PROLOGUS

Duodecim Prophetarum ossa pullulent de loco suo : nam corroboraverunt Jacob: nam redemerunt se in fide virtutis. Eccli. xlix, 12. In hoc verbo notanter quinque: firmitas Prophetarum, numerus, sanctitas, utilitas, et horum causa per duplex opus: in se scilicet, et in alio.

Firmitas notatur in hoc quod dicit, " ossa. " Haec enim praestant corpori firmitatem. Signant autem ossa, Scripturae soliditatem, in qua sicut dulcedo medullae latet spiritualis sensus, Psal. lxv, 15 : Holocausta medullata offeram tibi. De his ossibus dicitur, Thren. 1, 13: De excelso misit ignem in ossibus meis, et erudivit me. Ecclesia autem conqueritur his ossibus se esse destitutam a diabolo, Isa. xxxviii, 13 : Quasi leo sic contrivit omnia ossa mea. Psal. CI, 4: Ossa mea sicut cremium aruerunt.

" Ossa " ista dicentur " duodecim Prophetarum: " quia Prophetae in hoc libro contenti, duodecim sunt. Duplex enim est aedificium Ecclesiae, scilicet in destructione mali, et in constitutione boni. Malum autem destruendum est duplex, idololatria scilicet, et malorum morum. Et contra idololatriam sub invitatione ad paenitentiam prophetant primi quinque, tres primi ad paenitentiam invitantes sub destitutione peccati, duo sequentes adminicula paenitentiae per prophetiam adhibentes. Peccatum enim idololatriae tripliciter considerantur, scilicet in culpa, et paena. In culpa, dupliciter, scilicet in auctoribus culpae, et in imitatoribus. Et contra auctores, secundum quod ab eis procedit idololatria,

prophetat Osee. Contra imitatores prophetat Amos. De malo autem poenae quod debetur idololatriae, nisi per paenitentiam revocetur, prophetat Joel, et ponitur inter duos, Osee et Amos, ut sciatur quod malum paenae ad utrosque referatur, auctores scilicet, et imitatores. Adminicula paenitentiae duo sunt, scilicet ablatio hostis ex invidia impedientis, et adhibitio exempli. Primum prophetat Abdias sub metaphora Edom, secundum autem Jonas sub exemplo paenitentiae Ninivitarum. Quatuor qui sequuntur prophetant contra malos mores, maxime contra rapinas et homicidia Principum, semper sub invitatione ad paenitentiam. Hoc enim malum consideratur quatuor modis, in culpa scilicet, et in a paena. Secundum quod in culpa, maxime in auctoribus culpae, prophetat contra ipsum Michaeas, qui sextus est. Secundum quod consideratur in paena, tripliciter consideratur, secundum tria quae faciunt paenam timeri, acerbitas scilicet, exemplum quo alii puniti sunt, et generalitas, eo quod omnes involvit, et nulli parcit peccanti. Quantum ad exemplum punitionis aliorum, est prophetia Nahum, qui septimus est. Quantum ad acerbitatem, est prophetia Habacuc, qui est octavus. Quantum ad generalitatem involutionis, quod scilicet omnes involvit peccantes, est prophetia Sophoniae, qui nonus est. Ad reaedificationem autem templi et Ecclesiae spiritualem, tria exiguntur : necessitas

aedificii cum expensis, aedificantium ordinatio ad aedificium, et custodia religionis templi aedificati. Necessitatem autem cum expensis prophetat Aggaeus, qui decimus est. Ordinem aedificantium prophetat Zacharias, qui est undecimus. Custodiam religionis prophetat Malachias, qui est duodecimus et ultimus. Isti sunt duodecim boves stantes sub mari vitreo , exarantes agrum Ecclesiae vomere praedicationis. Isti etiam sunt duodecim fontes inventi in Elim a filiis Israel , fundentes aquas salutaris doctrina Dicit autem, " Ossa " pluraliter, quia in singulis istorum, quatuor sunt sensus. Historicus scilicet, solidilatem habens ex rerum veritate. Tropologicus sive moralis, soliditatem habens ex virtute. Allegoricus, soliditatem habens ex fidei certitudine. Anagogicus, soliditatem habens ex aeternorum promissorum immobilitate. Prov. xxx, 24 : Quatuor sunt minima terrae, et ipsa sunt sapientiora sapientibus.

Haec sunt " ossa," non quorumlibet, sed Prophetarum, " ut notetur Scripturae auctoritas et sanctitas. Auctoritas in inspiratione. Inspiratio (ut dicit Cassiodorus) immobilis veritatis est. Sanctitas autem inspirantis a Spiritu sanctificante. Sap. vii, 27 : Per nationes in animas sanctas se transfert, amicos Dei et Prophetas constituit. Joel, II, 28: Effundam spiritum meum super omnem carnem: et prophetabunt filii vestri, et filiae vestrae.

Per hoc autem quod dicitur: " Pullulent de loco suo, " tangitur utilitas. Pullu-

lat enim quod a principio sibi intrinseco germen emittit. A sensibus enim ex verbis Prophetarum pullulantibus, tota germinat Ecclesia, Isa. XXVII, 6: Qui ingrediuntur impetu ad Jacob, florebit et germinabit Israel, et implebunt faciem orbis semine. Osee, XIV, 6 et 7 : Ero quasi ros, Israel germinabit sicut Ulium, et erumpet radix ejus ut Libani. Ibunt rami ejus, et erit quasi oliva gloria ejus: et odor ut Libani. Et virtutem pullulationis dicit, cum subdit, " De loco suo, " ita quod praepositio, de, dicat causam et continentiam simul. Locus autem Prophetarum, Spiritus sanctus est, ad quem moventur, accipiendo inspirationem, et. a quo moventur missi ad denuntiationem et intra quem continentur per sanctitatis virtutem. Gen. XXVIII, 17 : Quam terribilis est locus iste ! non est hic aliud nisi domus Dei, et porta caeli. Hic locus pullulare facit quod plantatur in ipso. Exod. III, 5: Locus in quo stas, terra sancta est. Isa. v, 1, secundum litteram Septuaginta: Vinea fuit dilecto in loco uberi .''

Horum omnium causam meritoriam subjungit, et in hoc accipitur actus

x proprius Prophetarum et finis. Et est duplex, in alio scilicet, et in seipsis. In alio Prophetae proprium est, corroborare proximum qui luctatur contra diabolum, mundum, carnem, et vitia : et ideo Jacob vocatur, qui luctator interpretatur. Ad Ephes. VI, 12: Non est nobis, supple, tantum, colluctatio adversus carnem ei sanguinem: sed adversus principes, et potestates, adversus mundi rectores tenebrarum harum, contra spiritualia nequitiae in caelestibus. Sic luctatus est Jacob cum. Angelo, Genes. XXXII, 25: Et tetigit nervum femoris ejus, et statim emarcuit contra concupiscentiam carnis, et accepit benedictionem contra diabolum, et confortationem contra mundum et homines. Sic Judas Machabaeus corroboravit suos, Machab. XV, 11: Singulos autem illorum armavit, non clypei et hastae munitione, sed sermonibus optimis, et exhortationibus.

Finis autem et scopus in seipsis est, quod subditur: " Et redemerunt se in fide virtutis. " Ezech. III, 17, dicitur, quod Propheta speculator est, nec de periculo mali speculatoris se redimit, nisi per virtutem fidelissimae speculationis, ut scilicet omne quod viderit, denuntiet , sicut dicitur, Isa. XXI, 6: Pone speculatorem : et quodcumque viderit, annuntiet. Fideliter ergo annuntiantes omne consilium Dei, seipsos redemerunt a periculo negligentis speculatoris, quod dicitur, Ezech. III, 18 : Si dicente me ad impium: Morte morieris : non annuntiaveris ei... ipse impius in iniquitate sua morietur, sanguinem autem ejus de manu tua requiram. Contra : Paulus, Act. XX, 26 et 27, dicit: Mundus sum a sanguine omnium, Non enim subterfugi, quominus annuntiarem omne consilium Dei vobis.

Non est Idem ordo duodecim Prophetarum apud Hebraeos, qui est apud nos. Unde secundum id quod ibi legitur, hic quoque dispositi sunt. Osee commaticus est, et quasi per sententias loquens. Joel planus in principiis: in fine obscurior. Et usque ad Malachiam, habent singuli proprietates suas: quem Esdram scribam, legisque doctorem, Hebraei autumant. Et quia longum est nunc de omnibus dicere, hoc tantum vos, o Paula et Eustochium, admonitas volo, unum librum esse duodecim, prophetarum: et Osee synchronon Isaiae j Malachiam vero Aggaei et Zachariae fuisse temporibus. In quibus autem tempus non praefertur in titulo, sub illis eos regibus prophetasse, sub quibus et hi qui ante eos habent titulos, prophetaverunt.

ARGUMENTI. SANCTI HIERONYMI IN DUODECIM PROPHETAS MINORES EXPLANATIO,

Huic libro Hieronymus praemittit argumentum, in quo mentes instruit legentium de quatuor, scilicet de ordine, de modo, de libri unitate, de Prophetarum et prophetiae tempore, et hoc est : " Non idem est ordo duodecim Prophetarum, " hoc est, libri in quo duodecim Prophetarum prophetiae conscribuntur : " apud Hebraeos, " ubi scilicet prima veritas est, et fons prophetiae, " qui et apud, nos, " secundum scilicet antiquam translationem Septuaginta. Ibi enim talis ordo est, Osee, Amos, Michaeas, Joel, Abdias, Jonas, JNalium, Habacuc, Sophonias, Aggaeus, Zacharias, Malachias, " Unde secundum quod " hoc est, secundum quem ordinem, " ibi, " hoc est, apud. Hebraeos, " legitur, " de ordine scilicet : " hic quoque, " hoc est, apud Latinos in nostra translatione, " dispositi sunt, " hoc est, ordinati sunt. I ad Co- rinth, xiv, 40 : Omnia autem honeste, et secundum ordinem fiant, in vobis scilicet.

" Osee. " Tangit hic in ocium in Osee, in Joel specialiter, et in caeteris in summa, et hoc est : " Osee commaticus est. " Comma sunt sententiae perfectae sine conjunctionibus conjunctae, et est color rhetoricus : sicut et Cola sunt sententiae Imperfectae sine conjunctionibus conjunctae, sicut Isaiae, i, 4 : Vae genti peccatrici, populo gravi iniquitate, semini nequam, filiis sceleratis. Ecce Cola. Dereliquerunt Dominum, blasphemaverunt sanctum Israel, abalienati sunt retrorsum. Ecce Commata. Et hoc est quod sequitur : " Et, " id est, " quasi per sententias loquens, " perfectas scilicet sine conjunctione conjunctas.

Et subdit de Joel : " Joel planus in principiis, " ubi scilicet loquitur de persecutione Nabuchodonosor : " in fine obscurior, " ubi. de judicio extremo loquitur.

Et subdit in communi de omnibus " Et usque ad Malachiam habent singuli proprietates suas, " in modo scilicet, " quem, " scilicet Malachiam, " Esdram scribam legisque doctorem, " hoc est,

legis Doctorem, " Hebraei autumant, " scilicet esse.

Et subdit de libri unitate : " Et quia longum est nunc de omnibus dicere, " supple, sigillatim, Eccli. xliii, 29 : Multa dicemus,ct deficiemus in verbis : " haec tantum vos, o Paula et Eustochium, " hoc est, mater et filia, " admonitas volo, " supple, esse, " unum librum esse duodecim Prophetarum, " ab unitate finis scilicet quem diximus in praecedentibus.

Et subdit de tempore : " Et Osee " supple, fuisse, " synchronon, " hoc est, contemporaneum, a AdminBookmark quod est cum : et AdminBookmark quod est tempus, " Isaiae. "

Prophetaverunt autem eisdem temporibus Osee, et Isaias, et Joel, et Amos, et Abdias, et Jonas, et Michaeas. " Malachiam vero, " ultimum scilicet, " Aggaei et Zachariae fuisse temporibus, " hoc est, eorum synchronon. " In quibus autem, " hoc est, Prophetis, " tempus non praefertur in titulo, " hoc est, in principio prophetiae, " sub illis eos Regibus prophetasse, " supple, autumant Hebraei, " sub quibus et hi, qui ante eos, " supple, immediate ponuntur, " habent titulos, " supple, scilicet Regum, " quibus prophetaverunt, "

D. ALBERTI MAGNI,

EPISCOPI RATISBONENSIS,ORDINIS PRAEDICATORUM,

DOCTRINA TOTO ORBE CELEBERRIMI,