ARTICULUS II. De secunda definitione hierarchiae

,

Deinde, Quaeritur de secunda definitione hierarchiae ?

Et quaeritur primo de hoc quod dicit, Nomen hierarchiae sacram quamdam universaliter declarat dispositionem.

1. Per istum enim modum loquendi ista sacra dispositio remanet infinita et indeterminata : et ita non erit diffiniens nomen hierarchiae.

2. Praeterea, Omnis dispositio vel est secundum situm, vel secundum qualitatem. Dicit enim Philosophus, quod situs est quaedam dispositio partium. Et similiter dicimus, quod natura per qualitates disponitur ad formam. Quaeratur ergo, Quo istorum modorum sumatur dispositio ? Et constat, quod non secundum situm : quia situs in spiritualibus non est. Si vero dicatur, quod secundum qualitatem, tunc hierarchia erit aliquod imperfectum, quod disponitur ad perfectionem ulteriorem, quod est inconveniens.

3. Praeterea quaeritur, Quare dicatur, Universaliter sacram? Cum ea quae sunt in diffinitione hierarchiae, non sunt ut multa, sed ut unum.

4. Item, Non deberet dicere, Declarat, cum potius nomen declaratur per diffinitionem, quam e contra.

Postea, Objicitur de hoc quod dicit, Imaginem divinae speciositatis in ordinibus et scientiis hierarchicis.

1. Dicit enim Augustinus in sermone de imagine, quod ubi imago est, continue et similitudo : sed non ubi similitudo, continue imago : quia imago dicit convenientiam expressam et plenam, similitudo autem non. Cum igitur Angeli convenientiam expressam et plenam non habent cum divina speciosi

tate, non videtur hierarchia eorum esse imago speciositatis divinae.

2. Praeterea quaeritur, Quare potius dicatur diuinae speciositatis, quam divinae bonitatis, vel potentiae, vel veritatis ?

3. Item, Cum in diffinitione prima posuerit ordinem et scientiam et actionem, quaeritur, Quare hic tantum facit mentionem de ordinibus et scientiis et potentiis hierarchicis, et tacet de actione ?

Adhuc quaeritur de hoc quod dicit, Propriae illuminationis sacrificantem mysteria.

1. Videtur enim inconvenienter dicere propriae, cum supra in diffinitione praecedenti dixerit, quod illuminationes sunt inditae divinitus.

2. Item, Cum tria sint in hierarchia, scilicet illuminatio, purgatio, et perfectio, quare dicit potius, Propriae illuminationis, quam perfectionis, et purgationis? Videtur enim, quod potius debet dici, Perfectionis, cum penes perfectionem sit complementum.

3. Item, Mysteria sunt occulta, et illa non videntur convenire illuminationi, sed potius aperta.

Praeterea, Visioni faciei ad faciem non videntur convenire mysteria et mystica. Cum igitur Angelis in hierarchia existentibus conveniat videre facie ad faciem, incongrue videtur dicere, quod sacrificet mysteria. Hoc etiam videtur haberi per auctoritatem inductam prius, in qua dicitur, quod hierarchia suos laudatores, sive phiasota, id est, subditos, agalmata divina perficit, specula clarissima et munda, receptiva principalis luminis et divini radii.

4. Item quaeritur, Per quem modum sacrificii sacrificat mysteria ipsa hierarchia? Si enim intentio sacrificii sumatur ex lege, tunc res sacrificatur, quando res offertur Deo ad templum., et propter hoc de non sacro sacrum eficitur. Sic autem non videtur esse in hierarchiis. Illuminationes enim potius videntur sacrificare ex hoc quod sunt a Deo, quam ex hoc quod sibi offerantur ex non sacro.

Ulterius quaeritur de hoc quod dicit, Ad proprium principium, ut licet, assimilatam,

1. Et quaeritur, Quid supponat proprium principium? Et si dicatur, quod supponit Deum, hoc non videtur: quia Deus non est proprium principium, sed commune creationi et hierarchiae et omnibus aliis quae sunt a Deo. Si autem supponit aliquid creatum, huic esse assimilatum non est gloriosum.

2. Item, quaeritur de hoc quod dicit, Ut licet, Quia dicit Augustinus super epistolam ad Corinthios, quod " licitum est, quod nullo praecepto prohibetur. " Sed nullo modo prohibetur quantumcumque assimilari. Ergo videtur nihil esse dictum quod dicit, ut licet .