Prologus D. Hieronymi in Joel prophetam.

Sanctus Joel apud Hebraeos post Osee ponitur. Et sicut ibi sub nomine Ephraim, ad decem tribus confertur vaticinium, vel Samaria vel Israel saepe memorantur: sic in hunc Prophetam omne quod dicitur, principaliter ad tribum Juda ad Jerusalem pertinere credendum est, et nullam omnino Israelis, id est,decem tribuum, in hoc fieri mentionem. Tempora quoque quibus prophetavit, eadem debemus accipere quae in Osee legimus : in diebus Oziae, Joathan, et Achaz, et Ezechiae, regum Juda : in diebus Jeroboam, filii Joas, regis Israel. Porro factum esse sermonem Domini, ad meritum ejus refertur cui fit, non ad conditionem illius qui fieri dicitur, ut alibi legimus : Dominus factus est mihi in salutem . Auditus autem in Scripturis sanctis non est ille qui in aure sonat, sed qui in corde percipitur, juxta illud quod Dominus loquitur in Evangelio: Qui habet aures audiendi, audiat . Quod autem dicitur hebraice haazinu , graece AdminBookmark , etla tine sonat auribus percipite, ''proprie non au

re, sed corde percipitur. Qui senes sunt et caelestes, audiunt spiritualiter : qui autem habitant in terra appellanturque terreni, auribus percipiunt. Ubicumque autem haec duo verba conjuncta ponuntur, non ad simplicem tantum verborum sonum referuntur, sed ad reconditam quoque dictorum intelligentiam pertinent . In Genesi, Lamech loquitur ad. uxores suas Ada et Sella: " Audite verba mea. uxores Lamech, auribus percipite sermones meos: quia virum occidi in vulnus meum, et juvenem in livorem meum . Et Isaias : Audite caeli, et auribus percipe, terra .''

PROLOGI DIVI HIERONYMI IN JOEL PROPHETAM EXPLANATIO.

" Sanctus Joel. " Huic Prophetae Hieronymus praemittit prologum et argumentum.

In prologo quinque continentur. Ordo scilicet ad quos prophetat, et tempus prophetiae, et qualiter accepit inspirationem, et qualiter audienda est enuntiatio prophetica.

Sanctum dicit, ut ad prophetandum sit idoneus. Psal. XLIX, 16 : Peccatori dixit Deus :, Quare tu enarras justitias meas ? Eccli, XV, 9 : Non est speciosa laus in ore peccatoris. Joel incipiens Deus dicitur, ut omne quod dicit, a Deo incipere credatur. Ad Romam XV, 18 : Non audeo aliquid loqui eorum, quae per me non efficit Christus. " Apud Hebraeos, " apud quos est primus fons doctrinae fidei. Prov. V, 16 : Deriventur fontes tui foras, et in plateis aquas tuas divide. " Post Osee, " hoc est, post librum Osee, " ponitur, " quia postquam fornicatus est populus, consequens est ut per paenitentiam revertatur. Paenitentia enim supponit peccatum esse factum. II Paralip. in oratione Manasses : Non posuisti paenitentiam justis,... iis, qui tibi non peccaverunt.

Et subdit de materia, id est, ad quos prophetat.

" Et sicut ibi, " hoc est, in Osee, " sub nomine Ephraim, " quod signat regnum decem tribuum, " ad decem tribus confertur, " hoc est, componitur, " vaticinium : " quae scilicet decem tribus, " vel Samaria, " a metropoli, " vel Israel, " a primo patre, " saepe memorantur, " hoc est, nominantur : " sic in hunc Prophetam omne quod dicitur. " Sic ordinatur littera : Sic omne quod dicitur in hunc Prophetam, ad eos scilicet. Psal. LXXXIV, 9 : Audiam quid loquatur in me Domi-nus Deus. II ad Cor. XIII, 3 : An experimentum quaeritis ejus, qui in me loquitur Christus. " Principaliter ad tribum Juda, " hoc est, ad regnum Juda, quod fuit super duas tribus, " et ad Jerusalem, " metropolim scilicet, ubi sedes regni fuit, " pertinere credendum est. "Principaliter dicit, quia litteralis sensus ad duas tribus est: tropologicus autem ad omnes extenditur. " Et nullam omnino, " quoad sensum litteralem, " Israelis, id est, decem tribuum in hoc " libro Joelis " fieri mentionem, " supple, principaliter.

Et subdit de tempore.

" Tempora quoque quibus prophetavit " Joel, " eadem debemus accipere, " secundum regulam Hebraeorum, quod Prophetas in quorum titulis tempora et reges non ponuntur, intelligere debemus temporibus eorumdem regum prophetasse, qui ponuntur in titulo immediate praecedentis Prophetae: " quae in Osee legimus, " qui immediate istum praecedit. Et subdit de nominibus illorum : " In diebus Oziae, " de quo IV Reg. XV, " Joa-" than, " de quo ibidem, " et Achaz, " de quo IV Reg. XVI, " et Ezechiae,)) de quo IV Reg. XVII et XVIII, " regum Juda. " Isti enim quatuor reges fuerunt duarum tribuum. " In diebus Jeroboam., filii Joas, regis Israel,)) de quorum utroque habetur IV Reg. XIII.

Et subdit qualiter per inspirationem sermo Dei factus est ad ipsum.

" Porro factum esse sermonem Domini. " Sermo Domini in se factus non est. Dicit enim Augustinus et Chrysostomus, quod, " id per quod omnia sunt " facta, factum esse non potest : seque" " retur enim quod esset factum per seip-"sum." Sunt autem omnia facta per verbum Dei, Joan. I, 3 : Omnia per ipsum facta sunt: et sine ipso factum est nihil, quod factum est. a Ad meritum ejus cui fit, refertur, " ut scilicet connotatum verbi in Propheta factum esse credatur, hoc est, inspiratio verbi ad prophetandum, " non, " hoc est, non refertur factio, " ad conditionem illius," scilicet

sermonis, " qui fieri, " vel condi, " dicitur. " Et hoc est quod factio quae importatur per participium factus, non ponatur circa rem substantivi sui quod est sermo, sed in re accusativi vel dativi, cum dicitur: ''Factus est ad Joe'em vel Joeli : illi enim vel ad illum aliquid factum est quod est inspiratio. Et hoc probat, subdens : " Ut alibi legimus, " scilicet in Psal. cxvii, 14 : " Dominus... factus est mihi in salutem. " Alia translatio, Salvatorem, ubi factio non ponitur circa rem accusativi. Salvator enim factus non est, sed ponitur circa rem dativi, hoc est circa eum qui salvatur et cui salus datur.

Et subdit de auditu enuntiationis propheticae.

" Auditus autem, " quo scilicet audiuntur divina, " in Scripturis sanctis, " quae spiritualiter loquuntur, " non est ille, " exterior scilicet, " qui in aure " exteriori, " sonat " in aere. De illo enim dicitur, Jsa. VI, 9 : Audite, audientes, et nolite intelligere : et videte visionem, et nolite cognoscere. " Sed qui in corde percipitur, " ad intellectum scilicet qui quasi locus est auditorum et vas, "juxta illud quod Dominus loquitur, " Matth. xlii, 9: " Qui habet aures audiendi, audiat , " interius percipiendo. Aliter enim dicitur: Non audivit populus meus vocem meam : et Israel me non intellexit . Dicit enim, aures audiendi, eo quod via est ad auditum interiorem. Apoc. III, 6: Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat Ecclesiis. Et hoc probat ex proprietate Graeci sermonis, subdens : " quod autem dicitur Hebraice haazenu , graece AdminBookmark , et latine sonat auri-bus percipite. " Et arguit ex hoc subdens : " Proprie non aure, " quae via scilicet est, et non vas, vel locus, " sed corde percipi tur. " Percipitur enim quod

capitur ; non enim capitur aliquid in quo est sicut in transitu : aure ergo non percipitur, quia non capitur. Subdit distinguens qui audiant et qui percipiant: " Qui senes sunt, " mentis scilicet canitie, de qua Sap. IV, 8 et 9 : Cerni sunt sensus hominis, et aetas senectutis vita immaculata. " Et caelestes, " sensu scilicet et merito. Ad Philip. III, 20: Nostra conversatio in caelis. est. a Audiunt spiritualiter: " illi enim spiritum habent interius revelantem. Joan. XVI, 13: Cum venerit ille Spiritus veritatis, docebit vos omnem veritatem. " Qui autem habitant in terra, " hoc est, in terreno corpore, quod ab auditu spirituali impedit animam, Sap. IX, 15 : Corpus quod corrumpitur, aggravat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem: " appellanturque terreni, auribus percipiunt, " quasi ab alio loquente. Joan. III, 31 : Qui est de terra, de terra est, et de terra loquitur.

Et subjungit documentum generale : " Ubicumque autem haec duo verba, " audite scilicet, et auribus percipite, " conjuncta ponuntur, " in Prophetis scilicet, " non ad simplicem tantum verborum sonum referuntur, qui simplex sonus est in sensu litterali, " sed ad reconditam quoque, " spiritualem scilicet in litterali, " dictorum, " hoc est, eorum quaeae dicuntur, " intelligentiam pertinent. " Hoc autem probat, subdens : " In Genesis Lamech, " qui a Cain descendit, " loquitur ad uxores suas Ada et Sella, " primus enim bigamiam introduxit : " Audite verba mea, uxores Lamech, " et hoc refertur ad auditum interiorem, " auribus percipite sermones meos, " quod refertur ad auditum exteriorem, " quia occidi virum in vulnus meum, " hoc est Cain, qui propter fratricidium profugus habitavit inter be- stias, quem Lamech ad feram projiciens sagittam occidit. Et quod dicitur, in vulnus meum, sensus est, hoc est, in vulnus a me inflictum, " et juvenem in livore meo ''" Dicitur enim quod. Lamech caecus a juvene dirigebatur ad venationem, et quia Cain occidit vulnere sagittae, et hoc juvenis non prohibuit, iratus in ju-

venem, insurrexit, et Eventibus ictibus per arcum juvenem occidit. Et hoc est quod dicitur, in livore meo. " Elisa, I, 2: Audite, caeli, " hoc est, caelestes, quorum est intus auditus, " et auribus percipe, terra, " hoc est, terreni, qui tantum exterius audiunt.