46. De Nativitate BMV.

la. Epithalamica

die sponso cantica,
Intus quae concipis,

dic foris gaudia,
Et nos laetificans

de sponso nuntia,
Cujus te refovet

semper praesentia.

1b. Adolescentulae,

vos chorum ducite,
Cum haec praecinerit,

et vos succinite,
Amici sponsi, vos

vocarunt nuptiae,
Et novae modulos

aptemus dominae.

2 a. In montibus

hic ecce saliens,
Ecce venit

colla transsiliens,
Per fenestram

ad me respiciens,
Per cancellas

dixit prospiciens:
Amica, surge, propera,
Columba nitens, advola.

2b. Horrens enim

hiems jam transiit,
Gravis imber

recedens abiit,
Ver amoenum

terrae aparuit.
Parent flores

et turtur cecinit:
Amica, surge, propera,
Columba nitens, advola.

3 a. Rex in accubitu

jam se contulerat,
Et mea redolens

narda spiraverat,
In hortum veneram,

in quem descenderat,
At ille transiens

jam declinaverat.

3 b. Per noctem igitur

hunc quaerens exeo,
Huc, illuc anxia

quaerendo cursito,
Occurrunt vigiles,

ardenti studio
Quos cum transierant,

sponsum invenio.

4 a. Jam teneo,

quod optaveram ;
Jam rideo,

quae jam Severam.

4b. Plus doleo,

plus amaveram ;
Plus gaudeo,
plus dolueram.

5 a. Nocte flevi, mane risi,
Flevi nocte, risi mane.

Noctem insomnem
amor duxerat,

Quem venientem
amor fecerat.

5 b. Dilatione

votum creverat,
Donec amantem
amans visitat.

Planctus nocte, plausus die,
Nocte planctus, die plausus.

6 a. Eja nunc, comites
et Sion filiae,
Ad sponsae cantica
psalmum adnectite,

6b. Quod moestis reddita
sponsi praesentia
Convertit elegos
nostros in cantica.

7 a. Quam fecit Dominus,
haec est dies;

Quam exspectavimus,
haec est dies;

Quam vere risimus,
haec est dies!

7 b. Hostes quae subruit,
haec est dies;
Quam psalmus praecinit,

haec est dies ;
Quae sponsam suscipit,
haec est dies I

8. Quae cuncta reparat,
haec est dies;
Veris amoenitas
haec est dies;
Vitaeque novitas
haec est dies;
Quam fecit Dominus,
haec est dies!