222. Speculum Claustralium.

1. Ad vitam claustralium

quilibet vocatus
A saecli miseriis,

ut purget reatus,
Sit, quae dicam breviter,

implere paratus,
Et fruetur gaudiis

summis laureatus.

2. Primo transitoria

plene refutare,
Nil de pompis saeculi

debet cogitare,
Ad caeli delicias

semper anhelare,
In sancto proposito

mentem radicare.

3. Sic mores et opera

curet ordinare,
Ut his regem gloriae

valeat placare
Et exemplum proximo

sanctae vitae dare,
Sic magnus vocabitur

in supremo lare.

4. Tamquam miles strenuus

ad bellum paretur,
Hostes tres nequissimos

vincere conetur,
Mundum, carnem, daemonem,

contra quos armetur
Optimis virtutibus,

et palma fruetur.

5. Daemonis tyrannidem

vincit humilitas,
Et carnis lasciviam

ciborum parcitas,
Spernit mundi gloriam

perfecta caritas,
Quia solum quaerit haec,

quae zelat deitas.

6. Debet ergo primitus

sic humiliari,
Quod nunquam superbiam

sinat dominari
In gestis, in actibus,

nec superba fari
Quaerat ullo tempore

neque meditari.

7. Si multis virtutibus

fulgeat praeclare,
Ut forma, scientia,

cantu, se levare
Inde super ceteros

neque se iactare
Debet, immo Domino

gratias libare.

8. Virtutes destruit

cunctas superbia,
Ad horribilia

ducit supplicia,
Vehit humilitas

ad caeli gaudia,
Virtutes congregat,

consumit vitia.

9. Oboedientiam

superioribus
Semper exhibeat

et senioribus
Honorem maximum,

simul et paribus
Placere studeat

in bonis omnibus.

10. Confratres singulos

amet communiter,
Nullum despiciat

neque carnaliter
Haerebit cuiquam,

dico salubriter,
Quod Deo displicet

zelare taliter.

11. Pro cunctis fratribus

legere, cantare
Devote studeat

atque ministrare,
Quod monet regula,

iugiter servare,
Salutis monita

nunquam reprobare.

12. Opus caritatis

impendat omnibus
Atque pietatis

puris affectibus
Precetur pro malis

et persequentibus,
Glorificetur

sic in caelestibus.

13. Caritas virtutum

tenet principatum,
Illa reddit hominem

salvatori gratum,
Cum qua quod facimus,

erit approbatum,
Sine qua non proderit

opus consummatum.

14. Saepe confiteri
peccata levia
Debet, nec scrupulum
in conscientia

Ullum permaneat,
sic cum fiducia

Tractare poterit
Dei mysteria.

15. Vitae puritatem

teneat sincere,
Spernat hominibus

sanctus apparere,
Nullus hypocrita

Dominum videre
Valebit, qui solum

his studet placere.

16. Diebus et noctibus,

cum debet psallere,
Quod profert labiis,

mente revolvere,
Divinis laudibus

debet intendere,
In quibus caveat

fictus exsistere.

17. Quaecunque poterit,

instanter agere
Conetur, optima

studens perficere;
Ignorat quilibet,

si diu vivere
Vult eum Dominus

an mori propere.

18. Ubique velit se

mature gerere,
Quietem diligat,

spernat discurrere,
Piis affectibus

salutem quaerere
Et preces Domino

devotas fundere.

19. In bonis in claustro

quaerat occupari,
Cantum repetere

vel quid operari,
Multi per otium

feruntur damnari,
Virtutum quod solet

noverca vocari.

20. Instructus ad plenum

nitatur discere,
Ut sacra doctrina

possit instruere
Alios et sancte

tempus expendere,
De quo rationem

se sciat reddere.

21. In locis debitis

servet silentium,
Quod pacis nutrix est

et custos mentium,
Ubique caveat

garrire nimium,
In multiloquio

non deest vitium.

22. Sit in capitulo

quandoque clamatus,
Defendat aut neget

proprios reatus
Nunquam, sed veniam

postulet prostratus,
Ibi cavillator

nec sit advocatus.

23. In refectorio

corpus reficere
Sedens, quod legitur,

debet attendere,
Allatis sobrie

de cibis sumere,
Quae fratres fercula

habent, nec quaerere.

24. Devitet crapulam,

gulam per omnia,
Quae trahunt homines

ad multa vitia,
Furores suscitant,

lites et odia,
Ducunt ad inferos,

claudunt caelestia.

25. In dormitorium

pergens quiescere,
Antequam dormiat,
a Christo petere,

Ne sibi daemones
sinat illudere,

Et somnolentiam
nitatur fugere.

26. Si magna deprimat

corpus infirmitas,
Christo persolvere

non cesset gratias,
Quem zelat filium,

castigat deitas,
Quem placat nimium

cordis suavitas.

27. Si quibus de causis

animus turbetur
Recurrat ad Christum,

qui tristi medetur,
A quo remedium

pronus deprecetur,
Et mentis dulcore

statim potietur.

28. De claustro veniens

iocandi gratia
Linguam custodiat,

ne fetur turpia,
Nociva, frivola

neque scurrilia,
Nam mores optimos

corrumpunt talia.

29. Nulli detrahere,

nullum depravare
Nec in absentia

quemquam iudicare
Nec linguam noxiam

velit auscultare,
Haec Deus et homines

norunt reprobare,

30. Nullum deridere,

nullum provocare
Nec se de propriis

gratiis iactare,
Omnibus minorem

debet se putare,
Commmotos leniter

conetur sedare.

31. In corde, labiis

non sit invidia,
Mordax detractio,

nulla superbia,
Multos diabolus

per ista vitia
Mortales pertrahit

ad gehennalia.

32. Si videt socium

magis honorari
Et ad solacia

saepius vocari,
Non inde dolere

debet, sed laetari
Tunc gloriosius

sciens coronari.

33. Auscultans aliquem

fratri detrahere
Festinet comminus

aurem avertere,
Vel eum moneat

pie quiscere
Addens, quod animam

sic potest perdere.

34. In corde nunquam

sinistra machinetur,
Optima de cunctis

semper suspicetur,
Sed cordis latebras

proprii rimetur
Nunquam, fratris quia

cor Deus intuetur.

35. Si fratrem quempiam

videt delinquere,
Secrete leniter

debet corripere,
Et si renuerit

sese corrigere,
Superioribus

haec innotescere.

36. Si dicat aliquis
multa convicia,
Sibi respondeat
commoto dulcia,

Eius sedabitur
mox iracundia,

Et coronabitur
pro patientia.

37. Ira si movetur,

non hanc procedere
Sinat ad odium,

sed mox dimittere
Ut homicidium ;

non debet spernere,
Si laedat, veniam

non tardet petere.

38. Habere cum bonis

gliscat consortia,
Qui bona praedicant

et spiritalia,
Malorum penitus

vitet colloquia,
Ipsum ne maculent

sua malitia.

39. Submisse rideat,

nolit cachinnare,
In loquendo vocem

nimis exaltare,
Vultumque paululum

curet inclinare,
Nec sinat oculos

undique vagare.

40. Dicta iuramento

spernat confirmare,
Nam Christus prohibet

omnino iurare,
Nulli maledicat,

nullum flagellare
Debet, sed in cunctis

sese moderare.

41. Adulationis

verba devitare
Pravum consilium

nulli debet dare,
Veritatis tramite

nunquam declinare,
Ad bonum patrandum

cunctos animare.

42. Nil donet nec sumat

sine licentia
Neque desideret

quaeque munuscula
Ut bursas, knipulos

et consimilia,
Paulatim decidunt

quaerentes talia.
43. Non exteriora

captet officia,
Non equos scandere

pulchros, donaria,
Diversa gaudia,

nam sunt inania,
Elongant eminus

a vera gloria.
44. In his occupatos

multos torpescere
Scimus in divinis

et ficte psallere,
Venire tardius,

redire propere
Carnis solacia

cuncta perquirere,

45. Vagari nimium,

corrupte dicere
Dei servitium

pluraque facere,
Quae Deo displicent,

quae cesso promere,
Ergo vitabit haec,

qui vult proficere.
46. Si roget praelatus,

in his deservire,
Ut corvus ab arca

non debet exire,
Sed velut columba

clementer redire,
Sic securas erit

in diebus irae.

47. Hinc bene consideret,
quam brevis gloria
Est mundi miseri,
quam deceptoria,

Ut fimum foetidum

contemnat omnia,
Haerebitque claustro

summa laetitia.
48. Nam claustrum separat

a vanitatibus
Saecli, multimodis

foedis affectibus,
Pravis auditi bus,

malis faminibus,
Multum glorificat

in summis sedibus.

49. Hanc brevem scedulam

qui vult inspicere,
Discet, se qualiter

in cunctis gerere
Intus, exterius,

beate vivere,
Quid sequi debeat

et quid neglegere.
50. Si mens erigitur

usque caelestia
Et quanta cogitet

fruentur gloria,
Qui Deo serviunt

magna constantia,
Hanc normam sequantur

tota potentia.
51. Si haec non sapiunt,

saltem supplicia
Inferni terreant

ineffabilia,
In quibus regularis

quaerens carnalia
Magis torquebitur,

mundique gaudia.
52. Conemur igitur

illa sic spernere,
Ita spiritui

carnem subicere,
Ut caeli possimus

cives exsistere,
Quod nobis tribuat

regnans in aethere.