habetur in Praedicamentis, Et in libro primo de Morte ei vita : " Secundum accidens corrumpuntur quae sunt in subjectis contrariorum, propter id quod de illo subjecto non praedicant substantiam. "

3. Item, Quaecumque moventur ad aliquod ut ad immobile simpliciter, moventur ad ipsum ut ad locum : species intelligibiles sic moventur ad intellectum : ergo moveoiur ad ipsum ut ad iocum. Prima probatur per hoc quod si aliqua moventur ad aliquid, moventur ad ipsum ut ad locum, vel ut ad materiam. Et si ut ad materiam moventur, tunc moventur ad id quod simpliciter est mobile, Si enim moventur ad iocum, moventur ad immobile. Habemus enim in IV Physicorum , quod Jocus ut locus semper est, immobilis, sed motus est ab ipso et ad ipsum, licet locus ut vas moveatur, Secunda probatur in Vlf Physicorum , ubi probatur, quod in intellectu non est aliqua species motus.

Sed contra :

1. Omnis locus est terminus corporis alicujus : intellectus non est terminus alicujus corporis : ergo non est locus.

2. Item, Aristoteles hic reprehendit Hesiodum,qui dicit eamdem esse loci potentiam et materiae : sed potentia intellectus ad speciem intelligibilem est potentia materiae, ut supra est probatum : ergo non erit potentia loci.

3. Item, Reprehendit Platonem qui. idem dicit esse locum et materiam , cum materia nihil terminet, sed potius terminetur a specie : locus autem est forma et species uniuscujusque quo terminantur magnitudo et materia magnitudinis. Cum igitur intellectus ad speciem sit hylealis secundum Alexandrum, potentia sua non erit potentia loci.

Item juxta hoc quaeritur, Utrum intellectus sit potentia duarum specierum? Et videtur, quod sic. Dicit enim Averroes super tertium de Anima C quod quando omnia speculativa fiunt in nobis existentia in potentia, tunc etiam agens continuatur nobis in potentia, quia non continuatur nobis nisi per ilia: et cum fuerint existentia in nobis in actu, tunc ipse continuatur nobis in actu. Ex hoc accipitur, quod intellectus est in potentia ad speciem agentis et ad speciem intelligibilis: et ita est in potentia ad alias species simui.

2. Item, Ibidem Averroes dicit : " Manifestum est, quod subjectum intellectorum speculativorum et intellectus agentis est unum et idem simul, et est sicut diaphanum quod recipit colorem et lucem in simul, et lux est efficiens colorem. " Et ex hoc sequitur idem. Sed contra :

Actus habent; diffiniri in propria materia, ut dicit Aristoteles , Cum, ergo species agentis et species intelligentis non sunt idem actus, non erunt in uno ut in propria potentia et simul..

Solutio. Dicendum ad primum, quod intellectus respectu specierum habet convenientiam cum loco, et convenientiam cum subjecto. Per hoc enim quod confert esse simplex intelligibilibus et quodammodo incorruptibile, habet conveni entiam cum loco, et maxime cum. loco superiori : quia de illo dicit Aristoteles in II. (Ie Generatione et Corruptione , quod species maxime in terminis est: formalia enim maxime sunt in loco superiori, et in ateri ali a in inferiori. Item, per hoc quod variatio intellectuum, fit circa intellectum, sine mutatione ipsius et motu simul, habet similitudinem cum loco, ut probatur in secunda objectione. Per hoc vero quod est in potentia, non potest agere per se, et efficitur in actu, per intelligibile : et sic habet similitudinem cum subjecto et materia.

Et per hanc distinctionem patet solutio ad omnia objecta.

Ad id quod juxta hoc quaeritur, scilicet utrum sit potentia ad duas species simul?

Dicendum, quod suscipit speciem agentis, et speciem intelligibilis. Sed iliae dua , species non sunt nisi actus unius. Species enim agentis est actus speciei intelligibilis, sicut lux est actus coloris, sicut supra in quaestione de intellectu agente est determinatum.

Et per hoc patet solutio ejus quod objicitur in contrarium.