SECTIO II

Utrum detur memoria ab intellectu distincta ?

Nola primo, dupliciter sumi memoriam. Primo, prout dicit conservationem specierum, et hoc sensu, nihil aliud est quam ipse intellectus, ut eas conservat, quibus efficitur potens producere inlellecliones, et sic, vocatur memoria foecunda ; de quo late Doctor 1. d. 3. q. 6. sig. 2. quaero n. 23. de quo etiam supra actumestq. 14. Secundo modo, ut est conservativa praeteritorum qua talia ; et dicitur recordatio, quae est cognitio actus praeteriti, qua talis, de hoc fuse Doctor 4. d. 45. q. 3. Nota secundo, objectum memoriae secundo modo sumptae esse duplex; remotum, et est illud circa quod memorans aliquando habuit actum: et proximum, scilicet ipse actus praeteritus, qua talis. Adverte tamen actum hujusmodi debere esse humanum et proprium, quia de actu vegetativo qui imperceptibilis est, vel de alieno, non habemus memoriam. Istae conditiones conveniunt, tam sensitivae quam intellectivae memoriae, sed proprius intellectivae.

Dico primo, datur intellectiva memoria. Patet experientia, quia recordamur actuum nostrorum, alioquin de praeteritis nec gaudere, nec dolere possemus. Nec dici potest hoc fieri per memoriam sensitivam, quia paenitentiam agimus de malis actibus spiritualibus, quos sensus non novit: habetur ex illo Luc. 16. Fili recordare, quia recepisti bona in vita tua, etc. Vide plura apud Scotum supra.

Objicies primo, objectum intellectus est universale, 1. Phys. et 2. de Anima, et hoc abstrahit a fuisse et fore ; ergo non datur memoria intellectiva, quia haec respicit necessaria fuisse. Respondetur, antecedens verum esse, quoad intellectionem scientificam tantum, qualis est sola abstractiva,

ostensum enim est supra q.9.2.singularc intelligi posse a nobis. Dices; sed intellectus pro nunc non cognoscit singulare qua tale, ergo non recordatur. Itespondetur sufficere, quod cognoscat singulare, esto non sub ratione singularitatis. Vide ibi dicta.

Objicies secundo, sequeretur quod Beati tristarentur memoralione peccatorum,quia non complacerent in eis, nec ab omni actu abstinerent. Respondetur denegari eis concursum ad actum recordandi, vel eo dato, impediri actum tristitiae, de quo Doctor supra ad I.

Objicies tertio, Aristoteles lib. de Mem. et Rem. et alias passim, ponit reminiscentiam ex parte organi. Respondetur hoc ad eam conducere, sicut et ad omnem aliam intellectionem. Vide Doctorem supra q. 3. n. 8. sig. Praeterea non, ubi ex triplici conditione docet tribui memoriam sensui vel organo, quia non convenit recordatio intellectui ratione praeteritionis utriusque objecti, proximi et remoti; neque ut praecise abstractive intelligit ; neque ut sine phantasia, et his modis convenit sensui. Docet tamen Doctor num. 8. experientias quibus probatur memoria sensitiva salvari posse, ea negata.

Dico secundo, memoria intellectiva est ipse intellectus realiter, hoc patet ex dictis disp. 1. sect. pen ultima, ubi actum est de potentiarum distinctione. Intellectus ergo ut specie informatus, est memoria fecunda, ut actum eliciens, intellectus vel intelligentia, ut conservans species ad recognoscenda objecta jam cognita, et ipsas cognitiones memoria recordativa.

Objicies primo, quia per has potentias est imago Trinitatis in mente nostra, nempe per intellectum, memoriam et voluntatem: ergo distinguitur realiter, sicut tres Personae. Negatur consequentia, quia imago est imperfecta ; ipsa anima, ut in se habet actum primum ad notitiam genitam eliciendam, repraesentat Patrem , ut recipit eam, Filium, et ut recipit volitionem, Spiritum sanctum. Vide Doct. 1. d. 3. q. 9. sig. . de 3. n. 3. et quodl. 13.

Objicies secundo , constat experientia, quosdam bene rem intelligere, sed male recordari ; ergo intellectus et memoria distinguuntur? Respondetur, tantum ratione organi impeditur intellectus, ne expedite recordetur, quod non arguit distinctionem potentiae, sed actuum. Simili modo intellectus est facilis ad quaedam objecta intelligenda, et difficilis ad alia, et tamen non ideo distinguitur a se ipso.

Petes, quomodo ex multis speciebus inhaerentibus intellectui, una potius quam aliae movet ad recordandum ? Respondetur, illa prius movet, cujus phantasma fortius excitat, ex Scoto 1. dist. 3. q. 2. n. 24. quia intellectus dependet a phantasmate in usu specierum, ex dictis ad q. 18. Dices, unde est quod unum phantasma fortius alio moveat ? Respondetur, vel ab objecto externo, vel ab Angelo bono, vel malo, commovente humores, vel a complexione, ratione cujus phantasia determinatur ad haec sensibilia plus quam ad illa ; et hinc aliqui magis tentantur ad haec vitia quam ad illa, ut dixi disp. 2. sed. 2. ex Scoto 2. d. 6. q. 2. Petes secundo, an in hominis potestate sit prima cogitatio ? Respondetur non esse, ut dixi ad q. 11. quia nihil volitum quin praecognitum, et sic ipsa praecognitio non est nobis libera, quo sensu intelligendus est Aristoteles 7. Ethic. ad Eudem. 18. et 2. Mag. Mor. 8. dum ait, primam voluntatem esse a bona fortuna, prima a causa dante cognitionem ad eam, quam operans non intendebat ; hanc autem bonam fortunam, ibi docet esse ipsum Deum, et idem ait August. 3. Civit 9. Petes, an memoria sit intellectus agens, vel possibilis ? Respondetur, Doctor quodl. 15. problematicae est, an intellectio fiat ab hoc vel illo, et idem hic tenendum, quod vero non distinguuntur realiter, dixi ad quaest. 13.