Fragmenta Graeca.

Μουσέα γένος Ἑβραίων ((Al. κατὰ γένος Ἑβραίων)) προφητῶν ἁπάντων πρῶτον, ἁμφὶ τοὺς ((Sc. τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν)) πρὸ ἐξ ἡμῶν, λέγω δὲ 0041A πρὸ ἐξ ἡμῶν, λέγω δὲ τοῦ Κριστοῦ, ἀμφί τε τῆς τῶν ἐθνῶν δι᾽ αὐτοῦ θεογνωσίας χρησμοὺς, καὶ λόγια θείᾳ γραφῇ παραδεδωκότας, τοῖς χρόνοις ἀκμάσαι κατὰ Ἴναχον, εἰρήκασιν ἄνδρες ἐν παιδεύσει γνώριμοι, Κλήμης, Ἀφρικανὸς, Τατιανὸς, 0042A τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς λόγου· τῶν ἐκ περιτομῆς Ἰώσηπος καὶ Ἰοῦστος ἰδίως ἕκαστος τὴν ἀπόδειξιν ἐκ παλαιᾶς ὑποσχὼν ἱστορίας. Ἴναχον δὲ τῶν Ἰλιακῶν ἔστησαν ἑπτακοσίοις πρεσβεύειιν. Ἑλληνικῶν δὲ φιλοσόφων, ὅς τίς ποτε ἦν 0043A ἀνὴρ, ὁ τὴν καθ᾽ ἡμῶν συσκευὴν προβεβλημένος, ἐν τῇ δ′ τῆς εἰς μάτην πονηθείσης καθ᾽ ἡμῶν ὑποθέσεως, πρὸ τῶν Σεμιράμεως χρόνων τὸν Μωϋσέα γενέσθαι φησί· βασιλεύει δὲ καὶ Ἀσσυρίων ἡ Σεμίραμις πρόσθεν ἔτεσι ν′ πρὸς τοῖς ρ′. Ὥστεε ἶναι κατὰ τοῦτον τῶν Τρωἳκῶν Μωϋσέα πρεσβύτερον ν′ καὶ ω′ ἔτεσιν. Ἐγὼ δὲ περὶ πολλοῦ τὸν ἀληθῆ λόγον τιμοῦμενος ((Sc. τιμώμενος)), καὶ τὸ ἀκριβὲς ἀνιχνεῦσαι διὰ σπουδῆς προὐθέμην. Ἔνθεν ὁρμηθεὶς, ἐν μὲν τῇ πρὸ ταύτης προτάξει ὕλας ἐκπορίζων 0043B ἐμαυτῷ χρόνων ἀναγραφὰς συνελεξάμην παντοίας, 0044A βασιλείας τε Χαλδαίων, Ἀσσυρίων, Μηδῶν, Περσῶν, Λυδῶν. Ἑβραίων, Αἰγυπτίον, Ἀθηναίων, Ἀργείων, Συκιωνίων, Λακεδαιμονίων, Κορινθίων, Θετταλῶν, Μακεδονίων, Λατίνων, οἷς ὕστερον γέγονεν ἐπίκλην ὄνομα Ῥωμαῖοι, ὁμοῦ γίνονται ιε′. Ἐν δὲ τῷ παρόντι ἐπὶ τὸ αὐτὸ τοὺς χρόνους συναγαγὼν, καὶ ἀντιπαραθεὶς ἐκ παραλλήλου τῶν παρ᾽ ἑκάστῳ ἔθνει τῶν ἐτῶν ἀριθμὸν χρονικοῦ κανόνος σύνταξιν ἐποιησάμην· εὑρὸν δὲ παρ᾽ Ἑβραίοις διαφόρους τῶν χρόνων ἀποδόσεις, τὴν μὲν πλεονάζουσαν, τὴν 0044B δὲ ἐνδέουσαν, μετὴλθον ((Sc. ταύτὴν)). Πλὴν ἀλλὰ καὶ 0045A οὕτω κατὰ μὲν Ἴναχον, ὃν πρῶτον Ἕλληνες Ἄργους βασιλεῦσαί φασι, τὸν Ἑβραίων προπάτορα Ἰσραὴλ γενόμενον εὑρὼν, ἐξ οὗ τὸ δωδεκάφυλον, τοῦ δὲ ((Sc. tacet δὲ)) Ἰουδαίων ἔθνους τῆς τοῦ Ἰσραὴλ ἐπωνυμίας ἠξιώθη, μετὰ δὲ τὴν Σεμίραμιν ((Sc. τῆς Σεμιράμεως)) τὸν Ἀβραὰμ, Χαλδαῖον μὲν τὸ γένος, ἄλλως δὲ ἄνδρα θεοφιλῆ, καὶ 0045B πρῶτον τῶν παρ᾽ Ἑβραίοις προφητῶν εἶναι πεπιστευμένον, Μωσέα δὲ, φιλαληθῶς εἰπεῖν, τούτων μὲν νεώτερον, 0046A τῶν δὲ παρ᾽ Ἕλλησιν ἀρχαιολογουμένων ἁπάντων πρεσβύτατον, Ὁμήρου λέγω, καὶ Ἡσιόδου, καὶ αὐτῶν γε τῶν Τρωἳκῶν, καὶ ἔτι Διοσκούρων, Ἀσκληπίου, Διονύσου, Ἡρώων τε πάντων, Ἑρμοῦ τε, καὶ Ἀπόλλωνος, τῶν τε λοιπῶν παρ᾽ Ἕλλησι θεῶν, μυστηρίων τε καὶ τελετῶν, Διός τε αὐτοῦ πράξεων τῶν παρ᾽ Ἕλλησι μνημονευομένων. 0046B Τούτων γὰρ ἁπάντων τὴν ἱστορίαν νεωτέρων τῆς Κέκροπος ἡλικίας παῖδες Ἑλλήνων παραδιδοῦσιν ((Al. παραδε· 0047A δώκασι)). Μωσέα δὲ ἡ παροῦσα συνεξέτασις τῶν χρόνων γενέσθαι κατὰ Κέκροπα τὸν διφυῆ, ὃν πρῶτόν φασι τῆς Ἀττικῆς βασιλεῦσαι, συνίστησι πρὸ τῶν Ἰλιακῶν ἀμφὶ τὰ τν′ ἔτη . . . . . . Συντρεχόντων ὁμολογουμένως τῶν χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων αὐτοκράτορος, καὶ τῆς 0048A τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως, ἀρχήν τε τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ποιησαμένου κατὰ τό πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου Καίσαρος, εἴ τις ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι τὸν τῶν ἐτῶν ἀριθμὸν, προἳὼν ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω χρόνους τοὺς μέχρι Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως, 0049B καὶ τῆς κατ᾽ αὐτὸν ἀνανεώσεως τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεῶ, ἣ γέγονε κατὰ τὴν ἀπὸ Βαβυλῶνος ἐπάνοδον τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους, εὕρει ((Al. εὕροι)) ἂν ἀπὸ Τιβερίου, ἐπὶ τὸ δεύτερον ἔτος Δαρείου, ἔτη φμη′. Δαρείου μὲν γὰρ τὸ δεύτερον κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς ξε′ ὀλυμπιάδος καταντᾷ, Τιβερίου δὲ τὸ πεντεκαιδέκατον τῆς Ῥωμαίων βασιλείας κατὰ τὸ τέταρτον τῆς σα′ ὀλυμπιάδος συμπίπτει. Γίνονται τοίνυν αἱ μεταξὺ Δαρείου τοῦ Πέρσου, καὶ Τιβερίου τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως, ὀλυμπιάδες ρλζ′, αἳ συνάγουσι χρόνον ἐτῶν φμη′, τετραετείας τῇ ὀλυμπιάδι 0050B λογιζομένης. Ἐπεὶ δὲ κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος Δαρείου τὸ ἑβδομηκοστὸν ὑπῆρχε τῆς ἐρημίας τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεῶ, κἀντεῦθεν πάλιν ἀνατρεχόντων, ἀπὸ μὲν τοῦ δευτέρου ἔτους Δαρείου, ἐπὶ τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα, ἔτη συνάγοιτο ἂν σνς′, ὀλυμπιάδες ξδ′. Τοσαῦτα δὲ εὕροις ἂν τὰ ἀπὸ τοῦ ὑστάτου ἔτους τῆς ἐρημίας τοῦ δηλωθέντος ἱεροῦ, ἐπὶ τὸ ν′ ἔτος Ὀζίου τοῦ τῶν Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιὼν, κάθ᾽ ὃν ἐπροφήτευον Ἠσαΐας καὶ Ὠσέ. Ὥστε εἶναι τὴν πρώτην κάθ᾽ Ἕλληνας ὀλυμπιάδα σύνδρομον τῷ προφήτῃ Ἠσαΐᾳ, καὶ τοῖς τούτου συγχρόνοις. Πάλιν δὲ 0051B ἀπὸ τῆς πρώτης ὀλυμπιάδος, ἐπὶ τοῦς ἔμπροσθεν ἀνιὼν χρόνους, μέχρι τῆς Ἰλίου ἁλώσεως, εὑρήσεις ἔτη συγκεφαλαιούμενα υη′. Ὡς αἱ παρ᾽ Ἕλλησι τῶν χρόνων ἀναγραφαὶ περιέχουσι. Καὶ κάθ᾽ Ἑβραίους ἀπὸ πεντηκοστοῦ ἔτους Ὀζίου τοῦ Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιὼν ἐπὶ τὸ τρίτον ἔτος Λαβδὼν τοῦ παρ᾽ Ἑβραίοις γενομένου κριτοῦ, καὶ τοῦ Σαμψὼν, τὸν ἴσον συνάξεις ἀριθμὸν ἐτῶν υη′· ὃν κατὰ τὴν τοῦ σώματος ἀλκὴν ἀνυπόστατον γενέσθαι ψασὶν ἐοικότα τῷ βοωμένῳ πάρ᾽ Ἕλλησιν Ἡρακλεῖ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Καὶ ἐντεῦθεν ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω βαδίζων ἐν ταύτῳ τε συναγαγὼν ἀριθμὸν ἐτῶν τκθ′, εὕροις ἄν κατὰ μὲν Ἑβραίους 0052B Μωσέα, κατὰ δὲ Ἕλληνας Κέκροπα τὸ γηγενῆ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Οὗτός ἐστιν Κέκροψ ὁ διφυὴς γηγενὴς, ἐφ᾽ οὗ ἡ ἐν τῇ ἀκροπόλει ἐλαία πρώτως ἐφύη· οὗτος ἀπὸ τῆς Ἀθήνης τὴν πόλιν Ἀθήνας ὠνόμασεν· ὃς πρώτος λέγεται Ζῆνα κεκληκέναι θεὸν, μὴ πρότερον οὕτω πάρ᾽ ἀνθρώποις ὠνομασμένον, ἔπειτα βωμὸν πάρ᾽ Αθηναίοις ἰδρῦσαι, βοῦν θῦσαι, πρῶτος Ἀθήνης ἄγαλμα συστήσασθαι, ὡς οὐδὲ τούτων ἐκ παλαιοῦ ὑπαρχόντων. Κατώτερα δὲ τῶν Κέκροπος ἱστορεῖται χρόνον τὰ πάρ᾽ Ἕλλησι θαυμαζόμενα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . γίνεται γὰρ μετὰ Κέκροπα ὁ κατὰ Δευκαλίωνα κατακλυσμὸς, 0053B καὶ ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις, Ἐριχθονίου τε γένεσις, καὶ ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς Δαδρανίας κτίσις, ὃν πρῶτον, φησὶν Ὅμηρος . . . , τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς.

Κόρης τε ἁρπαγὴ, καὶ Δήμητρος μυστήρια, καὶ ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις, Τριπτολέμου γεωργία. Τρωός τε βασιλεία, οὗ υἱὸν. . . . . . . . . . . . . .

. . . . . ἀνηρείψαντο θεοὶ Διῒ οἰνοχοεύειν
Κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν᾽ ἀθανάτοισι μετείη.
Τιτυὸς δὲ συνεχρόνισε Ταντάλῳ· ναὶ μὴν ἡ Λητὼ κατὰ Τάνταλον· καὶ Ἀπόλλωνος γένεσις:

Λητὼ γὰρ ἥλκησε Διὸς κυδρήν παράκοιτιν.
0054B Κάδμος τε ὁ Σεμέλης πατὴρ εἰς Θήβας ἔρχεται.

Καδμείη δ᾽ ἄρα οἱ Σεμέλη τέκε φαίδιμον υἱὸν
Μιχθεῖσ᾽ ἐν φιλότητι Διώνυσον πολυγηθῆ.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Τούτων οὖν ἁπάντων πρεσβύτερος γεγονὼς συνίσταται Μωσῆς, ὡς ἂν κατὰ Κέκροπα τὴν ἡλικίαν ἀκμάσας. Ἀπὸ δὲ τοῦ π′ Μωσέως πάλιν ἀνιὼν ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος ζωῆς Ἀβραὰμ, εὑρήσεις ἔτη πε′, τοσαῦτα δὲ ἀπὸ τοῦ δηλωθέντος ἔτους τῆς Κέκροπος βασιλείας τὸν ἀνωτέρω χρόνον ἀπαριθμούμενος, ἐπὶ Νῖνον ἥξεις τὸν Ἀσσύριον, ὃν πρῶτόν φασιν ἁπάσης τῆς Ἀσίας, πλὴν Ἰνδῶν, κεκρατηκέναι, ὥστε εἶναι τὸν Ἀβραὰμ κατὰ τοῦτον.

0055A Ἐν οἷς οὐδὲν ἐπίσημον γεγονὸς ἱστορεῖται πάρ᾽ Ἕλλησι. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 0056A . . . Οὔπω τότε Ἀθηναίων οὔτε τὴν πόλιν, ούτε τὴν προσηγορίαν. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Exordium Libri.

0061B I. Incipiunt tempora totius saeculi, regesque gentium omnium, quibus locis, quibusque temporibus in suis provinciis, et quantum regnaverint (( Al. regnaverunt)), vel si quid memoriae dignum per generationes, nativitates, et regna, et ducatus, per 0062B (( Al. et per)) omnem actum Judicum, et omnium regum Juda, et aliorum qui non ex eadem tribu regnaverunt, per regnum (( Al. regna)) Assyriorum, caeterarumque gentium, et tempora dictatorum cum consulibus ordinariis. Sed et tempora imperatorum, 0063A et Caesarum, et quibus temporibus historiographos fuisse dixerunt; sed et successiones eorumdem, quod per ordinem rerum superius declaratum est. Quorum universa tempora, gesta, sive apud Hebraeos, vel apud Graecos, vel apud Romanos, sive apud Barbaros, caeterasque gentes, quae gesserunt, vel constituerunt per historias, in hoc libro plenissime demonstrantur: quod et in libro hoc historiae singulae conscriptae declarant, deorum generationem, vel singulorum progeniem, sive his temporibus ipsis antelatis, quae gesserunt, et tempora Olympiacorum, ex quo primus agon gymnicus constitutus, quos (( Al. constitutus est, quod)) Graeci Olympias ( sic) appellant. Et quo tempore adventus fuit Salvatoris nostri Jesu Christi, sive passio ejus; simulque et 0063B nomina episcoporum Ecclesiarum numero quatuor, hoc est, Romanorum, Alexandriae, Jerosolymorum, et Antiochiae, qui per easdem civitates metropoles provinciarum episcopi, quantum temporis singuli sederint (( Al. sederunt)), vel qui eorum episcopatus sui tempore martyrio coronatus sit, sive tempora persecutionum, quibus temporibus Ecclesiae dissipatae sint. Sed et tempora regum Macedonum, Alexandriae (( Al. Alexandri)), et quoto agone Olympiacorum, vel quibus temporibus, seu consulibus finem Alexander fecerit Judaeis, vel Vespasianus insecutionem, sive destructionem templi eorum miserit, et tributa eis constituit.

II. Numeratio temporum non solum ante hominum genus, sed etiam ante lumina ipsa atque stellas esse, 0064A cognoscitur. Nam cum primum fecit Deus coelum et terram, cum ipsis quoque elementis, quae in his elementis condita sunt, id est, aquas et spiritus, abyssosque; et tenebris (( Al. tenebras)), necdum luminibus neque sideribus constitutis, dixit Deus: Fiat lux: et facta est lux. Et vidit Deus lucem, quia bona est, et separavit Deus inter lucem et tenebras, et vocavit Deus lucem diem, et tenebras vocavit noctem: et factum est vespere et mane dies unus (Gen. I, 3-5) . Hic primus dies saeculi, non primus dierum omnium. Ideoque non primus, sed unus nominatus est. Secundo autem die factum est firmamentum in medio aquarum, quod et divisit inter aquam et aquam. Tertio autem die congregatae sunt aquae, quae sunt sub coelo, in congregationem unam, et apparuit 0064B arida, quam Deus Terram nominavit, atque congregationes aquarum appellavit Maria, herbamque produxit terra, et lignum fructiferum cum semine suo. Quarto igitur die facta sunt luminaria duo in firmamento coeli, ut luceant super terram ad inchoationem diei et noctis, et ut dividant inter diem et noctem, et sint in signa, et tempora, et dies, et annos, et sint in splendorem firmamenti (( Al. in firmamentum)) coeli, et luceant super terram. Quibus ita perfectis, manifestum est luminibus ipsis antecedere lucem tribus diebus. Unde mihi videntur Aegyptii, caeteraeque gentes hoc sequentes decretum, quatuor annis impletis, diem integrum superfluum, quem (( Al. quod)) etiam bissextum nominavere (( Al. solent nominare)). Nam cum tres dies istos computare qui 0065A sint, atque recogitare voluerimus, unius anni centesimam vigesimamque partem istam esse cognoscimus (( Al. cognoscemus)). Centesima autem et vigesima dies invicem computata, ista tertia pars esse anni dignoscitur. Tertia ergo addita parte annali (( Al. annuali)) quadriennio, dies integer completur, atque ad partium partes, menses atque anni superflui computantur, quos Hebraei quidem embolismos vocare solent, Aegyptii autem exaltationes siderum atque stabilitates appellant: immo bissextum ob rememorationem lucis atque dierum et noctium, quae luminibus triduum antecesserunt, celebratur, ideo quod tres dies sine auctore sole processerunt.

III. Nos igitur tempora conscribimus, non quae sunt saeculi mundi, neque luminum aut siderum, 0065B neque fructuum, aut lignorum, aut piscium, sed generationem hominum, cujus primus fuit Adam, factus sexto die. Quinto autem die dixit Dominus: Educant aquae reptilia animarum vivarum, et volatilia coeli. Et factum est sic. Et fecit Deus belluas, et cetos, et omnem animam vivam repentem, quas eduxerunt aquae secundum suum genus, et omnem volatilem secundum genus suum. Et vidit Deus quia bona sunt, et benedixit ea Deus, et dixit: Crescite, et multiplicamini, et replete aquas, quae sunt in mari, et volatilia multiplicentur super terram. Et factum est vespere et mane dies quintus. Sexto autem die dixit Dominus: Educat terra animam vivam secundum genus suum, quadrupedia et reptilia bestias terrae secundum suum genus. Et vidit Deus quia bona sunt, 0065C et dixit: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram, et habeat potestatem piscium maris, et volatilium coeli, et omnium jumentorum, et totius 0066A terrae, et omnium reptilium, quae sunt super terram. Et fecit Deus hominem, secundum imaginem Dei fecit eum: masculum et feminam fecit eos, et benedixit eos ((Al. addit Deus)), dicens: Crescite, et multiplicamini, et replete terram, et dominamini ejus, et habete potestatem piscium maris, et volatilium coeli, et omnium reptilium, quae sunt super terram (Ibid., 20-28) . Quomodo autem Deus eum, et unde fecerit (( Al. fecit)), post alia dicit: Et finxit hominem Deus de limo terrae, et sufflavit ((Al. insufflavit)) in faciem ejus spiritum vitae, et factus est homo in animam viventem ((Al. vivam)) (Gen. II, 7) . Et iterum post alia: Et dixit Dominus Deus: Non est bonum hominem solum, faciamus ei adjutorium secundum eum (Ibid., 18) . Et post alia: Adae autem non est inventus adjutor similis illi: Et immisit Deus 0066B soporem in Adam, et obdormivit: et apprehendit unam costam de latere ejus, et replevit locum carne ejus. Et aedificavit Dominus ((Al. addit Deus)) costam, quam sumpsit ab Adam in mulierem, et adduxit eam ad Adam videre quid eam vocaret. Et dixit Adam: Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea. Haec vocabitur Virago ((Al. mulier)), quia de viro suo sumpta ((Al. accepta)) est (Ibid., 20-25) . Ex his duobus omnis hominum multitudo procreata est. Unde etiam nos dinumerationem temporum facientes incipimus.

IV. Adam. Eva. Adam autem vocavit nomen mulieris suae Eva, quod interpretatur vita, quia ipsa est mater viventium. Adam autem cognovit Evam uxorem suam, et concipiens peperit Cain, et dixit: Acquisivi hominem per Deum, et adjecit fratrem 0066C illius parere Abel. Et factus est Abel pastor ovium, Cain vero agricola (( Al. operans terram)). Igitur cum uterque de suorum laborum fructibus immolarent, 0067A apparerent autem oblationes Abel acceptabiles magis coram Domino, tactus Cain invidia, insolens fratrem innocentem interemit, cujus morte genitor consternatus, ac sublatus in tempora, ab amplexu conjugis abstinuit Adam. Cum vero esset annorum CL genuit Seth, deinde alios mares et feminas. Fuerunt autem anni ejus Dccccxxx. Seth autem cum esset annorum CXXX genuit Enos: deinde in tempus alios mares et feminas. Fuerunt autem anni ejus Dccccxii. Enos vero cum jam esset nonagenarius genuit Cainam: deinde alios filios et filias. Fuerunt autem anni ejus Dccccv. Cainam vero cum esset septuagenarius genuit Malaleel: deinde alios filios et filias. Fuerunt omnes anni ejus Dccccx. Malaleel quadragenarius genuit Jareth: deinde alios 0067B filios et filias. Fuerunt anni ejus DCCCXCV. Jareth in CLXI anno genuit Enoch: deinde in tempora alios filios et filias. Fuerunt anni ejus omnes Dcccclxii. Enoch autem LXV anno genuit Mathusalem: 0068A deinde alios filios et filias. Vir fuit justus, vixit in humanis annis CCCLXV, et assumptus est. Mathusalem vero in CLXXXVII anno genuit Lamech: deinde alios filios. Omnes anni ejus Dcccclxix. Lamech autem anno CLXXXII genuit Noe, qui interpretatur consolator ab operibus manuum nostrarum in terra, cui maledixit Dominus: et deinde alios filios et filias. Fuerunt omnes anni vitae ejus DCCLXXVIII. Superiori tempore Cain fratricida ob divinam indignationem profugit ad orientalem plagam, et consedit apud regionem Eden. Cognovit autem uxorem suam, et genuit Enoch, ad cujus proprium nomen fundavit urbem in vocabulo filii. Porro Enoch genuit Gaidad, qui genuit Maviael, qui genuit Mathusalem, qui genuit Lamech, qui ex argumento 0068B vaticinatus divinam ultionem septuplam fuisse in Cain propter homicidium fratris; in se autem septuagies (( Al. septuagesies)) septies futuram ob necatum a se adolescentem sui vulneris in livore. Iste 0069A Lamech duxit sibi binas uxores, Adda scilicet et Sella. Ex Adda genuit Jobel, qui primum intra tentorium habitaculis moram (( Al. morem)) gessit. Ex eadem genuit Jubal, qui fuit citharoedorum primus. Ex Sella genuit Thobel, qui mirabilis malleator fuit in omni fabrili arte metallorum.

V. Noe vero cum D esset annorum genuit Sem, Cham et Japhet. Et cum multiplicassent homines super terram valde, ac ducerent uxores speciosas, in quarum formam exardescerent in concubitum, prout cujusque libido fuit, ex quibus gigantes viri famosi potentes a saeculo geniti in populos flagitiosos crescerent, proclives in omne facinus, spreto divino timore, sine cultu religionis. Cum foret autem Noe solus justus, placens Deo in generationibus suis, decrevit 0069B Deus servari de quacumque specie, ad reparandum semen cujuslibet animantium: caetera autem universa per diluvium perdere ac ulcisci, ab homine usque ad pecus, tam volatilium quam reptantium super terram. Instituit ergo Noe fabricari arcam ex lignis elaboratis et levigatis tabulamentis, altam XXX cubitis, latam L, longam CCC, et in cubitu consummatam, bitumine linitam intrinsecus et extrinsecus, divisam in mansiunculas et tristega. In quam sic dispositam introivit Noe cum filiis, et uxoribus suis, ac introduxerunt nutu Dei ex omnibus animantibus mundis, ex feminis septena, ex immundis vero bina: escam similiter juxta propriam cujuslibet naturam convenientia ad vescendum pabula. Septimo autem die ab ingressu arcae, quae 0069C fuit XVII mensis secundi, excesserunt aquae terminos et confinia naturae, tantaque vis imbrium largissimorum est exorta, tam ingens aquarum abyssus invasit continuo incremento per dies quadraginta, scissis cataractis coeli, donec nedum superficiem totius orbis, sed universa montium cacumina sub undis involverent cubitis XV altiores. Porro arca ferebatur super aquam, ex qua consumpta est omnis caro, quae movebatur super terram, volucrum, animantium, bestiarum, omniumque reptibilium, quae reptabant super terram, universi homines, et cuncta in quibus erat spiraculum vitae. Obtinueruntque aquae terras CL diebus, et recordatus est Deus Noe, et omnium animalium quae erant cum eo in Arca, adduxitque spiritum super terram, et cessavit aqua, et adoperti 0070A sunt fontes abyssi, et cataractae coeli: et cessavit pluvia de loco, et deficiebat aqua descendens de terra, et diminuebatur aqua post CL dies, et sedit arca in septimo mense XVII die mensis super montes Ararath (Gen. VIII, 1-3) . Isti montes in Armenia superiore sunt secus Persas. Aqua autem magis diminuebatur, usque ad decem menses; decimo autem mense primo die mensis visa sunt capita montium. Et factum est post XL dies, aperuit Noe fenestram Arcae quam fecerat, et dimisit corvum videre si cessasset aqua a facie terrae, et exiens non est reversus ad eum. Et sustinuit donec siccaretur aqua a terra, et dimisit columbam a se, videre si aqua cessasset a facie terrae, et non inveniens columba requiem pedibus suis, reversa est ad eum in arcam: quia aqua erat super omnem faciem terrae. 0070B Extendens autem manus suas Noe accepit eam, et induxit eam apud se in arcam. Et sustinuit adhuc septem dies alios, et iterum dimisit columbam de arca, et reversa est ad eum columba ad vesperum, et habuit folium olivae cum surculo in ore suo. Et intellexit Noe quia cessavit aqua a facie terrae. Et sustinuit Noe adhuc septem dies alios, et dimisit columbam, et non est ausa reverti ad eum. Tenuit ergo diluvium terram donec siccaretur annum integrum (Ibid., 5-14) . Postquam introivit autem Noe in arcam, septimo die inclusit Deus de foris fenestram arcae, et XL diebus, et XL noctibus facta est pluvia, stetitque aqua CL dies. Post istos dies clausi sunt fontes abyssi, et coepit aqua diminui. Septimo autem mense sedit Arca super montem Ararath. Diminuebatur autem aqua 0070C usque XI menses. Prima autem die hujus mensis capita montium reliquorum visa sunt, et caetera ut supra. Postea Noe denudavit arcae tectum post annum integrum, et hoc ipsum scribitur, et significat dicens: Et factum est in primo et DC anno vitae Noe, primo die mensis, cum minuisset aqua a facie terrae, denudavit Noe tectum Arcae, quod fecerat, et vidit quod defluxisset aqua a facie terrae. In secundo autem mense VII et XX die mensis siccata est terra (Ibid., 14, 15) : et exiit Noe, et uxor ejus, et filii ejus, et uxores filiorum suorum cum eo, omnes bestiae et omnia peccora, et omnia reptilia, quae moventur super terram, secundum genus suum, et omnia volatilia secundum genus eorum exierunt de arca.

0071A Ab Adam, Usque Ad Diluvium, Sunt Anni MMCCXLII; Secundum Hebraeorum Numerum Anni MDCLVI.

Et facti sunt omnes dies Noe anni Dccccl, et mortuus est.