ARTICULUS T.

Virum appetitus includat omnes vires appetitivas ?

Ad primum proceditur sic :

1. Appetitus dicitur ab appetendo : sed in omnibus viribus aliquid appetitur, scilicet proprius finis : ergo videtur appetitiva includere omnes vires.

2. I t e m, In III de Anima habetur, quod appetitiva altera est ratione et potentia a rationali et irrationali. Similiter ibidem habetur, quod si trina est anima, in unaqu a q u e est appetitus, hoc est, in vegetabili, et sens ib i li , et rationali. Et appetitus est in motivo secundum locum. Et ex istis duobus verbis videntur sequi contradictoria. Si enim appetitiva ratione et potentia altera est a rationali et

irra t ionali anima, tunc videtur esse in neutra : et ita videtur cum voluntas sit pars appetitus, quod non sit in rationali : et cum irascibilis et concupiscibilis sint partes appetitus, quod non sit in irrationali. Si vero in omnibus tribus est quae sunt in. anima, scilicet in vegetabili, sensibili, et ra t io n ali, tunc appetitiva erit in rationali, et irrationali.

Praeterea est desiderium et placitum et libens : et quaeritur, Quomodo ista differant ab appetitu ?

Solutio. Supra distinctum est, quod appetitus dicitur duobus modis, scilicet generaliter secundum quod dicit quamlibet inclinationem in id quod est conveniens : et specialiter secundum quod dicit inclinationem in bonum apprehensum ut nunc vel simpliciter, et sic sumitur appetitus quando dividitur in virtutes appetitivas.

Et per hoc patet solutio ad pr i mum.

Ad aliud dicendum, quod Aristoteles in primo verbo nititur repellere distinctionem quorumdam dividentium paries animae in rationale et in irrationale tamquam per opposita. Si enim sic esset, tunc omnes potentiae animae caderent sub rationali vel irrationali, et nulla sub utraque, quod falsum est de appetitiva, quae in ratione diffinitiva differt ab utraque, et potentia, id est, subjecto differt ab utraque divisim. Si enim tantum esset in rationalis non inveniretur i n irrational i , quod falsum est. Per hoc autem quod invenitur in. irrationali, differt a rationali. Similiter si tantum essc3t in irrationali, non inveniretur in rationali. Per hoc autem quod invenitur in rationali, diflert ab irrationali potentia subjecti et materiae. Unde patet, quod divisio non est per opposita. In sequenti autem verbo accipit Philosophus appe t itum large.

At) ultimum dicendum, quod appetitus est nomen generis. Desiderium autem proprie loquendo trahit appetitum ad sensibilem an i mam : propter hoc dicit

Philosophus, quod in irrationali anima sunt desiderium et animus : partes autem desiderii sunt irascibilis et concupiscibilis. Voluntas autem est appetitus in ratione. Utrum autem habeat partes, vel non, postea determinabitur. Placitum autem dicit appetitum placentem in appetibili. Libens autem appetitus est qui conjunctus est dulci, sed minus sonat quam placentia.