ARTICULUS IV.

Utrum intellectus possibilis sit corruptibilis ?

Quarto quaeritur, Utrum intellectus possibilis sit corruptibilis, vel non ?

Et videtur, quod sic :

i. Quaecumque enim potentia inest alicui alio mediante, illam necesse est corrumpi corrupto illo quo mediante inest ; intellectus possibilis est potentia quae non inest nisi mediante phantasia : ergo necesse est eam corrumpi corrupta phantasia. Prima patet per se. Secunda probatur per hoc quod intellectus possibilis non abstrahit nisi a phantasmate, ut dicunt Avicenna et Averroes,

2. Item, Aristoteles in primo de Anima : " Maxime videtur proprium animae intelligere : sed hoc aut est phantasia quaedam, aut non est sine phantasia : nec hoc contingit sine corruptione esse . "

3. Item, Quaecumque potentia est corruptibilis corrupta aliqua parte corporis, ipsa non manet corrupto corpore : sed intellectus possibilis est talis potentia : ergo, etc. Prima patet per se. Secunda probatur per hoc quod si media cellula quae syllogistica dicitur, corrumpitur, etiam corrumpitur usus intellectus et rationis. Dicit enim Joannicius, quod cognitio et ratio sunt in cerebro in medio capitis, phantasia autem in fronte, et memoria in occipite.

4, Item, Nulla potentia est in natura quae non potest produci ad acium : ergo omnis potentia passiva complebitur per aliquam activam et moventem : sed intellectus possibilis est potentia passiva : ergo si intellectus possibilis non corrumpitur, movens suum non corrumpetur, quod falsum est : ergo intellectus possibilis corrumpitur.

Sed eo ntra ;

1. Quidquid est in aliquo substantialiter, non corrumpitur nisi corrupta substantia illius cui inest : intellectus possibilis animae rationali inest substantialiter : ergo non corrumpitur nisi corrupta substantia animae rationalis : sed substantia animae rationalis est incorruptibilis, ut dicit Philosophus : ergo et intellectus possibilis.

2. Item, Potentia materiae non potest abstrahi ab ipsa materia : si enim abstraheretur, materia non esset simplex, et esset aliqua materia quae non potest esse subjectum alicujus formae : ergo similiter a substantia intellectiva non potest separari potentia qua subjicitur intelligibilibus ; sed substantia est perpetua et incorruptibilis, ut. infra probabitur : ergo et potentia intellectus possibilis.

3. Item, Dicit Averroes in tertio de Anima , quod intellectus possibilis est incorruptibilis secundum suam substantiam, sed corruptibilis per species quae sunt in ipso : sicut horno musicus corrumpitur dum desinit habere musicam, et lamen homo non corrumpitur.

4. Item, Id quo est omnia fieri in generabilibus et corruptibilibus, est ingenerabile et incorruptibile : hoc enim est materia quae est subjectum transmutationis : ergo similiter erit in intelligibilibus, quod id in quo est omnia intelligibilia lieri, erit incorruptibile : sed hoc est intellectus possibilis : ergo intellectus possibilis erit incorruptibilis.

Contra hoc totum videtur esse (lictum Philosophi , qui dicit, quod passivus intellectus corruptibilis est, sine quo nihil inlelligit ani ni a.

Solutio. Dicendum, quod intellectus possibilis secundum substantiam et potentiam est incorruptibilis, sed corruptibilis est per accidens, scilicet per actum qui est in ipso : et haec corruptio non est nisi oblivio intelligibilium : et sic intelligitur dictum Philosophi.

Ad primum quod contra hoc est, dicendum quod intellectus duobus modis intelligit, scilicet per formas intelligentiarum separatarum: et hunc modum accipit ipse ab intelligentia prima, et utitur ipso post mortem. Alio modo intelligit a phantasmate abstrahendo universale : et hoc modo utitur in corpore. I Inde licet quemdam, actum intelligendi intellectus

possibilis habeat mediante phantasia, non tam en polentam intelligendi habet Jimdiauii 11"-. i mr ummm. u tull oudin j" iiii iU cipit "ih ij" -;v ^pj d lunato iiiieh Id Ins pi. ,-,iinli-, a, mimi mmlligmidi ballat otOMiid (ut((h uimlhgmiiii; M i)i,r.dis, patel lis hi : ,ji d vcpp riijUc iiabhum e,i in nil,. ,iin"ii d 11 r"lalnuti icitiifO) iuti ijin u tiuinut oiletlif its -M ii insit timentum ii irl.,.^ .iii " irhii ,: lux (aut dahlli prouehitur os ^eqiieuh aiiiculu

Ad aliud dicendum, quod ex dicto Aristotelis non sequitur nisi quod quidam actus intelligendi corrumpatur, scilicet qui. est ex phantasmate. Et hoc idem dicit Apostolus in Epistola prima ad Corinthios : Nunc cognosco ex parte : tnnc tudem cognoscam, sicui ei nunc cognitus sum , Et ibidemj Ex parte cognoscimus, et ex parte prophetamus : cum autem venerii quod perfectum, est, evacuabitur quod ex parte est .

Ad aliud dicendum, quod intellectus potabili-) duii fui rumpit ni ex corruptione inedia cellula nihi quoad itium actum uni est ev phantasmate hi autem queratur, (Juuro non fit ex ,vhi alio . IticMuhnn, quod fortiores motus ni anium sempe) excludunt debiliores. Unde cum motus sensuum et phantasiae in habentibus corruptum caput sunt fortiores interioribus molibus intellectus, non ita deprehenduntur motus intellectus, nisi quandoque in revelatione : quas revelationes Aristoteles in libro secundo de Somno et vigilia vocat veras intelligentias sine phantasmate existentes, ut supra habilum est,,

A.D aliud dicendum, quod potentia intellectus possibilis post mortem complebitur ab intellectu agente, et a formis quae sunt in intelligentiis separatis : et, ideo non erit supervacua. Dicunt enim Philosophi, quod anima post mortem convertitur ad motorem primum : et hie est finis prosperitatis ejus.