▾
John Duns Scotus, In Libros De Anima
⎗←→⎘
▾
DISPUTATIO PRIMA De Animae substantia et informatione.
Sectio VII Quomodo tres praedictae animae distinguuntur?
Sectio VIII Utrum omnes animae sint indivisibiles
SGETIO XVIII. Utrum anima sit eadem suis potentiis.
DISPUTATIO II. De potentiis corporeis animae.
SECTIO IV Appetitio a quo fit ?
SECTIO VI Utrum appetitus efficit motum localem totaliter vel partialiter.
SECTIO XIV De Speciebus sensibilibus.
SECTIO XV De potentia nutritiva, vegetativa, generativa.
DISPUTATIO III De Intellectu et Voluntate.
SECTIO I Utrum intellectus sit nobilior voluntate.
Sectio IV De intellectu practico ei speculativo
SECTIO V De synderesi et conscientia
sectio vI De evidentia et certitudine.
sectio VII De veritate cognitionis
Sectio VIII Utrum veritas distinguitur realiter ab actu
Sectio XI De scientia abstractiva et intuitiva
Sectio XII Quid sit voluntas et quod ejus objectum
Sectio XV In quo consistat libertas voluntatis
Sextio XVII Utrum voluntas dividi possit in irascibilem et concupiscibilem
DISPUTATIO IV De Anima separata
Sectio I Utrum separatio sit Animae violenta
Sectio IV Utrum anima separata recordatur eorum, quae conjuncta novit vel fecit
Sectio V Utrum anima separata cognoscere potest secreta cordis seu actus liberos internos aliorum
Utrum species et habitus manent in anima separata
De potentiis non quaeritur quia non distinguuntur realiter ab ipsa anima, et sic eam comitantur ; verum est tamen organicas, quatenus includant organum, distingui, et consequenter non comitari.
Suppono ex dictis quaest. 17. et in ejus comment. dari species, et sensibiles, et intelligibiles ac etiam habitus ex Divo Thoma 1. 2. q. 49. art. 1. et 4. et Scoto 1. d. 17. q. et 2. et 3. Suppono etiam species manere pro aliquo tempore post actura transactum, ex diclis in q. 14. et ejus commentario, de quo fuse Doct. 1. d. 3. q. 6. a n. 26.
Dico primo, manent species et habitus intellectus et voluntatis hic acquisiti in anima separata, est communis, Scoti 4. d. 45. q. 1. sig. Hic est, n. 3. Divi Thomae 1. part. quaest. 89. art. 5. Probatur primo, quia hujusmodi qualitates sunt spirituales a corpore independentes; ergo manentibus suis subjectis non est quod pereant. Adverte tamen, non manere habitus imperfectos in Beatis, neque supernaturales in damnatis, sunt tamen quaedam Theologica dubia circa hoc, quorum examinatio non est hujus loci. Secundo, animae separatae recordantur praeteritorum, ex Luc. 16. de quo postea et tactum est supra -in comment. ad q. 14. Tertio, species non dependent in conservari a phantasmatibus, sicut nec ista a speciebus externis, neque habet contrarium ; ergo.
Objicitur primo, quia species et habitus intellectus non habent actus sine phantasmatibus, sed his caret anima separata; ergo. Respondetur, antecedens verum esse tantum in statu unionis cum corpore mortali.
Objicitur secundo, 1. Cor. 13. dicitur scientiam destruendam post mortem. Respondetur cum Divo Thoma ibi lect. 3. et l p. quaest. 89. art. 5. intelligi quoad ministerium sensuum, vel loquitur de scientia sumpta pro cognitione obscura.
Objicitur terlio, sequi impios doctos, futuros majoris scientiae post mortem quam pios ignorantes. Respondetur, a Deo infundi majorem scientiam ei qui sanctioris fuit vitae. Divus Thomas d. art. 5. ad 2. videtur concedere sequelam.
Dico secundo, nulli habitus corporei manent in anima separata. Ratio, quia accidentia pereunt cum subjecto, nec migrant de uno in aliud.