ARTICULUS V. Utrum generativa est finis vegetativae?

Quinto quaeritur, Quare generativa dicitur finis a quo est denominatio inter vires animae vegetabilis ?

Et videtur, quod non sit finis,

1. Finis enim est in quo quiescit efficiens: generativa autem principium habet motus postquam movetur nutritiva et augmentativa, conducendo ad debitam quantitatem: et sic ille potius erit finis.

2. Praeterea, Generativa si est finis, debet contineri intra efficientem: generatio autem semper est ad alterum, et non ad idem.

3. Praeterea quaeritur, Si generativa finis est in vegetabilibus, utrum sit idem quod forma et differentia constitutiva? Et videtur, quod non: forma enim sem-

Quaeritur etiam juxta hoc, Utrum ejusdem speciei sit in omnibus generantibus ?

Et videtur, quod sic: quia si potentiae diffiniuntur per actus, et actus per objecta, tunc cum in omnibus sit generare ex. superfluo nutrimenti, videbitur in omnibus esse ejusdem rationis generativa.

Solutio. Dicendum est, quod generativa finis est a quo denominatur et diffinitur vegetabilis anima. Et ratio est haec: quia nutrimentum non attingit nisi restaurationem materiae individui. Et cum materia non sit finis, nutritiva non potest esse finis. Et idem judicium est de augmentativa, quae conducit ad perfectionem et figuram quantitatis quae accidit substantiae, et ideo non est finis: generativa autem ad salutem formae et speciei quae simpliciter finis est, ideo generativa dicitur esse finis. Et hoc dico in his in quibus vegetativa est ut species, et haec est in plantis solum.

Ad primum ergo dicendum, quod generativa quiescit in specie, et post speciem non est motus aliquis ad. speciem. Sed. nutritiva est ad restaurationem partis materiae, et vegetativa ad. conductionem quantitatis debitae: et sic licet in eodem sequantur generationem, tamen aula non sunt ad idem, non impediunt quin generatio sit finis.

Ad aliud dicendum, quod generatio in eodem praecedit nutritivam et augmentativam, et generatum committitur eis. Sed generativa quae est ad. alterum in eadem specie, sequitur nutritivam et augmentativam, et subserviunt ei nutritiva et augmentativa. Et haec habet duplicem finem: unum quem consequitur in motu uno qui. est generatio unius, alium quern consequitur in omnibus moribus qui est salus speciei per successionem in omnibus.

Ad aliud dicendum, quod generativa dicitur finis, eo quod ipsa attingit duplex perfectum, scilicet in actu, et subjectum in actu. In actu attingit formam specificam quam inducit. In subjecto autem attingit statum, qui medius est inter naturam deficientem, et profectum ipsius. In profectu enim naturae nihil de nutrimento est superfluum, et propter hoc totum cedit in substantiam.

Praeterea, Corpus quantum ad complexionem et robur membrorum non est completum: et ideo etiamsi descinderetur semen, non esset conveniens generationi, sicut dicit Philosophus in libro de Animalibus. In statu autem naturae deficientis vincit frigidum et siccum: et per siccum quidem diminuitur semen, per frigidum autem efficitur non conveniens generationi. Et propter hoc generativa non. agit nisi in statu perfecto. Et lamen dicitur finis propter hanc duplicem perfectionem quam attingit. Forma vero est ipsa anima vegetabilis, et ipsa est poten- tia.

Quare autem in vegetabilibus multiformis sit generatio, supra est expeditum.

Ad hoc quod juxta hoc quaeritur, Utrum generativa in omnibus sit ejusdem speciei? jam supra respondimus in quaestione de nutritiva.

Dicimus enim, quod non. Et convenientia actus et subjecti non est nisi in genere. Non enim ejusdem speciei est superfluum ex quo est generatio in plantis et animalibus, nec in una specie plantae et alia. Et similiter est in forma inducta per actum. Et propter hoc in nullis quae non sunt ejusdem speciei, est generatio ejusdem speciei, etc.