Sectio IV Utrum anima separata recordatur eorum, quae conjuncta novit vel fecit

De hoc fuse tradit Scotus 4. d. 45. q. 3. Ex quo describi potest recordatione:quod sit Cogitatio actus praeteriti in quantum praeteriti. Quatenus est circa praeteritum, requiritur primo, quod sit post tempus ; secundo, quod cognoscatur distantia temporis, quo habitus est actus, ab eo quo habetur ejus recordatio. Tertio, quod objectum sit praesens in specie. Idem, quoad actum recordationis, habet duplex objectum. Remotum, circa quod alias actus habitus est ;et proximum,ipsum actum praeteritum, et proprium, quia de alio non est recordatio Requiritur etiam species ipsius actus praeteriti manens, sine qua non differret recordatio ab abstractiva rei notitia, de his fuse Doctor citatus.

Dico primo, datur memoria intellectiva, est Arist.lib de Mem. et Reminiscentia, ubi dicit, quod quorumdam intelligibilium recordamur. Unde alia loca ejus apud Scot. art. 2. Probatur experientia, quia recordamur volitionum et intellectionum praeteritarum, quas non novit sensus, de quo dixi disp. 3. sect 2.

Dico secundo, anima separata potest recordari praeteritorum, habetur ex illo Lucae 16. Fili recordare, quia recepisti bona in vita tua, etc. Idem habet August.in id, Fiant filii ejus orphani, Psalm. 108. et docet Gregor. 4. Mor. circa finem in id Job 32. et fundat se super illud Psalm. 88. Misericordias Domini in aeternum cantabo. Quomodo (inquit) in aeternum misericordiam canit, qui miseriae non meminerit? Probatur ratione, primo ex Doctore, quia alioquin, non haberent animae materiam agendi gratias Deo pro peccatis eis remissis, et ridiculum est dicere, quod Lucifer non recordatur se offendisse Deum. Secundo, manent species in anima separata, ex sect . ergo recordatur per eas. Vide dicta disput. 3. sect 2.