ARTICULUS I. Quid sit phantasia ?

Ad primum, proceditur sic l

Dicit Aristoteles quod phantasia est motus a sensu secundu ni actum perfectus, Si autem phantasia movet, movebit ab aliqua specie quae sit a sensu secundum actum facto. Sed in sensu non sunt nisi sensibilia propria et communia. Ergo movebit ab iliis.

Si hoc concedatur. Contra :

i. Nihil movet nisi per intentionem boni vel mali. Intentio boni vel mali, non accipitur a sensibus, ut supra habitum est. Ergo phantasia non movet per hoc quod accipit a sensu. . 2. Praeterea, Dicit Philosophus quod phantasia est potentia secundum quam phantasma nobis fit. Et dicit alibi, quod ad hujusmodi imaginationes in anima nos habemus sicut si adspicientes simus ad scripturas, sine appetitu et tenore. Er- go videtur, quod non possit movere phantasia.

3. Item, In ili de Anima dicit, quod

interiectus qui propter aliquid ratiocinatur, practicus est, et differt a speculativo in fine. Ergo videtur a simili, quod talis etiam sit differentia inter phantasiam cognitivam, et motivam, scilicet quod

cognitiva accipit imaginem prout est principium cognitionis sensibilis, motiva autem, prout est apparens bonum vel malum.

Solutio. Dicimus, quod ultima verum concludit. Duo enim habet phantasia motiva, scilicet quod sibi sit nuntium de apparenti bono vel malo, et quod immittitur corpori movendo ipsum per appetitum sensibilem, Dicitur tamen phantasia large et stricte, ut habitum est supra : et hic intelligitur movens large secundum quod includit etiam aestimationem.

Ad objectum: contra, dicendum quod iicet bonum et malum, non accipiantur a sensibili, tamen non separantur a sensibilibus prout sunt in phantasia. Et hoc est quod dicit Avicenna, quod sensus quandoque diffundit concupiscentiam, per hoc scilicet quod sensibilis vis id quod

videtur bonum, non separat a sensibili, sed accipit cum ipso : et haec supra sufficienter explanata sunt in quaestione de aestimativa.

Ad aliud dicendum, quod si pure phantasia attendatur, tunc est sicut pictura : sed sic non accipitur ipsum phantasma movens, sed conjunctum apparenti bono vel malo.

ARTICULUS ir.

Utrum phantasia est recta ei non recta ?

Secundo quaeritur, Unum contingat ei esse rectam et non rectam?

fidetur enim, quod semper sit recta :

sensus enim propriorum verus est : ergo ab illo non babet errare.

Si dicatur, quod babet hoc a sensu communi. Contra: Objecta sensus communis sunt species quantitatis : iliis autem non est conjuncta intentio apparentis boni vel mali : aliter enim bonum et malum consideratur in mathematicis si bonum et malum essent passiones quanti. Cum igitur phantasia sit de apparenti bono vel malo, ipsa non erit de objectis sensus communis : ergo ab illis non habet errare.

Solutio. Dicendum, quod phantasia errare habet apprehendendo a sensu communi, ut habetur in III de Anima : sensus enim communis non tantum habet apprehendere sensata communia, sed etiam dividere propria, ex qua collatione resultet intentio apparentis boni vel mali.