Argumentum D. Hieronymi in Joel prophetam, ex Prologo Galeato.

Joel, filius Phatuel, describit terram duodecim tribuum, eruca, brucho, locusta, rubigine vastante consumptam -, et post eversionem prioris populi, effusum iri Spiritum sanctum super servos Dei et ancillas, id est, super centum vigint credentium nomina, et effusum iri ex caenaculo Sion. Qui centum vigenti, abi uno usque ad quindecim paulatim et per incrementa surgentes, quindecim graduum numerum efficiunt, qui in. Psalterio mystice continentur ad Paulinam.

Ex tribus generibus rhetorum haec sumuntur principia, et tres sunt argumentorum partes ex quibus solet omnis orator incipere : aut enim dociles, aut benevolos, aut attentos debet efficere. Hic igitur propheta a magnitudine cladis sumens initium, eosque qui audituri erant volens ad paenitentiam provocare, reddit attentos, admirans futurum malum, et considerantes venturae cladis asperitatem ocius arriperent paenitentiam. In hoc propheta idcirco, nec reges, nec tempora sunt praenotata , quia iisdem temporibus ac regibus quibus Osee, prophetavit.

Joel interpretatur incipnens^ aut Domini descensus ; tropologice, hoc est, quod qui ostium et scientiam Dei habuerit apertam, recte incipit prophetare. Joel. de tribu Ruben natus, et iste de videntibus unus fuit, in agro Bethoron, ubi etiam in pace mortuus est atque sepultus.

ARGUMENTI DIVI HIERONYMI IN JOEL PROPHETAM EXPLANATIO.

Post hunc prologum praemittit Hieronymus argumentum, in quo mentem aperit de contentis in prophetia. Accipitur autem istud de verbis Hieronymi in Prologo galeato.

Et sicut tria continentur in prophetia, ita et tria in argumento : scilicet clades evertens, paenitentia, et sanctificatio. " Joel, Phatuel filius, " hoc est, Propheta Prophetae filius. Psal. XXIII, 6 : Haec est generatio quaerentium eum, scilicet Dominum: " describit terram duarum tribuum, " Judae scilicet, et Benjamin, quibus immixti erant Sacerdotes, et tribus levitica. " Eruca, " quae est vermis oleribus adhaerens, et viride et molle quod est in folio consumens, sed non tangens stipitem folii, vel venas quae de stipite in viridi folio disperguntur, eo quod ille durae sunt. " Brucho, " hoc est, pullo locustae, quando de semino primo egreditur, et nec saltum habet nec volatum. Sub quo etiam intelligitur attalagus, qui est bruchus aliquantulum grandiusculus, quando scilicet saltum parvum habet, sed non volatum. " Locusta, " quod idem quidem animal est, sed perfectum. Unde componitur a longo, et hasta : eo quod retro longa crura habet per modum hastae quibus nititur et impingit se ad. saltum ; habet etiam alas, quibus utitur ad volatum. " Rubigine, " Rubigo dicitur ros incensus ab aere descendens, et viridia magis incendens, et primo ad minii colorem, postea autem in fuliginem convertens, et hoc modo adhaerentia erucae nociva est, dura tamen dimittit. Bruchus autem immobilitate, quia late et in diversis pastum quaerere non potest, id quod remansit erucae, totum medullitus exsugit. Locusta autem quae altius volat, etiam ad arborum flo- res, fructus, et frondes extollitur, quae erucae et brucho superfuerunt. Rubigo autem quae cum rore omnia tegit, nihil relinquit. Et sic in principio sui a quadruplici plaga, " vastante consumptam, " describit terram duarum tribuum.

In secunda autem parte : " Et " id est, etiam, " post eversionem prioris populi, " quae eversio facta est per plagas, vel per paenitentiam quam in secundo describit capitulo, supple, describit etiam in tertio capitulo " effusum iri Spiritum sanctum, " in Dei praeordinatione, " super servos Dei et ancillas, " Apostolos scilicet et mulieres, quae cum eis erant, sicut dicitur Act. I, 8. Et hoc explanat, subdens : " Id est, super centum viginti credentium nomina. " Nomina dicuntur nominati inter credentes et perfecti, quod adaptat ulterius, subdens: " Et, " id est, quia " fuerunt viri in caenaculo montis Sion, " Apostoli scilicet et discipuli, centum viginti. Act. I, 15 : Erat turba hominum fere centum viginti : cujus numeri subjungit mysterium : " Qui, " scilicet centum viginti, " ab uno usque ad quindecim, " progressione scilicet continua, " paulatim, " ut scilicet quilibet numerus secundum se sigillatim accipiatur, " et per incrementa, " ut scilicet sequens numerus praecedenti semper adjungatur, " surgentes " numeri " quindecim graduum numerum efficiunt, " propter hoc quod progressio stat in quindecim. Gradus autem quindecim in Psal. CXIX ad CXXXIV. Sunt qui dicuntur canticum graduum, eo quod signat profectus ascendentis per gradus virtutum, et sunt ad Psal. CXIX: Ad Dominum cum tribularer, inclusive, usque ad quatuordecim sequentes continue. Et hoc est quod sequitur : " Qui, " scilicet numerus, " in Psalterio mystice continetur. " Progressio autem continua vocatur numerus ab uno usque ad. quindecim numeratus, ita quod quilibet numerus contentus inter quindecim omnibus praecedentibus se continuo supponatur. Sic scilicet duo uni addita faciunt tria. Tria autem duobus et

uni addita faciunt sex. Quatuor autem tribus et duobus et uni addita, faciunt deceni. Et hoc modo progrediendo usque ad quindecim, surgit numerus centum viginti, nec plus nec minus.

Et hucusque completum est argumentum mentem aperiens de omnibus quae in prophetia continentur. Quod autem sequitur, Glossa est de originali sumpta, in quo ostendit modum principii in prophetia, et quare in titulo reges non ponuntur, et qualiter sibi nomen congruit et genus.

" Ex tribus generibus rhetorum, " hoc est, rhetoricorum locorum, " haec sumuntur principia, " scilicet istius prophetiae, quod explanans, subdit: " Et " idem " tres sunt argumentorum partes, " quibus scilicet advocatus mentem admonens judicis et assistentium, primo prooemialiter proponit, " ex quibus solet omnis orator incipere. " Et enumerat locos illos: " Aut enim dociles, " juribus scilicet et rationibus propositorum allegatis, " aut benevolos, " favorabilitate causae praeposita, " aut attentos, " difficultate dicendorum ostensa, " debet efficere, " orator scilicet. Et hoc adaptat isti auctori, subdens : " Hic igitur Propheta, " Joel scilicet, recte secundum artem rhetoricam, " a magnitudine, " futurae scilicet " cladis, " suae scilicet prophetiae, " sumens initium, " prophetandi scilicet, " eosque qui audituri erant " prophetiam " volens ad paenitentiam provocare. " Isa. L, 4 : Dominus dedit mihi linguam eruditam, ut sciam sustentare eum, qui lassus est verbo, " Reddit attentos. " Tsa. l, 5 : Dominus Deus aperuit mihi aurem, ut audiam eum quasi magistrum. Per quid autem reddit attentos, subdit : " Admirans, " hoc est, in admirationem ponens, " futurum malum, " quod scilicet terrae et habitatoribus prophetat imminere. Et subdit intentionis suae in hoc finem : " Ut considerantes, " auditores scilicet, " venturae cladis asperitatem, " oculis magis cordis quam corporis, " ocius arriperent paenitentiam, " territi scilicet de malo futuro.

Et subjungit quare reges et tempora in titulo non ponuntur : " In hoc Propheta idcirco, nec reges, nec tempora sunt praenotata, " in titulo scilicet, " quia, " secundum regulam Hebraeorum, " iisdem temporibus ac regibus quibus Osee, " supple, prophetavit, " prophetavit " et iste, et ideo post Osee immediate ordinatur.

Et subdit de nominis congruentia : " Joel interpretatur incipiens, aut Domini descensus. " Ptolomaeus in Proverbiis : " Qui inter sapientes est humi-" lior, inter sapientes est sapientior, sic-" ut profundiores lacunae, plures conti-(( nent aquas. " Eccli. III, 20 : Quanto magnus es, humilia te in omnibus. Luc. XIV, 10 : Recumbe in novissimo loco. Et subdit mysterium, dicens : " Tropologice, hoc est, " significatum scilicet " quod qui ostium, et, " id est, " scientiam Dei, " hoc est, scientiam de divinis, " habuerit apertam, " hoc est, revelatam, quod Phatuel hujus Prophetae pater interpretatur, " recte incipit prophetare,)) et hoc in praehabitis ostensum est. Deinde subdit de genere et sepultura ; " Joel, de tribu Ruben natus, " supple, fuit, et hoc competit, quia Ruben visio interpretatur. cc et iste de videntibus, " hoc est, de Prophetis, " unus fuit. " I Reg. IX, 9 : Qui Propheta dicitur hodie, vocabatur olim Videns. Et subdit de patria : " In agro " hoc est, villa agresti, " Bethoron, " quod interpretatur domus magistri, vel domus ascensus humilium, quod etiam competit, quia ibi Spiritum sanctum ut magistrum audivit, et ibi ab humilitate idiotae ad sublimitatem prophetiae ascendit. " Ubi etiam, " in agro scilicet Bethoron, " in pace, " supple, ante captivitatem et gladium, " mortuus est. " Psal. LXXV, 3 : Factus est in pace locus ejus, scilicet Dei. " Atque sepultus. " Isa. XI, 10 : Erit sepulcrum ejus gloriosum.