ARTICULUS I. De Dominationibus, quid sint ?

Ad primum proceditur sic :

Dicit Dionysius in libro de Divinis nominibus : " Dominatio est non pejorum excessus tantum, sed et omnis pulchrorum et bonorum perfecta et omnimoda possessio, et vera et cadere non valens fortitudo . "

Quaeritur ergo, Utrum secundum hanc diffinitionem dominatio convenit Dominationibus ?

Et videtur, quod non : quia

1. Non est in ipsis perfecta et omnimoda possessio pulchrorum et bonorum.

2. Similiter, Fortitudo quae ex natura cadere non valet, sola fortitudo divina est : ergo videtur, quod non conveniat Dominationibus.

3. Praeterea, Dicit Gregorius, quod

Dominationes dicuntur agmina quae Potestates et Principatus dissimilitudine alta transcendunt. Quae mira potentia praeeminent, pro eo quod eis caetera ad obediendum subjecta sunt, Dominationes vocantur . Et ex huc videtur, cum dominus dicatur respective ad servum, quod caetera multitudo sit serva Dominationi.

4. Item, Gregorius, " Sunt nonnulli qui sic in semetipsis cunctis vitiis omnibusque desideriis dominantur, ut ipso jure munditiae, dii inter homines vocentur. Quo ergo isti nisi inter numerum Dominationum currunt? " Ex hoc videtur, quod Dominationes potius deberent denominari a divinitate, quam a dominio.

5. Item, Beatus Bernardus in sermone 19 super Cantica dicit, quod " isti Angeli intentissimae suavissimaeque contemplationis stupore nimio sed sensato rapti in illud divinae claritatis tam ingens pelagus, recipiunt sese in secretiori quodam mirae tranquillitatis recessu, ubi tanta pace ac securitate fruuntur, ut quia quiescentibus ipsis pro reverentia praerogativae tamquam vere Dominationibus ministrare et militare videatur caetera multitudo. " Sed hoc videtur esse contra praedicta : quia habitum est, quod recipi in secretiori contemplationis est primae hierarchiae.

Similiter, frui tranquillitate videtur potius convenire Thronis, quam Dominationibus.

6. Item, Bernardus ad Eugenium in libro V de Consideratione : " Putemus Dominationes adeo cunctis supereminere praefatis ordinibus, ut respectu horum caeteri videantur omnes administratorii spiritus, et ad istos tamquam ad. dominos referri regimina Principatuum, tutamina Potestatum, operationes Virtutum, revelationes Archangelorum, curam et providentiam Angelorum. " Ex hoc videtur, quod inferiores omnes rationes suorum officiorum reddunt Do- minationibus, et ob hoc Dominationes dicantur : et hoc videtur magis esse ratio praepositi, quam ratio dominii.

Solutio. Dic mus, quod peifectum dominium Dominationum dicitur secundum primam diffinitionem datam a Dionysio in libro de Divinis nominibus. Tria enim sunt de substantia dominii perfecti, scilicet excessus omnium deprimentium in servitutem, sive servitus ex obligatione materiae sit, sicut dicit Philosophus in 1 primae philosophiae, quod natura humana multipliciter ancilla est: quia propter obligationem quam habet ad corpulentam materiam, dominantur ei miseriae et incommoditates. Sive etiam sit servitus ex humilitate conditionis, sicut est servitus in hominibus. Sive etiam sit servitus rationalis naturae, ex eo quod subjicit se peccato voluntarie. Haec enim tria vocat Dionysius pejora, quae excedit perfectum dominium.

Item, Ad perfectum dominium exigitur ut ad nutum habeat omnia pulchra et bona, ex quibus habet collocari super alia : et haec tangit Dionysius in altera parte diffinitionis, quae est omnis pulchrorum et honorum perfecta et omnimoda possessio. Tertio, exigitur ad perfectum dominium virtus et fortitudo ad coercendum deprimentia in servitutem : et hoc tangitur in tertia parte, quae est vera et non cadere valens fortitudo. Unde etiam Ambrosius dicit, quod " Deus dicitur Dominus a potestate coercendi subditam creaturam.. "

Ad primum dicendum, quod possessio pulchrorum et bonorum est in Deo eminenter, sed in Angelis potest esse participative.

Ad aliud dicendum, quod ex natura cadere non valens non est nisi solus Deus, sed convenit Angelis ex gratia. Et dicitur ibi. fortitudo non virtus nec illa quae est confirmationis, sed robur altitudinis deprimens subjicientia.

Ad aliud dicendum, quod isti dominio non respondet servitus in Angelis, cum dicatur a potestate subjiciendi ea quae deprimunt, et non relative ad servum.

Ad aliud dicendum, quod non debent denominari a divinitate. Et in objectione est fallacia aequivocationis : quia alii non dicuntur ibi a divinitate vel deitate, sed potius ab altitudine quadam deprimente et propulsante ignominiosa, et haec est eadem dominio prout hic accipitur.

Ad aliud dicendum, quod aliter illi de prima hierarchia recipiunt in se divinas contemplationes, aliter illi in secunda. Primi enim convertuntur in Deum secundum quod est objectum beatitudinis et immediate : illi autem de secunda illuminationes a prima accipiunt, et convertuntur in Deum prout ipse est gubernator creaturarum : et hoc magis patebit inferius. Hoc tamen attribuitur Dominationibus prae aliis : quia missi non leguntur, ut dicit Commentator super Coelestem hierarchiam.

Ad idem dicendum, quod est quiescere in Deo ex dulcedine locationis divinae in Angelis: et hoc convenit Thronis. Et est quiescere eorum, eo quod omnia quae quietem perturbant, longe remota sunt: et hoc convenit Dominationibus.

Ad ultimum dicendum, quod inferiores ordines ad Dominationes referunt actus suos ut ad dominos : quia actus ipsorum continentur sub actu istorum. Cum enim tria pertineant ad gubernationem mundi, scilicet superexistere, quia non commiscetur his quae gubernantur, et operari strenue, et ordinare potestates, quae duo quasi permiscentur his quae gubernantur: et ideo sunt sub primo : quia ordinatio Virtutum et ordinatio Potestatum sunt sub dominio quod excellit ordinata et operata : et hoc dicitur referri ad eos ut ad dominos. Et haec est etiam causa quare non le- guntur missi Dominationes : quia scilicet dominium non conjungitur inferioribus sicut conjungitur virtus et potestas.